Ιώβ 6:1-30
6 Έπειτα ο Ιώβ αποκρίθηκε:
2 «Αχ, και να ζυγιζόταν πλήρως ο πόνος μου+και να έμπαινε στη ζυγαριά μαζί με τη συμφορά μου!
3 Τώρα είναι πιο βαρύς από την άμμο των θαλασσών.
Γι’ αυτό και τα λόγια μου ήταν αχαλίνωτα.*+
4 Τα βέλη του Παντοδυνάμου με διατρύπησαν,και το πνεύμα μου πίνει το δηλητήριό τους·+τρόμοι από τον Θεό παρατάσσονται εναντίον μου.
5 Βγάζει κραυγές το άγριο γαϊδούρι+ όταν έχει χορτάρι;
Μήπως μουγκρίζει ο ταύρος όταν έχει ζωοτροφή;
6 Τρώγεται το άνοστο φαγητό που δεν έχει αλάτι;
Μήπως έχει γεύση ο χυμός της μολόχας;
7 Αρνούμαι* και να αγγίξω τέτοια πράγματα.
Είναι σαν μολυσμένη τροφή.
8 Αχ, και να γινόταν αυτό που ζήτησα,και να εκπλήρωνε ο Θεός την επιθυμία μου!
9 Να ήταν πρόθυμος ο Θεός να με συντρίψει,να άπλωνε το χέρι του και να με αφάνιζε!+
10 Ακόμη και αυτό θα με παρηγορούσε·θα πηδούσα από χαρά παρά τον αφόρητο πόνο,διότι δεν έχω αρνηθεί τα λόγια του Αγίου.+
11 Έχω τη δύναμη να περιμένω;+
Και ποιο θα είναι το τέλος μου, ώστε να συνεχίσω να ζω;*
12 Μήπως είμαι δυνατός σαν βράχος;
Είναι η σάρκα μου από χαλκό;
13 Υπάρχει κανένας τρόπος να βοηθήσω τον εαυτό μου,εφόσον έχασα ό,τι με στήριζε;
14 Όποιος δεν δείχνει όσια αγάπη στον συνάνθρωπό του+θα πάψει να φοβάται τον Παντοδύναμο.+
15 Οι ίδιοι μου οι αδελφοί είναι απατηλοί+ σαν εποχιακός χείμαρρος,σαν το νερό των χειμάρρων που ξεραίνονται,
16 που θολώνουν από τον πάγο,και μέσα τους κρύβεται το χιόνι καθώς λιώνει.
17 Αλλά το καλοκαίρι, στερεύουν και χάνονται·όταν πιάνει ζέστη, ξεραίνονται.
18 Η κοίτη τους αλλάζει κατεύθυνση·χύνονται στην ερημιά και αφανίζονται.
19 Τα καραβάνια της Θεμά+ ψάχνουν να τους βρουν·οι ταξιδιώτες από τη Σεβά*+ τούς περιμένουν.
20 Ντρέπονται που οι ελπίδες τους διαψεύδονται·φτάνουν ως εκεί, αλλά απογοητεύονται.
21 Έτσι γίνατε και εσείς για εμένα·+είδατε τη φρικτή συμφορά μου και φοβηθήκατε.+
22 Μήπως είπα: “Δώστε μου κάτι”;
Παρακάλεσα να μου κάνετε κάποιο δώρο από τον πλούτο σας;
23 Ζήτησα εγώ να με γλιτώσετε από χέρι εχθρού;
Να με σώσετε* από όσους με καταπιέζουν;
24 Διδάξτε με, και εγώ θα μείνω σιωπηλός·+βοηθήστε με να καταλάβω πού έσφαλα.
25 Τα ειλικρινή λόγια δεν προκαλούν πόνο!+
Αλλά οι επικρίσεις σας σε τι ωφελούν;+
26 Σχεδιάζετε πώς θα επικρίνετε τα λόγια μου,τα λόγια ενός απελπισμένου+ που τα παίρνει ο άνεμος;
27 Εσείς είστε ικανοί να ρίξετε κλήρο ακόμη και για ένα ορφανό,+και να πουλήσετε* τον ίδιο σας τον φίλο!+
28 Γυρίστε λοιπόν και κοιτάξτε με,δεν πρόκειται να πω ψέματα μπροστά στα μάτια σας.
29 Αλλάξτε γνώμη, σας παρακαλώ, μη με κρίνετε άδικα.
Ναι, αλλάξτε γνώμη, επειδή δεν έπαψα να είμαι δίκαιος.
30 Είναι άδικα αυτά που λέει η γλώσσα μου;
Δεν διακρίνει ο ουρανίσκος μου ότι κάτι είναι λάθος;
