Ζαχαρίας 4:1-14

  • 5ο όραμα: Ένας λυχνοστάτης και δύο ελαιόδεντρα (1-14)

    • “Όχι με ισχύ, αλλά με το πνεύμα μου” (6)

    • Μην καταφρονείτε την ημέρα της μικρής αρχής (10)

4  Ο άγγελος που μιλούσε προηγουμένως μαζί μου γύρισε πίσω και με ξύπνησε, όπως ξυπνούν κάποιον από τον ύπνο.  Κατόπιν με ρώτησε: «Τι βλέπεις;» Εγώ λοιπόν απάντησα: «Βλέπω έναν ολόχρυσο λυχνοστάτη+ με μια κούπα στην κορυφή. Έχει πάνω του εφτά λυχνάρια,+ ναι, εφτά, και τα λυχνάρια, που βρίσκονται στην κορυφή του, έχουν εφτά σωλήνες.  Δίπλα του είναι δύο ελαιόδεντρα,+ ένα στα δεξιά της κούπας και ένα στα αριστερά της».  Τότε ρώτησα τον άγγελο που μιλούσε μαζί μου: «Τι σημαίνουν αυτά, κύριέ μου;»  Ο άγγελος λοιπόν που μιλούσε μαζί μου ρώτησε: «Δεν ξέρεις τι σημαίνουν αυτά;» Εγώ απάντησα: «Όχι, κύριέ μου».  Έπειτα εκείνος μου είπε: «Αυτός είναι ο λόγος του Ιεχωβά προς τον Ζοροβάβελ: “«Όχι με στρατιωτική δύναμη ούτε με ισχύ,+ αλλά με το πνεύμα μου»,+ λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων.  Ποιος είσαι εσύ, μεγάλο βουνό; Μπροστά στον Ζοροβάβελ+ θα γίνεις ίσιωμα.*+ Και αυτός θα φέρει την κορυφαία πέτρα* ενώ θα ακούγονται φωνές που θα λένε: «Τι υπέροχη που είναι! Τι υπέροχη που είναι!»”»  Ο Ιεχωβά μού μίλησε ξανά και είπε:  «Τα χέρια του Ζοροβάβελ έβαλαν τα θεμέλια αυτού του οίκου+ και τα δικά του χέρια θα τον τελειώσουν.+ Και θα γνωρίσετε οπωσδήποτε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων με έστειλε σε εσάς. 10  Διότι ποιος καταφρόνησε την ημέρα της μικρής αρχής;*+ Διότι θα χαρούν και θα δουν το νήμα στάθμης* στο χέρι του Ζοροβάβελ. Αυτά τα εφτά είναι τα μάτια του Ιεχωβά, τα οποία περιτρέχουν όλη τη γη».+ 11  Έπειτα τον ρώτησα: «Τι σημαίνουν αυτά τα δύο ελαιόδεντρα στα δεξιά και στα αριστερά του λυχνοστάτη;»+ 12  Τον ρώτησα δεύτερη φορά: «Τι σημαίνουν οι δύο συστάδες κλαδιών* από τα ελαιόδεντρα που χύνουν το χρυσό υγρό μέσω των δύο χρυσών αγωγών;» 13  Με ρώτησε λοιπόν: «Δεν ξέρεις τι σημαίνουν αυτά;» Εγώ απάντησα: «Όχι, κύριέ μου». 14  Εκείνος είπε: «Αυτοί είναι οι δύο χρισμένοι που στέκονται δίπλα στον Κύριο όλης της γης».+

Υποσημειώσεις

Ή αλλιώς «την κορωνίδα».
Ή αλλιώς «πεδιάδα».
Ή αλλιώς «των μικρών πραγμάτων;»
Κυριολεκτικά «την πέτρα, τον κασσίτερο».
Δηλαδή τα κλαδιά του δέντρου που είναι φορτωμένα καρπούς.