Ησαΐας 64:1-12
64 Μακάρι να έσκιζες τους ουρανούς και να κατέβαινες,ώστε να σείονταν εξαιτίας σου τα βουνά,
2 σαν τη φωτιά που καίει τα χαμόκλαδακαι κάνει το νερό να κοχλάζει·τότε το όνομά σου θα γινόταν γνωστό στους αντιδίκους σουκαι τα έθνη θα έτρεμαν μπροστά σου!
3 Όταν έκανες πράγματα που εμπνέουν δέος, τα οποία δεν τολμούσαμε καν να ελπίζουμε,+κατέβηκες, και τα βουνά σείστηκαν μπροστά σου.+
4 Από τον παλιό καιρό κανείς δεν έχει ακούσει ούτε έχει δώσει προσοχή,ούτε μάτι έχει δει κάποιον Θεό εκτός από εσένα,που ενεργείς για χάρη όσων σε προσμένουν.*+
5 Βγήκες να συναντήσεις εκείνους που κάνουν με χαρά το σωστό,+εκείνους που σε θυμούνται και ακολουθούν τις οδούς σου.
Αγανάκτησες, επειδή εμείς αμαρτάναμε,+και μάλιστα πολύ καιρό.
Είναι δυνατόν τώρα να σωθούμε;
6 Και γίναμε όλοι σαν κάποιον ακάθαρτο,και όλες οι δίκαιες πράξεις μας είναι σαν πανί εμμηνόρροιας.+
Θα μαραθούμε όλοι σαν φύλλο,και τα σφάλματά μας θα μας παρασύρουν μακριά όπως ο άνεμος.
7 Δεν υπάρχει κανείς που να επικαλείται το όνομά σου,κανείς που να υποκινείται να κρατηθεί από εσένα,διότι έκρυψες το πρόσωπό σου από εμάς+και μας κάνεις να λιώνουμε εξαιτίας του σφάλματός μας.
8 Αλλά τώρα, Ιεχωβά, εσύ είσαι ο Πατέρας μας.+
Εμείς είμαστε ο πηλός και εσύ ο Αγγειοπλάστης μας·*+όλοι μας είμαστε το έργο του χεριού σου.
9 Μην αγανακτείς υπερβολικά, Ιεχωβά,+και μη θυμάσαι για πάντα το σφάλμα μας.
Δες μας, σε παρακαλούμε, διότι είμαστε όλοι λαός σου.
10 Οι άγιες πόλεις σου έχουν γίνει ερημιά.
Η Σιών έχει γίνει ερημιά,η Ιερουσαλήμ χέρσα γη.+
11 Ο οίκος* μας της αγιότητας και της δόξας,*όπου σε αινούσαν οι προπάτορές μας,έχει κατακαεί,+και όλα όσα αγαπούσαμε είναι τώρα ερείπια.
12 Έπειτα από όλα αυτά, θα συνεχίσεις να συγκρατείσαι, Ιεχωβά;
Θα παραμείνεις σιωπηλός και θα μας αφήσεις να ταλαιπωρούμαστε τόσο πολύ;+
