As boas noticias segundo Xoán 4:1-54
4 Despois diso, dixéronlles ós fariseos que Xesús facía máis discípulos e bautizaba máis persoas que Xoán
2 (aínda que non era Xesús o que bautizaba, senón os seus discípulos).
3 Cando Xesús* soubo isto, marchou de Xudea e foi outra vez para Galilea.
4 Pero tiña que pasar por Samaria.
5 Así que, chegou a Sicar, unha cidade de Samaria que estaba cerca do campo que Xacob lle dera ó seu fillo Xosé.
6 De feito, alí estaba o pozo* de Xacob. E como Xesús estaba cansado da viaxe, sentouse ó lado do pozo. Eran arredor das 12 do mediodía*.
7 Entón chegou unha muller de Samaria para sacar auga, e Xesús díxolle: “Dáme un pouco de auga”.
8 (Os seus discípulos foran comprar comida á cidade.)
9 Pero a samaritana preguntoulle: “Como é que ti, sendo xudeu, me pides auga a min, que son samaritana?”. (Porque os xudeus non teñen trato cos samaritanos.)
10 E Xesús respondeulle: “Se soubeses cal é o regalo de Deus e quen é o que che está dicindo ‘Dáme un pouco de auga’, ti pediríaslle auga a el e el daríache auga que dá vida”.
11 Ela díxolle: “Señor, pero se nin sequera tes con que sacar auga, e o pozo é fondo. De onde vas sacar esa auga que dá vida?
12 Seica ti es máis que o noso antepasado Xacob? El foi o que nos deu este pozo, e del beberon el, os seus fillos e o seu gando”.
13 Xesús respondeulle: “Todo o que beba desta auga volverá a ter sede.
14 Pero o que beba da auga que eu lle vou dar non terá sede nunca máis. A auga que eu lle vou dar será coma unha fonte dentro del que dá vida eterna”.
15 A muller díxolle: “Señor, dáme desa auga para que non volva a ter sede nin teña que estar vindo aquí a sacar auga”.
16 El díxolle: “Vai chamar o teu marido e volve aquí”.
17 A muller contestoulle: “Non teño marido”. E Xesús respondeulle: “Tes razón ó dicir que non tes marido,
18 porque tiveches cinco e o home co que vives agora non é o teu marido. Dixeches a verdade”.
19 Entón a muller díxolle: “Señor, vexo que es profeta.
20 Os nosos antepasados adoraban a Deus nesta montaña, pero vós dicides que hai que adoralo en Xerusalén”.
21 E Xesús respondeulle: “Muller, asegúroche que se acerca a hora na que non adoraredes o Pai nin nesta montaña nin en Xerusalén.
22 Vós adorades o que non coñecedes, pero nós adoramos o que coñecemos, porque a salvación empeza cos xudeus.
23 Pero acércase a hora, de feito xa chegou, na que os auténticos adoradores do Pai adorarano guiados polo espírito santo e de acordo coa verdade. Porque o Pai está buscando este tipo de persoas para que o adoren.
24 Deus é un espírito, e os que o adoran teñen que adoralo guiados polo espírito santo e de acordo coa verdade”.
25 A muller díxolle: “Eu sei que vai vir o Mesías, ó que lle chaman Cristo. Cando el veña, váinolo explicar todo”.
26 E Xesús contestoulle: “Ese son eu, o que está falando contigo”.
27 Xusto nese momento chegaron os seus discípulos e estrañoulles que estivese falando cunha muller. Aínda así, ningún lle preguntou “Que queres conseguir?” ou “Por que estás falando con ela?”.
28 Entón, a muller deixou alí o seu recipiente de barro* para levar auga e marchou para a cidade a dicirlle á xente:
29 “Un home díxome todo o que fixen. Vinde a velo. Non será este o Cristo?”.
30 Así que a xente saíu da cidade e foi a velo.
31 Mentres tanto, os discípulos insistíanlle: “Rabí, come un pouco”.
32 Pero el díxolles: “Teño algo para comer que vós non sabedes”.
33 Así que os discípulos dicíanse uns ós outros: “Ninguén lle trouxo comida, non?”.
34 Xesús díxolles: “O que me alimenta é facer a vontade de quen me enviou e acabar a obra que me mandou facer.
35 Dicides que aínda faltan catro meses para a colleita, non? Pois fixádevos no que vos digo: mirade para os campos. Están brancos, listos para a colleita.
36 O que recolle xa está recibindo o seu salario e recollendo o froito para vida eterna. Así, o que sementa e o que recolle poden alegrarse xuntos.
37 Porque nisto ten razón este dito: ‘Un sementa e outro recolle’.
38 Eu mandeivos a recoller o que non sementastes. Porque foron outros os que fixeron o traballo duro, e vós beneficiástesvos do que fixeron”.
39 Moitos samaritanos daquela cidade empezaron a ter fe nel grazas ó testemuño daquela muller, que dicía: “Díxome todo o que fixen”.
40 Por iso, cando os samaritanos foron onda el, pedíronlle que quedase alí con eles, e el quedou dous días.
41 Grazas a iso, escoitaron o que ensinaba e moitos máis creron nel,
42 e dixéronlle á muller: “Xa non cremos só polo que ti nos contaches. Nós mesmos o escoitamos e sabemos que este home de verdade é o salvador do mundo”.
43 Cando pasaron eses dous días, marchou de alí para Galilea.
44 (Xesús mesmo deu testemuño de que ó profeta non se lle dá honra na súa propia terra.)
45 Cando chegou a Galilea, os galileos recibírono ben porque eles tamén foran á festa* a Xerusalén e viran todo o que el fixera alí durante a festa.
46 Entón foi outra vez a Caná de Galilea, onde convertera a auga en viño. En Capernaúm había un funcionario do rei que tiña o fillo enfermo.
47 Cando este home escoitou que Xesús viñera de Xudea a Galilea, foi onda el e pediulle que baixase a Capernaúm para curar o seu fillo, porque estaba a punto de morrer.
48 Pero Xesús díxolle: “Se non vedes milagres* e cousas impresionantes, non ides crer nunca”.
49 O funcionario do rei pediulle: “Señor, ven comigo antes de que o meu neno morra”.
50 Xesús contestoulle: “Volve para a túa casa, o teu fillo está vivo”. O home creu o que lle dixo Xesús e marchou.
51 E mentres volvía para a súa casa, os seus escravos saíron para encontrarse con el e dicirlle que o seu fillo estaba vivo*.
52 Entón el preguntoulles a que hora empezara a sentirse mellor. Eles contestáronlle: “A febre marchoulle onte arredor da 1 da tarde*”.
53 Nese momento, o pai deuse conta de que esa era a mesma hora na que Xesús lle dixera: “O teu fillo está vivo”. E el e tódolos da súa casa fixéronse crentes.
54 Este foi o segundo milagre* que fixo Xesús despois de volver de Xudea a Galilea.
Notas ó pé
^ Lit. “o Señor”.
^ Ou “a fonte”.
^ Lit. “da hora sexta”.
^ Ou “cántaro”.
^ Refírese probablemente á Pascua.
^ Lit. “sinais”.
^ Ou “se estaba recuperando”.
^ Lit. “á hora sétima”.
^ Lit. “sinal”.
