Ιώβ 3:1-26
3 Έπειτα από αυτά, ο Ιώβ άρχισε να μιλάει και να καταριέται την ημέρα που γεννήθηκε.*+
2 Ο Ιώβ είπε:
3 «Ας αφανιστεί η ημέρα που γεννήθηκα,+και η νύχτα που είπαν: “Γεννήθηκε αγόρι!”
4 Σκοτάδι να γίνει εκείνη η ημέρα.
Να μη νοιαστεί για αυτήν ο Θεός από ψηλά·πάνω της να μη λάμψει φως.
5 Το μαύρο σκοτάδι* να την κυριεύσει ξανά.
Σύννεφο βροχής να καθίσει πάνω της.
Ας την τρομοκρατεί καθετί που κάνει την ημέρα να σκοτεινιάσει.
6 Τη νύχτα εκείνη μαυρίλα να την καταπιεί·+να μη χαρεί μαζί με τις ημέρες του χρόνουούτε να λογαριαστεί ανάμεσα στους μήνες.
7 Ναι! Η νύχτα εκείνη να γίνει στείρα·κραυγή χαράς να μην ακουστεί σε αυτήν.
8 Να την καταραστούν αυτοί που καταριούνται την ημέρα,που είναι ικανοί να ξυπνήσουν τον Λεβιάθαν.*+
9 Τα άστρα στο λυκόφως της να σκοτεινιάσουν·μάταια να περιμένει το χάραμα,και τις ακτίνες της αυγής να μην τις δει.
10 Επειδή αυτή δεν έκλεισε τη μήτρα της μητέρας μου+και άφησε τα μάτια μου να δουν συμφορές.
11 Γιατί δεν πέθανα στη γέννα;
Γιατί δεν αφανίστηκα όταν βγήκα από τη μήτρα;+
12 Γιατί βρέθηκαν γόνατα να με υποδεχτούνκαι στήθη να με θηλάσουν;
13 Τώρα θα πλάγιαζα γαλήνιος·+θα κοιμόμουν ήσυχος+
14 μαζί με βασιλιάδες της γης και τους συμβούλους τους,που έχτισαν τόπους οι οποίοι είναι πια ερείπια,*
15 ή με άρχοντες που είχαν χρυσάφικαι σπίτια γεμάτα ασήμι.
16 Γιατί δεν αποβλήθηκα από τη μήτρα χωρίς να γίνω αντιληπτός,σαν τα παιδιά που δεν βλέπουν ποτέ το φως;
17 Εκεί ακόμη και οι πονηροί δεν προξενούν πια αναταραχή·εκεί οι αποκαμωμένοι αναπαύονται.+
18 Εκεί έχουν την ησυχία τους όλοι οι φυλακισμένοι·δεν ακούν τη φωνή εκείνου που τους αναγκάζει να δουλεύουν.
19 Μικροί και μεγάλοι είναι το ίδιο εκεί,+και ο δούλος είναι ελεύθερος από τον κύριό του.
20 Γιατί δίνει αυτός φως σε εκείνον που υποφέρεικαι ζωή στους καταπικραμένους;*+
21 Γιατί λαχταρούν τον θάνατο και αυτός δεν έρχεται;+
Σκάβουν για αυτόν περισσότερο από ό,τι για κρυμμένους θησαυρούς
22 εκείνοι που χαίρονται πάρα πολύ,που είναι ευτυχισμένοι όταν βρίσκουν τον τάφο.
23 Γιατί δίνει αυτός φως στον άνθρωπο που έχασε τον δρόμο του,γύρω από τον οποίο υψώνει φράχτη ο Θεός;+
24 Τροφή μου έγιναν οι στεναγμοί,+και τα βογκητά μου+ ξεχύνονται σαν νερά.
25 Επειδή μου συνέβη αυτό που έτρεμα,και με βρήκε αυτό που φοβόμουν.
26 Δεν βρίσκω ειρήνη, ησυχία και ανάπαυση,οι συμφορές μου δεν έχουν τέλος».
