Os Salmos 104:1-35
104 Alma miña, bendice ó Señor.
Señor, meu Deus, ti es moi grande,vestido de gloria e maxestade,
2 envolto en luz coma nun manto.
Ti esténde-lo ceo coma unha tenda,
3 constrúe-la túa morada sobre as augas;ti po-las nubes por carroe camiñas nas ás do vento.
4 Dos ventos fas mensaxeiros;das labaradas de lume, os teus ministros.
5 Ti asentáche-la terra nos seus alicercese non abalará endexamais.
6 Cubríchela co manto do océanoe as augas subían ó alto dos montes.
7 Ante a túa ameaza, fuxiron;á voz do teu trono, escaparon.
8 Erguéronse os montes e abaixáronse os valesó lugar que ti lles fixaches.
9 Puxécheslles fronteiras que non traspasarán:
non volverán cubri-la terra.
10 Ti encána-las fontes polos ríos,que corren entre montañas.
11 Beben as feras do monte,apagan a sede os onagros.
12 Nas súas ribeiras habitan paxaros,que cantan na ramallada.
13 Desde a túa morada réga-las montañas,do froito das túas obras fártase a terra.
14 Ti fas xermolar herba para o gando,e plantas para uso dos homes,para que da terra saquen pan
15 e viño que alegra o corazón do home;para que co aceite fagan brilla-lo seu rostroe co pan repoñan as forzas.
16 Fártanse as árbores do Señor,os cedros do Líbano que El plantou.
17 Alí fan os paxaros o seu niño,a cigoña pon casa no seu cume.
18 Os picoutos son para as cabras,os penedos para a tobeira dos teixos.
19 Ti fixéche-la lúa e as súas fasese o sol que coñece o seu poñente.
20 Mánda-las tebras, e anoitece,e osman as feras salvaxes.
21 Os leonciños brúan pola presa,piden a Deus o sustento.
22 Ó saí-lo sol arrédanse,vanse deitar nos seus tobos.
23 Entón sae o home ó seu traballo,ó seu labor, ata o serán.
24 ¡Cantas son, Señor, as túas obras,todas feitas con saber!
A terra está chea das túas creaturas.
25 Alá o mar grande e espacioso,con reptís que non se contan,con animais pequenos e grandes.
26 Alí navegan as naos e o Leviatán,que fixeches para que rebrinque.
27 Todos agardan de tique lles botes comida ó seu tempo.
28 Cando a botas, atrápana;ábre-la man, e fártanse de bens.
29 Escónde-lo teu rostro, e estremecen;retíra-lo teu alento, e expiran,voltando ó seu po.
30 Mánda-lo teu alento, e son creadose renóva-la cara da terra.
31 Gloria ó Señor por sempre,alégrese o Señor coas súas obras.
32 Cando El a enxerga, a terra treme;cando toca os montes, botan fume.
33 Cantarei ó Señor mentres viva,salmearei ó meu Deus mentres exista.
34 Que El acolla o meu cantare alegrareime eu no Señor.
35 Que se borren da terra os pecadorese que non existan máis malvados.
Alma miña, bendice ó Señor.