Libro Segundo das Crónicas 33:1-25
33 Menaxés tiña doce anos cando subiu ó trono, e reinou en Xerusalén cincuenta e cinco anos.
2 Fixo o que o Señor reproba, imitando os costumes abominables das nacións que o Señor expulsara ante os israelitas.
3 Reconstruíu as ermidas dos outeiros derruídas por seu pai Ezequías, levantou altares ós baales, erixiu estelas, adorou e deu culto a todo o exército do ceo;
4 puxo altares no templo do Señor, do que o Señor dixera: —“O meu nome estará en Xerusalén por sempre”;
5 edificou altares a todo o exército do ceo nos dous adros do templo,
6 queimou os seus fillos no val de Ben-Hinnom: practicou a adiviñación, a maxia e a feiticería, e instituíu nigromantes e adiviños. Facía continuamente o que o Señor reproba, alporizándoo.
7 A imaxe do ídolo que fabricara colocouna no templo de Deus, do que Deus dixera a David e ó seu fillo Salomón: —“Neste templo e en Xerusalén, que elixín entre tódalas tribos de Israel, poñerei o meu nome por sempre;
8 xa non deixarei que Israel ande lonxe da terra que asignei a vosos pais, a condición de que poñan por obra canto lles mandei, seguindo a Lei, os preceptos e normas de Moisés”.
9 Pero Menaxés descamiñou a Xudá e a poboación de Xerusalén para que se portase peor cás nacións que o Señor exterminara ante os israelitas.
10 O Señor dirixiu a súa palabra a Menaxés e ó seu pobo, pero non lle fixeron caso.
11 Entón fixo vir contra eles os xenerais do rei de Asiria, que apresaron a Menaxés con garfos, atárono con cadeas de bronce e conducírono a Babilonia.
12 Na súa angustia procurou aplacar ó Señor seu Deus, e humillouse profundamente ante o Deus de seus pais e suplicoulle.
13 O Señor atendeuno con benignidade, escoitou a súa súplica e fíxoo volver a Xerusalén, ó seu reino. Menaxés recoñeceu que o Señor é o verdadeiro Deus.
14 Máis tarde construíu unha barbacá na Cidade de David, desde o oeste de Guihón, no torrente, ata a Porta do Peixe, rodeando o Ofel. Fíxoa moi alta. Puxo oficiais en tódalas fortalezas de Xudá.
15 Suprimiu do templo os deuses estranxeiros e o ídolo, e guindou fóra da cidade tódolos altares que construíra no monte do templo e en Xerusalén.
16 Restaurou o altar do Señor e inmolou sobre el sacrificios de comuñón e de acción de gracias. E ordenou que os xudeus desen culto ó Señor, Deus de Israel.
17 Pero o pobo seguiu sacrificando nas ermidas dos outeiros, aínda que só ó Señor, seu Deus.
18 Para máis datos sobre Menaxés, a oración que fixo e os oráculos dos videntes que lle falaban no nome do Señor, Deus de Israel, véxase a historia dos Reis de Israel.
19 A súa oración e a acollida divina, o seu pecado e a súa rebeldía, os lugares onde levantou ermidas e erixiu estelas e ídolos antes da súa conversión, están rexistrados na historia dos seus videntes.
20 Cando morreu Menaxés, enterrárono na súa casa. O seu fillo Amón sucedeuno no trono.
21 Amón tiña vintedous anos cando subiu ó trono e reinou en Xerusalén dous anos.
22 Fixo o que o Señor reproba, igual ca seu pai, Menaxés. Amón sacrificou e deu culto a tódolos ídolos que fixo seu pai, Menaxés.
23 Pero non se humillou ante o Señor como fixera seu pai; ó contrario, mutiplicou as súas culpas.
24 Os seus cortesáns conspiraron contra el e asasinárono no palacio.
25 Pero a poboación matou os conspiradores contra o rei Amón e nomearon rei sucesor a Ioxías, fillo de Amón.