Άσμα Ασμάτων 2:1-17
2 »Εγώ δεν είμαι παρά ένα σαφράνι* στην παράκτια πεδιάδα,ένα κρίνο στις κοιλάδες».+
2 «Σαν κρίνο ανάμεσα στα αγκάθιαείναι η αγαπημένη μου ανάμεσα στις κόρες».
3 «Σαν μηλιά ανάμεσα στα δέντρα του δάσους,έτσι είναι ο αγαπημένος μου ανάμεσα στους γιους.
Ποθώ να καθίσω στον ίσκιο του,και ο καρπός του είναι γλυκός για εμένα.
4 Με έφερε στο σπίτι του συμποσίου,*και η αγάπη του κυμάτιζε σαν λάβαρο από πάνω μου.
5 Φέρτε μου σταφιδόπιτες να αναζωογονηθώ·+δώστε μου μήλα για να πάρω δύναμη,επειδή είμαι λαβωμένη από αγάπη.
6 Το αριστερό του χέρι είναι προσκέφαλό μου,και το δεξί του χέρι με αγκαλιάζει.+
7 Σας ορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,στις γαζέλες+ και στις ελαφίνες του αγρού,να μην ξυπνήσετε ούτε να ξεσηκώσετε την αγάπη μέσα μου ώσπου να το θελήσει από μόνη της.+
8 Ακούω τον καλό μου!
Να τος! Έρχεται,ανεβαίνοντας στα βουνά, δρασκελίζοντας τους λόφους.
9 Ο αγαπημένος μου μοιάζει με γαζέλα, με ελαφάκι.+
Να τος! Στέκεται πίσω από τον τοίχο μας,βλέπει μέσα από τα παράθυρα,κοιτάζει μέσα από τα καφασωτά.
10 Ο αγαπημένος μου μιλάει και μου λέει:
“Σήκω, αγάπη μου,ομορφιά μου, έλα μαζί μου.
11 Πάει ο χειμώνας,* πέρασε.
Οι βροχές σταμάτησαν, τελείωσαν.
12 Λουλούδια φάνηκαν στη γη,+ήρθε ο καιρός για κλάδεμα,+και η λαλιά του τρυγονιού ακούγεται στη γη μας.+
13 Στη συκιά ωριμάζουν τα πρώιμα σύκα·+τα κλήματα είναι ανθισμένα και μοσχοβολούν.
Σήκω, αγάπη μου, και έλα.
Ομορφιά μου, έλα μαζί μου.
14 Περιστέρα μου, στα καταφύγια του βράχου,+μέσα στις σχισμές του γκρεμού,άφησέ με να σε δω και να ακούσω τη φωνή σου,+γιατί η φωνή σου είναι γλυκιά και η όψη σου ωραία”».+
15 «Πιάστε μας τις αλεπούδες,τις αλεπουδίτσες που ρημάζουν τα αμπέλια,επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα».
16 «Ο αγαπημένος μου είναι δικός μου και εγώ είμαι δική του.+
Βόσκει το κοπάδι του+ μέσα στα κρίνα.+
17 Μέχρι να φυσήξει αεράκι* και να χαθούν οι σκιές,γύρισε γρήγορα, αγαπημένε μου,σαν τη γαζέλα+ ή το ελαφάκι+ πάνω στα βουνά του χωρισμού.*
