Xob 15:1-35
15 Púxose a falar Elifaz o temanita:
2 —“¿Respondería o sabio cun saber que é ventocoma se enchese o ventre co Siroco,
3 con razóns sen fundamento,paroladas sen xeito nin dereito?
4 Ti estás a subverte-la relixióne búrlaste do rogarlle a Deus.
5 A mala lei inspira a túa boca;escollíche-la lingua dos arteiros.
6 Cúlpate a túa boca, que non eu;testemuñan contra ti os teus labios.
7 ¿Fuches ti o primeiro home en nacer?
¿Paríronte antes dos outeiros?
8 ¿Déronche audiencia na asemblea divina?
¿Apañaches alí a Sabedoría?
9 ¿Que sabes ti, que non saibamos nós?
¿Que albiscas ti, que nós non entendamos?
10 Haiche canas de anciáns entre nós,e máis cheos de días có teu pai.
11 ¿Non te abrandan os agarimos de Deusnin a palabra que contigo foi tan lene?
12 ¿Cara onde te arrastra o sentimentoe detrás de que se che van os ollos?
13 Revíraste contra Deus coa túa xenreirae botas aldraxes por esa boca.
14 ¿Quen é o home para se ter por puroe como se declara inocente un fillo de muller?
15 Aquel non se fía nin dos anxos;nin os ceos son puros ós seus ollos.
16 ¡Canto máis un ser ruín e corrompido,un mortal que bebe a maldade coma auga!
17 Voute ensinar, ti escóitame;vouche conta-lo que vin,
18 o que os sabios transmitironpois non llelo ocultaron os seus mestres;
19 —soamente a eles lles deron o país;non conviviu con eles o estranxeiro—:
20 Decote o impío anda anguriado,e son poucos os anos reservados ó tirano;
21 leva nos oídos o bruar do medo;se pensa estar en paz, cáenlle enriba os bandidos;
22 non imaxina xa poder voltar das tebras,téñeno reservado para o coitelo.
23 Vai errante coma pasto dos voitres;sabe ben que o seu final é cousa feita.
24 Amedóñao xa o día sombrío;a anguria e a opresión estreméceno,coma un rei que se prepara ó ataque.
25 Pois estendeu a man contra Deuse desafiou ó Omnipotente:
26 correu de cabeza contra Ellevando por diante o seu escudo.
27 Porque cubriu de gordura a súa carae ten ben enlardados os cadrís,
28 habitará en cidades arruinadas,en casas que xa ninguén habita,dispostas a seren moreas de pedras.
29 Non ha enriquecer, nin manter fortuna,nin baixarán á cova os seus haberes.
30 Non fuxirá da sombra,a labarada secará os seus xermolos,lévalle o vento os gromos.
31 (Que non se apoie no baldeiro que enganae que paga con vaidade).
32 Antes de tempo múrchanselle os gallos;e non lle florecen as pólas.
33 Coma o bacelo perderá os seus acios,coma da oliveira desprenderase a súa flor.
34 Pois é erma a xuntanza dos impíose o lume engole as tendas subornadas.
35 Concebiu a miseria e pariu a maldade;está o seu ventre a prepara-lo engano”.