Axeo 2:1-23
2 no sétimo mes, o vinteún do mes, veu a palabra do Señor por medio do profeta Axeo nestes termos:
2 Dille a Zerubabel, fillo de Xealtiel, gobernador de Xudá, e ó sumo sacerdote Iehoxúa, fillo de Iehosadac, e ó resto do pobo:
3 “¿Quen queda entre vós,dos que viron este templo co seu esplendor primeiro?
¿Que estades vendo agora daquel esplendor?
¿Non é algo así coma se non existise ós vosos ollos?
4 Pero agora ¡ánimo!, Zerubabel —é o Señor quen fala—.
¡Ánimo!, pobo todo do país —é o Señor quen fala—.
¡Ó traballo! Eu estou convosco —é o Señor dos Exércitos quen fala—.
5 Chegou a promesa que pactei convosco cando saïades de Exipto,o meu espírito mantense firme no medio de vós: non teñades medo.
6 Pois así fala o Señor dos Exércitos: aínda un pouco máis,entón eu conmoverei o ceo e a terra, o mar e o chan firme,
7 conmoverei a tódolos pobos e virán aquí tódalas súas riquezas,encherei este templo de esplendor —fala o Señor dos Exércitos—.
8 Miña é a prata e meu é o ouro —é o Señor dos Exércitos quen fala—.
9 O esplendor deste segundo templo será maior có do primeiro —fala o Señor dos Exércitos—,e neste santuario eu concederei a fartura” —é o Señor dos Exércitos quen fala—.
10 O día vintecatro do mes noveno, do segundo ano de Darío, veulle a palabra do Señor ó profeta Axeo nestes termos:
11 Así fala o Señor dos Exércitos: “Pídelles ós sacerdotes un dictame sobre esta cuestión:
12 Se alguén leva carne consagrada na aba do seu manto e toca coa aba o pan, o guisado, o viño, o aceite ou calquera comida, ¿consagra estas cousas?”
Responderon os sacerdotes.
“¡Non!”
13 Logo Axeo díxolles:
“Se unha persoa, impura por tocar un cadáver, toca calquera destas cousas, ¿vólveas impuras?”
Respondéronlle os sacerdotes:
“Vólveas impuras”.
14 Entón replicoulles Axeo:
“Así é este pobo, así é esta nación na miña presencia —oráculo do Señor—, así é toda obra das súas mans e o que presentan aquí: está impuro”.
15 Pois agora, aplicade o voso sentido desde o día de hoxe e para atrás:
antes de pordes pedra sobre pedra no santuario do Señor,
16 ¿que erades?
Cando iades á arca do gran por vinte medidas, soamente había dez.
Cando iades á pipa para quitar cincuenta olas, soamente había vinte.
17 Tíñavos castigado coa praga do cornizó e coas meras;co pedrazo tiña castigado tódalas obras das vosas mans,e non estaba convosco o meu poder —é o Señor quen fala—.
18 Aplicade o voso sentido desde o día aquel para atrás,desde o día vintecatro do noveno mes,si, desde o día en que se puxeron os cimentos do santuario do Señor,aplicade o voso sentido.
19 ¿Poderá quedar aínda a semente na arca?
¿A viña, a figueira, o granado e a oliveira non deron foito?
Desde o día aquel quérovos bendicir.
20 A palabra do Señor veulle por segunda vez a Axeo, o día vintecatro do mes, nestes termos:
21 Fálalle así a Zerubabel, gobernador de Xudá:
“Eu vou conmove-lo ceo e maila terra,
22 vou botar abaixo os tronos dos reinose acabar co poder dos reinos nos pobos,vou derruba-los carros que os conducen,e baixarán os cabalos e os seus cabaleiros,(cada un caerá coa espada do seu irmán).
23 No día aquel —é o Señor, Deus dos Exércitos quen fala—collereite a ti, fillo de Xealtiel, o meu servo—oráculo do Señor—,e farei de ti coma un anel de selo,porque é a ti a quen escollín”—é o Señor dos Exércitos quen fala—.