Προς τους Ρωμαίους 2:1-29
2 Συνεπώς, είσαι αδικαιολόγητος, άνθρωπε, όποιος και να είσαι,+ αν κρίνεις· διότι όταν κρίνεις κάποιον άλλον, καταδικάζεις τον εαυτό σου, επειδή εσύ που κρίνεις κάνεις τα ίδια.+
2 Γνωρίζουμε δε ότι η κρίση του Θεού είναι σε αρμονία με την αλήθεια, εναντίον εκείνων που κάνουν τέτοια πράγματα.
3 Αλλά μήπως νομίζεις, άνθρωπε, ότι, ενώ κρίνεις εκείνους που κάνουν τέτοια πράγματα και ωστόσο εσύ κάνεις τα ίδια, θα διαφύγεις από την κρίση του Θεού;
4 Ή μήπως καταφρονείς τον πλούτο της καλοσύνης,+ της ανοχής+ και της μακροθυμίας του,+ αγνοώντας ότι ο Θεός με την καλοσύνη του προσπαθεί να σε οδηγήσει σε μετάνοια;+
5 Αλλά, σύμφωνα με το πείσμα σου και την αμετανόητη καρδιά σου, συσσωρεύεις οργή για τον εαυτό σου κατά την ημέρα της οργής και της αποκάλυψης της δίκαιης κρίσης του Θεού.+
6 Αυτός θα ανταποδώσει στον καθέναν ανάλογα με τα έργα του:+
7 αιώνια ζωή σε εκείνους που επιζητούν δόξα, τιμή και αφθαρσία+ μέσω υπομονής σε έργο που είναι καλό·
8 ωστόσο, σε εκείνους που είναι φιλόνικοι και παρακούν την αλήθεια, αλλά υπακούν στην αδικία, επιφυλάσσεται οργή και θυμός.+
9 Θα έχει θλίψη και στενοχώρια κάθε άνθρωπος* που κάνει το κακό, ο Ιουδαίος πρώτα καθώς και ο Έλληνας·
10 αλλά θα έχει δόξα, τιμή και ειρήνη ο καθένας που κάνει το καλό, ο Ιουδαίος πρώτα+ καθώς και ο Έλληνας.+
11 Διότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.+
12 Όλοι όσοι αμάρτησαν χωρίς νόμο θα αφανιστούν επίσης χωρίς νόμο·+ αλλά όλοι όσοι αμάρτησαν κάτω από νόμο θα δικαστούν με βάση τον νόμο.+
13 Διότι δίκαιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι οι ακροατές του νόμου, αλλά δίκαιοι θα ανακηρυχτούν οι εκτελεστές του νόμου.+
14 Διότι όταν οι εθνικοί, που δεν έχουν νόμο,+ κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου, αυτοί, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους.
15 Οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στην καρδιά τους, ενώ η συνείδησή τους καταθέτει και αυτή ως μάρτυρας, και από τις* δικές τους σκέψεις κατηγορούνται ή και δικαιολογούνται.
16 Αυτό θα γίνει την ημέρα κατά την οποία ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων,+ σύμφωνα με τα καλά νέα τα οποία διακηρύττω.
17 Αν τώρα εσύ είσαι Ιουδαίος στο όνομα+ και βασίζεσαι στον νόμο και υπερηφανεύεσαι για τον Θεό,
18 και γνωρίζεις το θέλημά του και επιδοκιμάζεις τα πράγματα που έχουν μεγάλη αξία, επειδή είσαι διδαγμένος* από τον Νόμο,+
19 και είσαι πεπεισμένος ότι είσαι οδηγός των τυφλών, φως για εκείνους που είναι στο σκοτάδι,
20 άτομο που διορθώνει τους παράλογους ανθρώπους, δάσκαλος μικρών παιδιών, και ότι κατανοείς τα βασικά στοιχεία της γνώσης και της αλήθειας που βρίσκονται στον Νόμο
21 —εσύ, ωστόσο, που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου;+ Εσύ που κηρύττεις: «Μην κλέψεις»,+ κλέβεις;
22 Εσύ που λες: «Μη μοιχεύσεις»,+ μοιχεύεις; Εσύ που αποστρέφεσαι τα είδωλα, ληστεύεις ναούς;
23 Εσύ που υπερηφανεύεσαι για τον νόμο, ατιμάζεις τον Θεό παραβαίνοντας τον Νόμο;
24 Διότι «το όνομα του Θεού βλασφημείται ανάμεσα στα έθνη εξαιτίας σας», όπως είναι γραμμένο.+
25 Στην πραγματικότητα, η περιτομή+ ωφελεί μόνο αν τηρείς τον νόμο·+ αλλά αν είσαι παραβάτης του νόμου, η περιτομή σου έχει γίνει μη περιτομή.
26 Αν λοιπόν ένας απερίτμητος+ τηρεί τις δίκαιες απαιτήσεις του Νόμου, δεν θα υπολογιστεί η μη περιτομή του ως περιτομή;+
27 Και ο σωματικά απερίτμητος, εφαρμόζοντας τον Νόμο, θα κρίνει εσένα ο οποίος είσαι παραβάτης του νόμου παρότι έχεις τον γραπτό του κώδικα και την περιτομή.
28 Διότι Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος,+ και η περιτομή δεν είναι κάτι εξωτερικό, στη σάρκα.+
29 Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος,+ και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς+ μέσω πνεύματος και όχι μέσω γραπτού κώδικα.+ Ο έπαινος αυτού του ατόμου έρχεται από τον Θεό, όχι από ανθρώπους.+
