Πράξεις των Αποστόλων 14:1-28

  • Αύξηση και εναντίωση στο Ικόνιο (1-7)

  • Τους περνούν για θεούς στα Λύστρα (8-18)

  • Ο Παύλος λιθοβολείται αλλά επιζεί (19, 20)

  • Ενισχύουν τις εκκλησίες (21-23)

  • Επιστρέφουν στην Αντιόχεια της Συρίας (24-28)

14  Στο Ικόνιο μπήκαν μαζί στη συναγωγή των Ιουδαίων και μίλησαν με τέτοιον τρόπο ώστε πάρα πολλοί Ιουδαίοι και Έλληνες πίστεψαν.  Αλλά οι Ιουδαίοι που δεν πίστεψαν ξεσήκωσαν και επηρέασαν άσχημα τους εθνικούς* εναντίον των αδελφών.+  Εκείνοι λοιπόν έμειναν αρκετό καιρό μιλώντας θαρραλέα με την εξουσία του Ιεχωβά,* ο οποίος επιβεβαίωνε τον λόγο για την παρ’ αξίαν καλοσύνη του επιτρέποντας να γίνονται σημεία και θαυμαστά πράγματα* μέσω εκείνων.+  Ωστόσο, ο λαός της πόλης διχάστηκε· ορισμένοι ήταν υπέρ των Ιουδαίων, ενώ άλλοι υπέρ των αποστόλων.  Όταν τόσο οι εθνικοί όσο και οι Ιουδαίοι με τους άρχοντές τους επιχείρησαν να τους κακομεταχειριστούν και να τους λιθοβολήσουν,+  εκείνοι το πληροφορήθηκαν και κατέφυγαν στις πόλεις της Λυκαονίας, στα Λύστρα και στη Δέρβη, καθώς και στα περίχωρα.+  Εκεί συνέχισαν να διακηρύττουν τα καλά νέα.  Στα Λύστρα καθόταν στο έδαφος κάποιος άνθρωπος που είχε αναπηρία στα πόδια. Ήταν κουτσός εκ γενετής και δεν είχε περπατήσει ποτέ.  Αυτός άκουγε τον Παύλο καθώς μιλούσε. Ο Παύλος, κοιτάζοντάς τον προσεκτικά και βλέποντας ότι είχε πίστη και ότι ήταν πεπεισμένος πως μπορούσε να γίνει καλά,+ 10  είπε με δυνατή φωνή: «Στάσου στα πόδια σου». Και αυτός πετάχτηκε όρθιος και άρχισε να περπατάει.+ 11  Όταν τα πλήθη είδαν τι είχε κάνει ο Παύλος, φώναξαν στη λυκαονική γλώσσα: «Οι θεοί πήραν ανθρώπινη μορφή και κατέβηκαν σε εμάς!»+ 12  Και αποκαλούσαν τον Βαρνάβα Δία, τον δε Παύλο Ερμή, επειδή μιλούσε κυρίως αυτός. 13  Και ο ιερέας του Δία, του οποίου ο ναός ήταν στην είσοδο της πόλης, έφερε στις πύλες ταύρους και στεφάνια* και ήθελε να προσφέρει θυσίες μαζί με τα πλήθη. 14  Ωστόσο, όταν οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος το άκουσαν αυτό, έσκισαν τα ρούχα τους και πήδησαν μέσα στο πλήθος και φώναξαν: 15  «Άντρες, τι είναι αυτά που κάνετε; Και εμείς άνθρωποι είμαστε και έχουμε τις ίδιες αδυναμίες με εσάς.+ Και σας διακηρύττουμε τα καλά νέα για να στραφείτε από αυτά τα μάταια πράγματα στον ζωντανό Θεό, ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά.+ 16  Σε περασμένες γενιές εκείνος επέτρεψε σε όλα τα έθνη να προχωρούν στις οδούς τους,+ 17  αν και δεν έπαυε να αποκαλύπτει τον εαυτό του*+ καθώς έκανε το καλό, δίνοντάς σας βροχές από τον ουρανό και καρποφόρες εποχές,+ χορταίνοντάς σας με τροφή και γεμίζοντας την καρδιά σας με χαρά».+ 18  Και παρότι είπαν αυτά τα πράγματα, μετά βίας συγκράτησαν τα πλήθη ώστε να μη θυσιάσουν σε αυτούς. 19  Ήρθαν όμως Ιουδαίοι από την Αντιόχεια και το Ικόνιο οι οποίοι ξεσήκωσαν τα πλήθη,+ και λιθοβόλησαν τον Παύλο και τον έσυραν έξω από την πόλη νομίζοντας ότι ήταν νεκρός.+ 20  Ωστόσο, όταν μαζεύτηκαν γύρω του οι μαθητές, εκείνος σηκώθηκε και μπήκε στην πόλη. Την επόμενη ημέρα έφυγε με τον Βαρνάβα για τη Δέρβη.+ 21  Αφού διακήρυξαν τα καλά νέα σε εκείνη την πόλη και έκαναν αρκετούς μαθητές, επέστρεψαν στα Λύστρα, στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια. 22  Εκεί ενίσχυσαν τους μαθητές,*+ προτρέποντάς τους να παραμείνουν στην πίστη και λέγοντας: «Πρέπει να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού διαμέσου πολλών θλίψεων».+ 23  Επιπλέον, διόρισαν για αυτούς πρεσβυτέρους σε κάθε εκκλησία+ και, αφού προσευχήθηκαν και νήστεψαν,+ τους εμπιστεύτηκαν στον Ιεχωβά,* στον οποίο είχαν πιστέψει. 24  Έπειτα πέρασαν από την Πισιδία και ήρθαν στην Παμφυλία+ 25  και, αφού κήρυξαν τον λόγο στην Πέργη, κατέβηκαν στην Αττάλεια. 26  Από εκεί απέπλευσαν για την Αντιόχεια, όπου τους είχαν εμπιστευτεί στην παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού για το έργο που είχαν πλέον ολοκληρώσει.+ 27  Αφού έφτασαν και συγκέντρωσαν την εκκλησία, αφηγήθηκαν τα πολλά πράγματα που είχε κάνει ο Θεός μέσω αυτών και το ότι είχε ανοίξει στα έθνη την πόρτα για την πίστη.+ 28  Και έμειναν αρκετό καιρό με τους μαθητές.

Υποσημειώσεις

Ή αλλιώς «τις ψυχές των εθνικών».
Ή αλλιώς «θαυμαστά προμηνύματα».
Ή αλλιώς «γιρλάντες».
Κυριολεκτικά «δεν άφηνε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία».
Ή αλλιώς «τις ψυχές των μαθητών».