Εκκλησιαστής 12:1-14

  • Να θυμάσαι τον Δημιουργό προτού γεράσεις (1-8)

  • Το συμπέρασμα του συναθροιστή (9-14)

    • Τα σοφά λόγια είναι σαν βούκεντρα (11)

    • Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό (13)

12  Να θυμάσαι λοιπόν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό σου στις ημέρες της νιότης σου,+ προτού έρθουν οι ημέρες της στενοχώριας*+ και φτάσουν τα χρόνια που θα λες: «Δεν βρίσκω καμιά ευχαρίστηση σε αυτά»·  προτού σκοτεινιάσει ο ήλιος, το φως, η σελήνη και τα άστρα,+ και επιστρέψουν τα σύννεφα μετά* τη νεροποντή·  την ημέρα που οι φύλακες του σπιτιού θα αρχίσουν να τρέμουν και οι δυνατοί άντρες θα λυγίσουν και οι γυναίκες θα πάψουν να αλέθουν, επειδή θα έχουν λιγοστέψει, και εκείνες που κοιτάζουν από τα παράθυρα θα αντικρίζουν σκοτάδι·+  όταν οι πόρτες στον δρόμο θα έχουν κλείσει, όταν ο ήχος του μύλου που αλέθει θα χαμηλώσει, όταν θα ξυπνάει κανείς με τον ήχο ενός πουλιού, και όταν όλες οι κόρες του τραγουδιού θα ατονήσουν.+  Επίσης, ο άνθρωπος φοβάται τα ύψη, και τρόμος παραμονεύει στον δρόμο. Η αμυγδαλιά ανθίζει,+ η ακρίδα σέρνεται και η κάππαρη σκάζει, επειδή ο άνθρωπος πορεύεται προς την κατοικία όπου θα παραμείνει πολύ καιρό+ και οι πενθούντες περπατούν στον δρόμο.+  Να τον θυμάσαι προτού αφαιρεθεί το ασημένιο σχοινί και συντριφτεί η χρυσή κούπα και σπάσει η στάμνα στην πηγή και συντριφτεί ο υδροτροχός της στέρνας.  Τότε το χώμα επιστρέφει στη γη,+ όπως ήταν, και το πνεύμα* επιστρέφει στον αληθινό Θεό ο οποίος το έδωσε.+  «Απόλυτη ματαιότητα!» λέει ο συναθροιστής.+ «Όλα είναι μάταια».+  Ο συναθροιστής δεν είχε γίνει μόνο σοφός, αλλά επιπλέον δίδασκε συνεχώς στον λαό όσα ήξερε,+ στοχαζόταν και έκανε επισταμένη έρευνα προκειμένου να συγκεντρώσει* πολλές παροιμίες.+ 10  Ο συναθροιστής ζήτησε να βρει ευχάριστα λόγια+ και να καταγράψει ακριβή λόγια αλήθειας. 11  Τα λόγια των σοφών είναι σαν βούκεντρα,+ και το σύνολο των λόγων τους είναι σαν καλά μπηγμένα καρφιά· έχουν δοθεί από έναν και μόνο ποιμένα. 12  Για οτιδήποτε εκτός από αυτά, γιε μου, άκου την προειδοποίηση: Το να γράφει κάποιος πολλά βιβλία δεν έχει τέλος, και η πολλή αφοσίωση σε αυτά είναι κουραστική για τη σάρκα.+ 13  Το συμπέρασμα λοιπόν, αφού ακούστηκαν όλα, είναι: Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό+ και να τηρείς τις εντολές του,+ επειδή αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου.+ 14  Διότι ο αληθινός Θεός θα κρίνει κάθε πράξη, μεταξύ αυτών και κάθε κρυφή ενέργεια, ως προς το αν είναι καλή ή κακή.+

Υποσημειώσεις

Ή αλλιώς «συμφοράς».
Ή πιθανώς «με».
Ή αλλιώς «η δύναμη της ζωής».
Ή αλλιώς «να ταξινομήσει».