Eclesiastés (Qohélet) 10:1-20
10 “Unha mosca morta fai feder un perfume de marca”, e un pouco de Tolemia custa máis caro có saber e a gloria.
2 “Se o Sabio dirixe a mente para a dereita o Tolo faino para a esquerda”.
3 Por onde queira que camiñe o Parvo, fáltalle siso: vai proclamando a todo o mundo que está tolo.
4 Se a xenreira do que manda se dirixe contra ti, non déixe-lo teu posto, xa que: “A mansedume sanda grandes erros”.
5 Vin que hai un mal baixo o sol, unha especie de falta que ten orixe no soberano:
6 Un inepto posto en altos cargos, mentres que os aptos e capaces sentan por debaixo.
7 Vin servos de a cabalo e principais camiñando coma servos pola terra.
8 “O que cava unha foxa, pode caer nela e quen derruba un muro pode ser mordido pola cobra”.
9 “Quen pica pedras pódese ferir con elas, quen parte leña pódese mancar con ela”.
10 “Cando o ferro se embota (por non lle afia-lo gume),cómpre facer máis forza”, mais é unha vantaxe empregar ben a habilidade.
11 “Cando a serpe pica antes do esconxuro, de nada vale o esconxurador”.
12 “As verbas da boca do Sabio son axeitadas, os labios do Tolo son os que o perden”;
13 o seu exordio xa é unha parvada e a súa peroración, un fatal desvarío,
14 e conste que o Tolo fala abondo.
Con todo, o home non sabe o que vai suceder, e ¿quen lle contará o que virá despois del?
15 ¿Cando por fin ficará canso o Tolo no seu esforzo se nin sequera dá co camiño para a vila?
16 ¡Ai de ti, terra onde o rei é un monifate, e onde os ministros esmorgan desde a alba!
17 ¡Benia ti, terra na que o rei é un notable, e onde os ministros xantan ás súas horas!, barís, non bébedos.
18 “Por neglixencias afúndense as trabes do teito, por mans nugallás pinga toda a casa”.
19 Para folgar fanse os banquetes, e o viño aleda a vida, e o diñeiro concede todo.
20 ¡Non renegues do rei nin en pensamento! ¡Non fales mal do rico nin na alcoba! Pois ata os paxaros do ceo lle irán co conto, e mesmo os seres alados comadrean.