Proverbios 27:1-27
27 Non te gabes do mañá,que non sabes que traerá o hoxe.
2 Lóuvete outro, e non a túa boca;un alleo, e non os teus labios.
3 Peso de pedra, carga de area:
máis cós dous pesa a carraxe do tolo.
4 Cruel é a ira; e unha enxurrada, o noxo,pero contra os celos ¿quen se pode manter?
5 Mellor é reproche patentecá amizade acubillada.
6 As feridas de amigo son de lei,os bicos do inimigo son finxidos.
7 Andorga farta patea no mel,para a gorxa famenta é doce o amargo.
8 Pardal que revoa lonxe do niño,é quen anda errante lonxe do seu eido.
9 Perfume e incenso alegran o corazón,a dozura da amizade dálle forza ó espírito.
10 Non desbotes ó teu amigo nin ó de teu pai,e non terás que ir á casa de teu irmán no día da desgracia.
11 Meu fillo, faime feliz sendo sabio,e terei resposta que dar a quen me aldraxe.
12 O asisado ve o perigo, e apártase;os docas tiran para diante, e páganas.
13 Queda ti co seu vestido, pois deu prenda por un alleoe puxo fianza por unha estranxeira.
14 Quen xa de mañanciña saúda ó veciño a berros,é coma se o maldicise.
15 Pingar arreo nun día de orballadae muller rifadora son cousas parellas;
16 quen a retén, retén vento,e recolle aceite na man.
17 Co ferro afíase o ferro,e o home a carón do próximo.
18 Quen coida da figueira, xantará do froito;quen garda ó seu amo, será honrado.
19 Coma as augas reflicten o rostro,así a intención reflicte ó home.
20 Xeol e abismo non se dan fartos,tampouco se enchen os ollos do home.
21 O forno proba a prata; o crisol, o ouro;e o home, a opinión de quen o gaba.
22 Aínda que esnaquíce-lo tolo cun mazonun morteiro mesturado coa area,non lle tirarás fóra a necidade.
23 Repara ben no aspecto da túa greae ten boa conta dos teus rabaños,
24 pois a facenda non dura semprenin as riquezas de xeración en xeración;
25 apañada a herba e despuntado o gromo,recolleita a forraxe das montañas,
26 os años forneceranche vestidoe as cabuxas terán o prezo dunha leira,
27 terás leite de cabra abondo para a túa mantenzapara a mantenza da túa casa e sustento das túas criadas.