Feitos dos Apóstolos 7:1-60
7 Entón, o sumo sacerdote preguntoulle: “É certo iso que din?”.
2 Esteban respondeu: “Irmáns e respectados anciáns, escoitade. O Deus da gloria aparecéuselle ó noso antepasado Abrahán cando estaba en Mesopotamia, antes de que fose vivir a Harán,
3 e díxolle: ‘Deixa a túa terra e os teus parentes, e vaite para a terra que eu che mostrarei’.
4 Así que deixou a terra dos caldeos e foi vivir a Harán. Despois de que morrese seu pai, Deus fixo que se mudase á terra na que vivides agora.
5 Aínda así, non lle deu nesa terra ningunha herdanza, nin sequera un cacho onde poñer o pé. Pero prometeu darlla en propiedade a el e despois ós seus descendentes, aínda que daquela non tiña fillo ningún.
6 Ademais, díxolle que os seus descendentes serían estranxeiros nunha terra que non era deles e que a xente de alí os convertería en escravos e os maltrataría durante 400 anos.
7 Deus dixo: ‘Eu vou xulgar a nación que os converterá en escravos’. E tamén dixo: ‘Despois diso, eles sairán de alí e daranme servizo sagrado neste lugar’.
8 ”Tamén lle deu o pacto da circuncisión. Abrahán chegou a ser o pai de Isaac e circuncidouno ó oitavo día. Isaac chegou a ser o pai de Xacob* e Xacob chegou a ser o pai dos 12 patriarcas.
9 Eles puxéronse celosos do seu irmán Xosé e vendérono a Exipto. Pero Deus estaba con el,
10 e liberouno de tódalas súas desgrazas, deulle sabedoría e fixo que conseguise a aprobación do faraón, o rei de Exipto. Despois, o faraón encargoulle que gobernase Exipto e toda a súa casa.
11 Pero houbo unha época de moita fame en todo Exipto e Canaán. Foi un tempo de moita angustia* e os nosos antepasados non tiñan nada que comer.
12 Cando Xacob escoitou que había comida* en Exipto, mandou alí os nosos antepasados por primeira vez.
13 E cando foron por segunda vez, Xosé díxolles ós seus irmáns quen era el, e o faraón chegou a saber da familia de Xosé.
14 Entón Xosé mandou que trouxesen a seu pai Xacob e toda a súa familia. En total eran 75 persoas.
15 Así que Xacob baixou a Exipto e morreu alí, igual que os nosos antepasados.
16 Os ósos foron levados a Siquem e enterrados na tumba que Abrahán lles comprara con prata* ós fillos de Hamor en Siquem.
17 ”Xusto cando se estaba acercando o tempo de que se cumprise a promesa que Deus lle fixera a Abrahán, o pobo medrou e multiplicouse en Exipto,
18 ata que empezou a gobernar alí un rei diferente que non coñecía a Xosé.
19 Este rei aproveitouse do noso pobo e obrigou os nosos pais a abandonar os seus bebés para que morresen.
20 Naquel tempo naceu Moisés, que era precioso incluso ós ollos de Deus, e criouse durante tres meses na casa de seu pai.
21 Pero cando o abandonaron, a filla do faraón encontrouno e criouno coma se fose fillo seu.
22 Así que Moisés foi educado en toda a sabedoría dos exipcios. De feito, as cousas que dicía e facía demostraban que tiña moito poder.
23 ”Cando tiña 40 anos, decidiu ir ver como estaban os seus irmáns, os israelitas.
24 Cando viu que estaban maltratando a un deles, defendeuno e vingouno matando o exipcio que o maltrataba.
25 Pensou que os seus irmáns entenderían que Deus os estaba salvando mediante el, pero eles non o entenderon así.
26 Ó día seguinte, foi onda dous deles que estaban pelexando e intentou que fixesen as paces. Díxolles: ‘Sodes irmáns. Por que pelexades entre vós?’.
27 Pero o que lle estaba pegando ó seu irmán empuxou a Moisés e díxolle: ‘E a ti quen te escolleu como gobernante e xuíz sobre nós?
28 Seica queres matarme a min tamén como mataches onte o exipcio?’.
29 Ó escoitar iso, Moisés escapou de Exipto e foi vivir como estranxeiro á terra de Madián. Alí casou e tivo dous fillos.
30 ”E 40 anos despois aparecéuselle un anxo no deserto do monte Sinaí, no lume dun arbusto* que estaba ardendo.
31 Cando Moisés viu iso, quedou impresionado. E ó acercarse para velo mellor, escoitou a voz de Xehová* que dicía:
32 ‘Eu son o Deus dos teus antepasados, o Deus de Abrahán, de Isaac e de Xacob’. Moisés empezou a tremer e non se atreveu a seguir mirando.
