Os Salmos 107:1-43
107 Louvade o Señor, que é boe o seu amor é eterno.
2 Dígano os redimidos do Señor,os que El redimiu da man dos opresores
3 e reuniu de tódolos países,do nacente e do poñente,do norte e do sur.
4 Errando polo deserto solitario,non atopaban camiño de cidade habitable.
5 Famentos e sedentos,encollíaselle-lo espírito.
6 No apreto clamaron ó Señore El librounos da aflicción.
7 Levounos por camiño dereitocara a unha cidade habitable.
8 Dean gracias ó Señor pola súa misericordia,polos seus prodixios cos humanos.
9 El sacia ós sedentose farta de bens ós famentos.
10 Xacían na escuridade e nas tebras,presos de coitas e ferro,
11 por se teren rebelado contra a palabra de Deuse desprezado o consello do Altísimo.
12 Aflixiunos El con traballos,e eles cambaleaban, sen ninguén que lles valese.
13 No apreto clamaron ó Señore El librounos da aflicción.
14 Sacounos da escuridade e das tebrase rompeu as súas cadeas.
15 Dean gracias ó Señor pola súa misericordia,polos seus prodixios cos humanos.
16 El rompeu as portas de broncee esnaquizou os ferrollos.
17 Doentes polos seus erros,aflixidos polas súas culpas,
18 dáballes noxo a comidae andaban ás portas da morte.
19 No apreto clamaron ó Señore El librounos da aflicción.
20 Mandou a súa palabra e sanounos,rescatounos da perdición.
21 Dean gracias ó Señor pola súa misericordia,polos seus prodixios cos humanos.
22 Ofrézanlle sacrificio de louvanzae pregoen con xúbilo os seus feitos.
23 Os que baixan nos barcos ó mar,para face-lo seu traballo nas augas abismais,
24 poden ve-los feitos do Señor,os seus prodixios no océano.
25 Cun aceno del érguese o vento de temporale levántanse fortes as ondas:
26 érguense cara ó ceo e caen no abismo.
Co estómago revolto, mareados,
27 dan voltas coma borrachos:
toda a súa pericia queda en nada.
28 No apreto clamaron ó Señore El librounos da aflicción.
29 El troca a tempestade en brisa lene,e quedan caladas as ondas.
30 Alégranse eles coa calma,e El lévaos ó porto arelado.
31 Dean gracias ó Señor pola súa misericordia,polos seus prodixios cos humanos.
32 Celébreno na asemblea do pobo,lóuveno na xunta dos anciáns.
33 El converte os ríos en deserto,o manantío en terra reseca;
34 a terra vizosa en salinas,pola maldade dos moradores.
35 El cambia o deserto en lagoae a terra seca en manancial.
36 Asenta alí os famentos,e fundan cidade para habitar.
37 Sementan agros, plantan viñase recollen os froitos.
38 Dálle-las bendicións, e van a máise as súas facendas non minguan.
39 Se minguasen e fosen abatidos,sería polo peso da malicia e das ansias.
40 O que bota desprezos sobre os grandese os fai errar por unha soidade sen camiños,
41 ergue os pobres da miseriae acrecenta coma rabaños as súas casas.
42 Ó velo, alégranse os rectos,mentres que a iniquidade pecha a súa boca.
43 O sabio terá en conta isto,entenderá a misericordia do Señor.