Os Salmos 40:1-17
(40:1) Do mestre do coro. De David, salmo.
40 (40:2) Esperar, eu espero no Señor:
El vólvese para min e escoita o meu lamento.
2 (40:3) Tírame do pozo burbullante,da poza lamacenta;ergue os meus pés sobre a rochae afirma os meus pasos.
3 (40:4) Ponme na boca un cantar novo,louvanza do noso Deus.
Ó velo, moitos temeráne confiarán no Señor.
4 (40:5) Feliz o que pon no Señor a esperanzae non acode ós arrogantes,que se extravían no engano.
5 (40:6) Grandes cousas fas, Señor, meu Deus;nos teus proxectos sobre nós ninguén se che semella.
Se quixese referilos e pregoalos,excederían toda conta.
6 (40:7) Ti non queres sacrificios e ofrendas—sobre iso abríchesme o oído—,non pides holocaustos nin víctimas expiatorias.
7 (40:8) Entón digo: —“Aquí veñoco libro escrito para min”.
8 (40:9) Face-la túa vontade, meu Deus, é o que eu quero;a túa lei está no fondo de min mesmo.
9 (40:10) Proclamo a túa salvación na asemblea,non pecho os meus labios: ben o sabes, Señor.
10 (40:11) Non escondo no peito a túa xustiza,anuncio a túa fidelidade e o teu auxilio.
Non encubro o teu amor e a túa verdadediante da gran asemblea.
11 (40:12) E ti, Señor, non me cérre-las entrañas;que me garden sempre o teu amor e verdade,pois males sen conto me rodean,atrápanme as miñas culpas,xa non podo nin ver.
12 (40:13) Son máis numerosas cós pelos da cabeza,e fáltame o alento.
13 (40:14) Ten a ben, Señor, salvarme,corre, Señor, a axudarme.
14 (40:15) Que se vexan confusos e corridosos que me perseguen á morte;que volten para atrás, avergonzados,os que buscan a miña ruína;
15 (40:16) que enmudezan de vergonzaos que se rin de min.
16 (40:17) Alégrense e folguen contigotódolos que te buscan;que poidan sempre diciros que arelan a túa salvación:
—“Exaltado sexa o Señor”.
17 (40:18) Eu son humilde e pobre,pero o Señor coida de min.
Ti e-la miña rocha, o meu liberador:
meu Deus, non te demores.