Proverbios 18:1-24
18 O que anda apartado procúrase maníase disente de calquera plano.
2 O necio non se comprace na prudencia,senón tan só nas súas matinacións.
3 Onde chega a maldade, chega o desprezo;coa mala sona chega a aldraxe.
4 Augas profundas son as palabras dun home,canle burbullante, fonte de Sabedoría.
5 Inicuo é favorece-lo culpable,e prexudica-lo inocente co veredicto.
6 Labios de necio levan a preito,a súa boca chama á liorta.
7 A boca do necio é a súa propia ruína,e os seus labios son para el mesmo unha trampa.
8 Verbas de intrigante son coma lambetadas,que penetran no máis fondo do ventre.
9 O neglixente no seu traballoé irmán do destructor.
10 O nome do Señor é forte torreón:
acóllese nel o xusto, e acouga seguro.
11 A facenda do rico é o seu castelo fortificado,considéraa coma unha alta muralla.
12 O corazón do home érguese orgulloso antes da desfeita,pero é a humildade a que precede á gloria.
13 Quen responde unha cuestión antes de escoitar,conseguirá fatuidade e mais vergonza.
14 Ánimo baril sostén no sufrimento,pero ¿quen soerguerá un ánimo decaído?
15 Mente prudente acada o saber,oído de sabios procura a ciencia.
16 Regalos abren camiños,e levan a ter tratos cos grandes.
17 O primeiro en falar nun preito semella levar razón,ata que chega o outro e fai a réplica.
18 A sorte apaga as contendas,e decide entre os potentes.
19 Irmán ofendido péchase máis ca unha fortaleza,e as liortas son ferrollos de castelo.
20 Do froito da súa boca énchese o ventre do home,e fártase co producto dos seus labios.
21 Morte e vida están no poder da lingua;dos froitos que prefira, xantará.
22 Quen encontra muller encontra un ben,e recibiu favor do Señor.
23 O pobre fala xemendo,o rico responde bruando.
24 Hai compañeiros só para parolar,e hai amigos máis íntimos ca irmáns.