Προς τους Ρωμαίους 4:1-25
4 Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα πούμε ότι κέρδισε ο Αβραάμ, ο προπάτοράς μας κατά σάρκα;
2 Για παράδειγμα, αν ο Αβραάμ ανακηρυσσόταν δίκαιος ως αποτέλεσμα έργων, θα είχε λόγο να καυχιέται, αλλά όχι όσον αφορά τον Θεό.
3 Διότι τι λέει η Γραφή; «Ο Αβραάμ εκδήλωσε πίστη στον Ιεχωβά,* και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+
4 Σε αυτόν που εργάζεται, η πληρωμή του δεν υπολογίζεται ως παρ’ αξίαν καλοσύνη αλλά ως κάτι που του οφείλεται.*
5 Απεναντίας, σε αυτόν που δεν στηρίζεται στα έργα του, αλλά εκδηλώνει πίστη σε Εκείνον ο οποίος ανακηρύσσει δίκαιο τον ασεβή, η πίστη του υπολογίζεται ως δικαιοσύνη.+
6 Όπως λέει και ο Δαβίδ όσον αφορά την ευτυχία του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός υπολογίζει δικαιοσύνη χωρίς έργα:
7 «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι των οποίων οι άνομες πράξεις έχουν συγχωρηθεί και των οποίων οι αμαρτίες έχουν καλυφτεί·*
8 ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος του οποίου την αμαρτία δεν πρόκειται να υπολογίσει ο Ιεχωβά».*+
9 Έρχεται λοιπόν αυτή η ευτυχία μόνο στους περιτμημένους ή και στους απερίτμητους;+ Διότι λέμε: «Η πίστη του Αβραάμ τού υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+
10 Κάτω από ποιες συνθήκες λοιπόν του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη; Όταν ήταν περιτμημένος ή απερίτμητος; Δεν ήταν ακόμη περιτμημένος, αλλά απερίτμητος.
11 Και έλαβε ένα σημείο+—δηλαδή την περιτομή—ως σφραγίδα* της δικαιοσύνης μέσω της πίστης που είχε ενώ ήταν απερίτμητος, για να είναι ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη+ ενώ είναι απερίτμητοι, προκειμένου να υπολογιστούν δίκαιοι·
12 επίσης για να είναι πατέρας περιτμημένων απογόνων, όχι μόνο εκείνων που είναι προσκολλημένοι στην περιτομή, αλλά και εκείνων που περπατούν εύτακτα στα ίχνη της πίστης που είχε ο πατέρας μας ο Αβραάμ+ ενώ ήταν απερίτμητος.
13 Διότι ο Αβραάμ ή οι απόγονοί του* δεν πήραν μέσω νόμου την υπόσχεση ότι αυτός θα ήταν κληρονόμος ενός κόσμου,+ αλλά μέσω δικαιοσύνης με πίστη.+
14 Διότι αν εκείνοι που είναι προσκολλημένοι σε νόμο είναι κληρονόμοι, η πίστη χάνει την αξία της και η υπόσχεση έχει καταργηθεί.
15 Στην ουσία ο Νόμος παράγει οργή,+ αλλά όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει ούτε παράβαση.+
16 Να γιατί η υπόσχεση είναι μέσω πίστης, ώστε να βασίζεται στην παρ’ αξίαν καλοσύνη,+ προκειμένου να είναι βέβαιη για όλους τους απογόνους* του,+ όχι μόνο για εκείνους που είναι προσκολλημένοι στον Νόμο, αλλά και για εκείνους που είναι προσκολλημένοι στην πίστη του Αβραάμ, ο οποίος είναι ο πατέρας όλων μας.+
17 (Όπως είναι γραμμένο: «Σε έχω διορίσει πατέρα πολλών εθνών».)+ Αυτό συνέβη ενώπιον του Θεού, στον οποίο εκείνος είχε πίστη, ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς και μιλάει για τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν.*
18 Μολονότι δεν υπήρχε ελπίδα, εκείνος βάσει ελπίδας πίστεψε ότι θα γινόταν ο πατέρας πολλών εθνών σύμφωνα με αυτό που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι οι απόγονοί σου».*+
19 Και μολονότι δεν εξασθένησε στην πίστη, σκέφτηκε το σώμα του, το οποίο ήταν ουσιαστικά νεκρωμένο (αφού αυτός ήταν περίπου 100 χρονών),+ καθώς και τη νέκρωση* της μήτρας της Σάρρας.+
20 Ωστόσο, λόγω της υπόσχεσης του Θεού, δεν αμφιταλαντεύτηκε με απιστία· αλλά έγινε δυνατός μέσω της πίστης του, δίνοντας δόξα στον Θεό
21 και έχοντας πλήρη πεποίθηση πως ό,τι είχε Αυτός υποσχεθεί μπορούσε και να το κάνει.+
22 Γι’ αυτό, «του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+
23 Εντούτοις, η φράση «του υπολογίστηκε» δεν γράφτηκε μόνο για αυτόν,+
24 αλλά και για εμάς στους οποίους θα υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε Εκείνον που ανέστησε τον Ιησού, τον Κύριό μας, από τους νεκρούς.+
25 Αυτός παραδόθηκε για τα παραπτώματά μας+ και αναστήθηκε για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι.+
Υποσημειώσεις
^ Βλέπε Παράρτημα Α5.
^ Ή αλλιώς «ως χρέος».
^ Ή αλλιώς «έχουν συγχωρηθεί».
^ Βλέπε Παράρτημα Α5.
^ Ή αλλιώς «εγγύηση· επιβεβαίωση».
^ Κυριολεκτικά «το σπέρμα του».
^ Κυριολεκτικά «όλο το σπέρμα».
^ Ή πιθανώς «καλεί τα ανύπαρκτα να υπάρξουν».
^ Κυριολεκτικά «το σπέρμα σου».
^ Ή αλλιώς «τη στειρότητα».
