Έσδρας 9:1-15
9 Και έπειτα από αυτά, με πλησίασαν οι άρχοντες και είπαν: «Ο λαός του Ισραήλ και οι ιερείς και οι Λευίτες δεν έχουν χωριστεί από τους λαούς των γύρω περιοχών και τις απεχθείς πράξεις+ που κάνουν αυτοί—οι Χαναναίοι, οι Χετταίοι, οι Φερεζαίοι, οι Ιεβουσαίοι, οι Αμμωνίτες, οι Μωαβίτες, οι Αιγύπτιοι+ και οι Αμορραίοι.+
2 Πήραν κάποιες από τις κόρες τους ως συζύγους για τους ίδιους και για τους γιους τους.+ Και αυτοί, οι άγιοι απόγονοι,*+ αναμείχθηκαν με τους λαούς των γύρω περιοχών.+ Οι άρχοντες και οι υποκυβερνήτες έχουν πρωτοστατήσει σε αυτή την απιστία».
3 Μόλις το άκουσα αυτό, έσκισα το ρούχο μου και το αμάνικο πανωφόρι μου, ξερίζωσα τρίχες από τα μαλλιά μου και από τη γενειάδα μου και κάθισα σε μια μεριά συγκλονισμένος.
4 Τότε, όλοι όσοι είχαν ευλαβικό σεβασμό για* τα λόγια του Θεού του Ισραήλ συγκεντρώθηκαν γύρω μου εξαιτίας της απιστίας των εξορίστων, ενόσω εγώ καθόμουν συγκλονισμένος μέχρι τη βραδινή προσφορά σιτηρών.+
5 Και την ώρα της βραδινής προσφοράς σιτηρών+ σηκώθηκα από εκεί όπου καθόμουν ταπεινωμένος, έχοντας σκισμένο το ρούχο μου και το αμάνικο πανωφόρι μου, και έπεσα στα γόνατα και άπλωσα τα χέρια μου προς τον Ιεχωβά τον Θεό μου.
6 Και είπα: «Θεέ μου, ντρέπομαι και δεν τολμώ να σηκώσω το πρόσωπό μου προς εσένα, Θεέ μου, γιατί τα σφάλματά μας είναι τόσο πολλά ώστε έφτασαν πάνω από το κεφάλι μας και η ενοχή μας συσσωρεύτηκε ως τους ουρανούς.+
7 Από τις ημέρες των προπατόρων μας μέχρι αυτή την ημέρα η ενοχή μας είναι μεγάλη·+ και εξαιτίας των σφαλμάτων μας εμείς, οι βασιλιάδες μας και οι ιερείς μας δοθήκαμε στο χέρι των βασιλιάδων άλλων χωρών, και μας σκότωσαν με σπαθί,+ μας αιχμαλώτισαν,+ μας λεηλάτησαν+ και μας ατίμασαν, και αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα.+
8 Αλλά τώρα, για μια στιγμή, έχει έρθει εύνοια από τον Ιεχωβά τον Θεό μας, ο οποίος άφησε ένα υπόλοιπο να διαφύγει και μας έδωσε ασφαλή θέση* στον άγιο τόπο του,+ για να κάνει τα μάτια μας να λάμψουν, Θεέ μας, και για να μας τονώσει λίγο μέσα στη δουλεία μας.
9 Διότι, αν και είμαστε δούλοι,+ ο Θεός μας δεν μας εγκατέλειψε στη δουλεία μας, αλλά μας έχει δείξει όσια αγάπη ενώπιον των βασιλιάδων της Περσίας,+ για να μας τονώσει ώστε να μπορέσουμε να ανεγείρουμε τον οίκο του Θεού μας+ και να τον ξαναφτιάξουμε μέσα από τα ερείπιά του, και για να μας δώσει πέτρινο τείχος* στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ.
10 »Αλλά τώρα τι να πούμε, Θεέ μας, έπειτα από αυτό; Διότι εγκαταλείψαμε τις εντολές σου,
11 τις οποίες μας έδωσες μέσω των υπηρετών σου των προφητών, λέγοντας: “Η γη στην οποία μπαίνετε για να την πάρετε στην κατοχή σας είναι γη μολυσμένη από τον μολυσμό των λαών των γύρω περιοχών, από τις απεχθείς τους πράξεις με τις οποίες την έχουν γεμίσει από άκρη σε άκρη με την ακαθαρσία τους.+
12 Γι’ αυτό, μη δίνετε τις κόρες σας στους γιους τους ούτε να δέχεστε τις κόρες τους για τους γιους σας·+ και ποτέ μην επιδιώξετε την ειρήνη τους και την ευημερία τους,+ προκειμένου να γίνετε ισχυροί και να φάτε τα αγαθά της γης και να την πάρετε στην κατοχή σας ώστε να την έχουν οι γιοι σας για πάντα”.
13 Και έπειτα από όλα όσα μας βρήκαν για τις κακές μας πράξεις και τη μεγάλη μας ενοχή—διότι εσύ, Θεέ μας, δεν μας φέρθηκες ανάλογα με το σφάλμα μας+ και επέτρεψες να διαφύγουμε όσοι βρισκόμαστε εδώ+—
14 είναι δυνατόν να παραβιάζουμε πάλι τις εντολές σου και να συμπεθερεύουμε με τους λαούς που κάνουν αυτά τα απεχθή πράγματα;+ Δεν θα οργιστείς μαζί μας τόσο ώστε να μας καταστρέψεις εντελώς και να μην αφήσεις κανέναν να απομείνει ή να επιζήσει;
15 Ιεχωβά, Θεέ του Ισραήλ, εσύ είσαι δίκαιος,+ επειδή ένα υπόλοιπο από εμάς έχει επιζήσει μέχρι αυτή την ημέρα. Και τώρα ερχόμαστε ενώπιόν σου γεμάτοι ενοχή, διότι εξαιτίας όλων αυτών είναι αδύνατον να σταθεί κανείς ενώπιόν σου».+
