Προς τους Εβραίους 2:1-18

  • Να δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή (1-4)

  • Τα πάντα είναι υποταγμένα στον Ιησού (5-9)

  • Ο Ιησούς και οι αδελφοί του (10-18)

    • Ο Πρώτιστος Παράγοντας της σωτηρίας τους (10)

    • Ελεήμων αρχιερέας (17)

2  Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή σε αυτά που ακούσαμε,+ ώστε να μην ξεμακρύνουμε ποτέ.+  Διότι αν ο λόγος που διακηρύχτηκε μέσω αγγέλων+ αποδείχτηκε έγκυρος, και κάθε παράβαση και πράξη ανυπακοής έλαβε δίκαιη τιμωρία,+  εμείς πώς θα διαφύγουμε αν παραμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;+ Διότι αυτή άρχισε να διακηρύττεται μέσω του Κυρίου μας+ και μας την επιβεβαίωσαν εκείνοι που τον άκουσαν,  ενώ ο Θεός έδινε και αυτός μαρτυρία με σημεία και θαυμαστά πράγματα* και διάφορα δυναμικά έργα+ και με το άγιο πνεύμα που διαμοιραζόταν σύμφωνα με το θέλημά του.+  Διότι δεν έχει υποτάξει σε αγγέλους την κατοικημένη γη* που θα έρθει,+ για την οποία μιλάμε.  Αλλά όπως είπε κάποιος μάρτυρας σε κάποιο σημείο: «Τι είναι ο άνθρωπος και τον θυμάσαι ή ο γιος του ανθρώπου και τον φροντίζεις;+  Τον έκανες λίγο κατώτερο από τους αγγέλους· τον στεφάνωσες με δόξα και τιμή και τον διόρισες υπεύθυνο στα έργα των χεριών σου.  Τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του».+ Εφόσον υπέταξε τα πάντα σε αυτόν,+ ο Θεός δεν άφησε τίποτα που να μην είναι υποταγμένο σε αυτόν.+ Τώρα όμως δεν βλέπουμε ακόμη τα πάντα να είναι υποταγμένα σε αυτόν.+  Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο Ιησούς, που έγινε λίγο κατώτερος από τους αγγέλους,+ είναι τώρα στεφανωμένος με δόξα και τιμή λόγω του θανάτου που υπέστη,+ ώστε με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο.+ 10  Διότι, για να φέρει πολλούς γιους σε δόξα,+ εκείνος για τον οποίο και μέσω του οποίου υπάρχουν τα πάντα θεώρησε κατάλληλο να τελειοποιήσει τον Πρώτιστο Παράγοντα της σωτηρίας τους+ μέσω παθημάτων.+ 11  Διότι τόσο εκείνος που αγιάζει όσο και αυτοί που αγιάζονται,+ όλοι προέρχονται από έναν,+ και γι’ αυτόν τον λόγο εκείνος δεν ντρέπεται να τους αποκαλεί αδελφούς,+ 12  καθώς λέει: «Θα διακηρύττω το όνομά σου στους αδελφούς μου· στο μέσο της εκκλησίας θα σε αινώ με ύμνους».+ 13  Και πάλι: «Εγώ θα εμπιστεύομαι σε αυτόν».+ Και πάλι: «Δείτε! Εγώ και τα μικρά παιδιά, που μου έδωσε ο Ιεχωβά».*+ 14  Άρα λοιπόν, εφόσον τα «μικρά παιδιά» συμμετέχουν σε αίμα και σάρκα, και αυτός παρόμοια συμμετείχε στα ίδια πράγματα,+ ώστε μέσω του θανάτου του να εκμηδενίσει εκείνον που έχει τη δυνατότητα να προξενεί τον θάνατο,+ δηλαδή τον Διάβολο,+ 15  και να απελευθερώσει όλους εκείνους που ήταν υπόδουλοι όλη τους τη ζωή εξαιτίας του φόβου τους για τον θάνατο.+ 16  Διότι στην πραγματικότητα αυτός δεν βοηθάει αγγέλους, αλλά τους απογόνους* του Αβραάμ.+ 17  Συνεπώς, έπρεπε να γίνει όμοιος με τους «αδελφούς» του από όλες τις απόψεις,+ ώστε να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας για πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό, προκειμένου να προσφέρει εξιλαστήρια θυσία*+ για τις αμαρτίες του λαού.+ 18  Εφόσον ο ίδιος υπέφερε όταν δοκιμάστηκε,+ είναι ικανός να προστρέξει σε βοήθεια εκείνων που δοκιμάζονται.+

Υποσημειώσεις

Ή αλλιώς «θαυμαστά προμηνύματα».
Στο πρωτότυπο κείμενο χρησιμοποιείται η λέξη οἰκουμένη.
Κυριολεκτικά «το σπέρμα».
Ή αλλιώς «να προσφέρει θυσία εξιλέωσης· να κάνει εξιλέωση».