Evanxeo segundo San Lucas 23:1-56
23 Cando se levantou a sesión, conduciron a Xesús ante Pilato.
2 Alí empezárono a acusar, dicindo:
—Atopamos a este revolucionando ó pobo, impedíndolle paga-lo tributo ó César, e declarándose ademais Mesías e rei.
3 Pilato preguntoulle:
—¿Es ti o rei dos xudeus?
Respondeulle:
—Ti o dis.
4 Entón díxolles Pilato ós sumos sacerdotes e mais á xente:
—Eu non atopo delito ningún neste home.
5 Pero eles teimaban dicindo:
—Anda encirrando á xente, ensinando por toda Xudea, desde Galilea ata aquí.
6 Oíndo aquilo, Pilato preguntou se aquel home era galileo.
7 Ó saber que pertencía á xurisdicción de Herodes, remitiullo a el, que casualmente estaba por aqueles días en Xerusalén.
8 Herodes, ó ver a Xesús, alegrouse moito, porque había tempo que o quería ver, polo moito que tiña oído falar del; de por parte esperaba ver algún milagre.
9 Fíxolle moitas preguntas, pero Xesús non dixo palabra.
10 Tamén estaban alí os sumos sacerdotes e mailos letrados acusándoo arrufadamente.
11 Herodes e mailos seus soldados aldraxárono, e, para faceren riso del, vestírono cunha roupa fachendosa; e despois Herodes mandoullo de volta a Pilato.
12 E desde aquel día Herodes e Pilato, que se levaban moi mal, quedaron amigos.
13 Pilato convocou os sumos sacerdotes, os xefes e mailo pobo
14 e díxolles:
—Trouxéstesme este home coma se fose un revolucionario; pero eu, despois de o interrogar diante de vós, non atopei nel ningún delito deses dos que o acusades;
15 nin tampouco Herodes, que nolo devolveu. Nada que mereza a morte cometeu;
16 así que voulle pór un escarmento, e despois vouno soltar.
17 —
18 Pero todos empezaron a berrar, dicindo:
—¡Fóra ese, solta a Barrabás!
19 (Este estaba na cadea por unha revolta con asasinato, ocorrido na cidade).
20 Pilato volveulles falar, pois quería librar a Xesús.
21 Pero eles berraban:
—¡Crucifícao, crucifícao!
22 Pilato replicou por terceira vez:
—¿Pero que mal fixo? Ningún delito de morte atopei nel. Dareille un escarmento e soltareino.
23 Pero eles porfiaban a berros e pedían a crucifixión, facendo cada vez máis algareo.
24 Por fin Pilato sentenciou tal coma eles querían.
25 Soltou ó que reclamaban —o encadeado por revolta e asasinato—, e a Xesús entregóullelo ó seu antollo.
26 Cando o levaban, botaron man dun certo Simón de Cirene, que viña da leira, e cargáronlle a cruz, para que a levase detrás de Xesús.
27 Ía tras eles unha chea de xente e mulleres batendo no peito e laiándose por el.
28 Xesús volvéndose a elas, díxolles:
—Fillas de Xerusalén, non choredes por min: chorade máis ben por vós e polos vosos fillos.
29 Porque, mirade, veñen días nos que se dirá: ”Afortunadas as ésteriles, os ventres que non enxendraron e os peitos que non criaron”.
30 E pediranlles ós montes: ¡Caede enriba de nós!, e ós outeiros: tapádenos.
31 Porque se isto fan coa árbore verde, ¿que lle pasará á seca?
32 Levaban con el tamén a outros dous bandidos, para executalos.
33 E cando chegaron ó lugar chamado “A Caveira”, crucificárono alí; e con el os dous bandidos: un á dereita e outro á esquerda del.
34 Xesús dicía:
—Meu Pai, perdóaos que eles non saben o que fan.
E, botando á sorte, repartiron a roupa del.
35 A xente estaba a mirar, e os xefes moqueábanse del, dicindo:
—A outros salvounos. Pois que se salve agora el, se é o Mesías de Deus, o Elixido.
36 Tamén os soldados se burlaban del, e achegándose ofrecíanlle vinagre,
37 dicindo:
—Se ti e-lo rei dos xudeus, sálvate a ti mesmo.
38 E había un letreiro enriba del: “Este é o rei dos xudeus”.
39 Un dos bandidos que estaban crucificados, insultábao tamén:
—¿Non es ti o Mesías? Pois sálvate ti e sálvanos a nós.
40 Pero contestoulle o outro, reprendéndoo:
—¿Seica non temes a Deus, ti que sófre-la mesma condena ca el?
41 Nós, polo menos, recibímo-lo que merecemos, pero este non fixo mal ningún.
42 E dicíalle:
—Xesús, lémbrate de min cando volvas coma rei.
43 Xesús respondeulle:
—Asegúroche que hoxe estarás comigo no paraíso.
44 Chegado o mediodía, a escuridade cubriu a terra ata a media tarde.
45 Pois houbo unha eclipse de sol. E o veo do Santuario rachou polo medio.
46 Entón Xesús, pegou un berro moi alto e dixo:
—¡Meu Pai! Nas túas mans entrego o meu espírito.
E dicindo isto, morreu.
47 O centurión, vendo o que sucedera, glorificou a Deus, dicindo:
—Realmente este home era inocente.
48 E toda a xente que acudira ó espectáculo, ó ve-lo que pasaba, volvía batendo no peito.
49 Os seus coñecidos seguían todo de lonxe, e igual as mulleres que o acompañaran desde Galilea.
50 Un home bo e honrado, chamado Xosé, que era conselleiro
51 —anque el non estivera de acordo co proceder do Consello—, natural de Arimatea, vila de Xudea, e que esperaba o Reino de Deus,
52 presentouse a Pilato e pediulle o corpo de Xesús.
53 Logo, despois de o baixar, envolveuno nunha saba e púxoo nun sepulcro cavado na rocha, que estaba sen estrear.
54 Era día da Preparación e xa despuntaba o sábado.
55 Tamén estiveron presentes as mulleres que o acompañaban desde Galilea, pois seguiron a Xosé, e viron o sepulcro e como o depositaba.
56 Cando regresaron, prepararon perfumes e bálsamos. Pero o sábado descansaron, conforme o mandado.