33 Entón, Xehová* díxolle: ‘Quita as sandalias, porque o chan que estás pisando é santo.
34 Vin como maltratan o meu pobo en Exipto, escoitei os seus lamentos e baixei para liberalos. Agora, ven, voute mandar a Exipto’.
35 Este é o mesmo Moisés que rechazaran dicindo: ‘E a ti quen te escolleu como gobernante e xuíz?’. Pero foi a el a quen Deus enviou como gobernante e salvador mediante o anxo que se lle apareceu no arbusto.
36 Foi Moisés quen os sacou de Exipto facendo cousas impresionantes e milagres alí, e tamén no Mar Vermello e no deserto durante 40 anos.
37 ”Este é o mesmo Moisés que lles dixo ós fillos de Israel: ‘Deus escollerá para vós un profeta coma min entre os vosos irmáns’.
38 El foi o que estivo entre o pobo de Israel no deserto, o que estivo co anxo que lle falou no monte Sinaí e cos nosos antepasados. El recibiu as palabras de Deus que teñen tanto poder* e déunolas a nós.
39 Os nosos antepasados non quixeron obedecelo. En vez diso, rechazárono e nos seus corazóns quixeron volver a Exipto.
40 De feito, dixéronlle a Aarón: ‘Fainos deuses que nos guíen, porque non sabemos que lle pasou a este Moisés que nos sacou da terra de Exipto’.
41 Así que naqueles días fixeron un ídolo con forma de becerro, ofrecéronlle un sacrificio e puxéronse a celebrar o que fixeran.
42 Entón Deus abandonounos e deixou que adorasen os astros do ceo, tal como está escrito no libro dos profetas: ‘Oh, casa de Israel, verdade que as ofrendas e os sacrificios que fixestes durante 40 anos no deserto non eran para min?
43 Todo o contrario: fixestes imaxes da tenda de Moloc e da estrela do deus Refán, e levástelas con vós para adoralas. Por iso vos vou desterrar máis alá de Babilonia’.
44 ”Os nosos antepasados tiñan a tenda do Testemuño no deserto. Deus mandáralle a Moisés que a fixese seguindo o modelo que el lle mostrara.
45 Os nosos antepasados herdárona e levárona con Xosué á terra das nacións que Deus expulsou diante deles. E quedou alí ata os días de David.
46 David tivo a aprobación de Deus e pediulle ter o privilexio de facer unha casa para el, o Deus de Xacob.
47 Pero foi Salomón quen lla fixo.
48 Con todo, o Altísimo non vive en casas feitas por mans humanas. É como di o profeta:
49 ‘Xehová* di: “O ceo é o meu trono e a terra é o banco para os meus pés. Que tipo de casa faredes para min? Acaso hai algún sitio onde eu poida descansar?
50 Non foi a miña man a que fixo todas estas cousas?”’.
51 ”Sodes cabezóns*, tedes o corazón duro e os oídos pechados*. Estades sempre desobedecendo o espírito santo. Facedes o mesmo que fixeron os vosos antepasados.
52 A cal dos profetas non perseguiron eles? Mataron os que anunciaron que ía vir o Xusto, a quen vós traizoastes e asasinastes.
53 Vós recibistes a Lei tal e como a transmitiron os anxos, pero non a obedecestes”.
54 Ó escoitar todo isto, os seus corazóns* enchéronse de rabia e, mirando para Esteban, empezaron a apertar os dentes.
55 Pero el, cheo de espírito santo, mirou cara ó ceo e viu a gloria de Deus e a Xesús de pé á dereita del,
56 e dixo: “Mirade! Vexo os ceos abertos e o Fillo do Home de pé á dereita de Deus”.
57 Entón, eles puxéronse a berrar con tódalas súas forzas, taparon os oídos para non escoitar o que dicía e botáronse todos enriba del.
58 Despois, sacárono da cidade e empezaron a tirarlle pedras. E as testemuñas falsas que o acusaran deixaron os seus mantos ós pés dun home novo que se chamaba Saulo.
59 Mentres o estaban matando a pedradas, Esteban suplicou: “Xesús, meu Señor, recibe o meu espírito”.
60 Entón, púxose de xeonllos e berrou con voz forte: “Xehová*, non lles teñas en conta este pecado”. E despois de dicir isto, morreu*.
Notas ó pé
^ Ou quizais “fixo o mesmo con Xacob”.
^ Lit. “tribulación”.
^ Ou “que había gran”.
^ Ou “con certa cantidade de cartos”.
^ Ou “arbusto espiñoso”.
^ Ou “que están vivas”.
^ Ou “cazurros”, “túzaros”.
^ Lit. “incircuncisos de corazón e de oídos”.
^ É dicir, os corazóns dos membros do Sanedrín.
^ Ou “durmiuse na morte”.
