Habacuc 3:1-19
3 Oración do profeta Habacuc na ocasión das lamentacións.
2 —Señor, oín o teu renome; venerei, Señor, as túas obras.
No decurso dos anos fainas revivir,móstraas no decorrer dos tempos;na ira lémbrate da misericordia.
3 Deus vén de Temán; o Santo, do monte Parán.
A súa maxestade cobre o ceo, e a terra está chea da súa louvanza.
4 O seu brillo é coma a luz, raios de luz saen da súa man.
¡Si, aquí está o segredo da súa forza!
5 Diante del vai a Peste, e a Febre segue as súas pisadas.
6 Levántase El e estremece a terra, olla El e tremen os pobos,féndense as antigas montañas, afúndense os outeiros eternos.
Os seus camiños permanecen para sempre.
7 Pola maldade vin axitarse as tendas de Cuxán, tremer de medo o país de Madián.
8 ¿É a ira do Señor a que arde contra os ríos?
Si, contra os ríos a túa cólera. Si, contra o mar o teu furor,cando a salvación monta nos teus carros e cabalos.
9 Sáca-lo teu arco, farto de frechas, ó falares.
Ára-la terra cos ríos;
10 ó vérente, danzan os montes,pasa unha tromba de auga, e o Abismo lanza a súa voz,o sol levanta ó alto as súas mans,
11 a lúa detén a súa carroza;as túas frechas superan a luz; o escintilar da túa lanza, o resplandor.
12 Con ira fa-la túa marcha a través da terra, con furor esmága-las nacións.
13 Saes á campaña para salva-lo teu pobo, para salva-lo teu Unxido.
Esmágaslle a cabeza á familia do impío, íspeslle os alicerces ata o penedo.
14 Atravesaches cos seus propios dardosa cabeza dos xefes, que se lanzaban a dispersarnos.
Alegrábanse coma se fosen devorar a un pobre no seu refuxio.
15 Ti pisáche-lo mar cos teus cabalos,ti, que fas ferve-las augas abondosas.
16 Oíno, e estremecéronseme as entrañas; co fragor tremeron os meus labios,a carie penetra nos meus ósos, debaixo de min cambalean os meus pasos.
Espero quedo o día da angustia, cando se erga contra o pobo que nos ataca.
17 Velaí a figueira: non florece; e non hai colleita nas viñas,falta a froita da oliveira, e o campo non produce alimento,desaparecen as reses do curral, e non hai gando nas cortes.
18 Pero eu exultarei co Señor, reloucarei co Deus da miña Salvación.
19 Iavé, o meu Señor, é a miña forza, dáme pés de gacela,e faime camiñar sobre as alturas.
“Do mestre de coro. Para instrumentos de corda”.