Εκκλησιαστής 3:1-22
3 Για το καθετί υπάρχει ορισμένος καιρός,καιρός για κάθε δραστηριότητα κάτω από τους ουρανούς:
2 καιρός να γεννιέται κανείς και καιρός να πεθαίνει·καιρός να φυτεύει και καιρός να ξεριζώνει·
3 καιρός να θανατώνει κανείς και καιρός να γιατρεύει·καιρός να γκρεμίζει και καιρός να χτίζει·
4 καιρός να κλαίει κανείς και καιρός να γελάει·καιρός να θρηνεί και καιρός να χορεύει·*
5 καιρός να πετάει κανείς πέτρες και καιρός να τις μαζεύει·καιρός να αγκαλιάζει και καιρός να μην αγκαλιάζει·
6 καιρός να ψάχνει κανείς κάτι και καιρός να το θεωρήσει χαμένο·καιρός να φυλάει κάτι και καιρός να το πετάει·
7 καιρός να σκίζει κανείς+ και καιρός να ράβει·καιρός να σωπαίνει+ και καιρός να μιλάει·+
8 καιρός να αγαπάει κανείς και καιρός να μισεί·+καιρός για πόλεμο και καιρός για ειρήνη.
9 Τι κερδίζει από όλες τις προσπάθειές του αυτός που εργάζεται;+
10 Είδα τις ασχολίες τις οποίες έδωσε ο Θεός στους γιους των ανθρώπων για να είναι απασχολημένοι.
11 Όλα τα έκανε ωραία,* το καθένα στον καιρό του.+ Έβαλε μάλιστα την αιωνιότητα στην καρδιά τους. Και όμως οι άνθρωποι δεν θα ανακαλύψουν ποτέ το έργο του αληθινού Θεού από την αρχή ως το τέλος.
12 Συμπέρανα ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για αυτούς από το να χαίρονται και να κάνουν καλό όσο ζουν,+
13 καθώς επίσης ότι ο καθένας πρέπει να τρώει και να πίνει και να χαίρεται για όλη τη σκληρή εργασία του. Αυτό είναι δώρο Θεού.+
14 Κατανόησα ότι όλα όσα κάνει ο αληθινός Θεός θα παραμείνουν για πάντα. Τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί σε αυτά και τίποτα δεν μπορεί να αφαιρεθεί. Ο αληθινός Θεός τα έκανε έτσι, προκειμένου οι άνθρωποι να τον φοβούνται.+
15 Οτιδήποτε συμβαίνει έχει ξανασυμβεί, και αυτό που πρόκειται να γίνει έχει ξαναγίνει·+ αλλά ο αληθινός Θεός αναζητάει αυτό που έχει επιδιωχθεί.*
16 Επίσης, είδα κάτω από τον ήλιο το εξής: Στον τόπο της απόδοσης κρίσης υπήρχε ανομία, και στον τόπο της δικαιοσύνης υπήρχε αδικία.+
17 Είπα λοιπόν μέσα μου: «Ο αληθινός Θεός θα κρίνει και τους δικαίους και τους αδίκους,+ γιατί υπάρχει καιρός για κάθε δραστηριότητα και κάθε πράξη».
18 Είπα επίσης μέσα μου, όσον αφορά τους γιους των ανθρώπων, ότι ο αληθινός Θεός θα τους εξετάσει και θα τους δείξει ότι δεν διαφέρουν από τα ζώα,
19 γιατί η κατάληξη για τους ανθρώπους και η κατάληξη για τα ζώα είναι μία· τα πάντα έχουν την ίδια κατάληξη.+ Όπως πεθαίνουν αυτά, έτσι πεθαίνουν και εκείνοι· τα πάντα έχουν ένα και το αυτό πνεύμα.*+ Επομένως, ο άνθρωπος δεν υπερέχει από τα ζώα, γιατί όλα είναι μάταια.
20 Τα πάντα πηγαίνουν στον ίδιο τόπο.+ Τα πάντα προέρχονται από το χώμα+ και τα πάντα επιστρέφουν στο χώμα.+
21 Ποιος ξέρει πραγματικά αν το πνεύμα* των ανθρώπων ανεβαίνει πάνω και αν το πνεύμα* των ζώων κατεβαίνει κάτω στη γη;+
22 Είδα ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για τον άνθρωπο από το να βρίσκει ευχαρίστηση στην εργασία του,+ επειδή αυτή είναι η ανταμοιβή* του· διότι ποιος μπορεί να του δώσει τη δυνατότητα να δει τι θα συμβεί αφού φύγει;+
