Η Δεύτερη Προς τους Κορινθίους 7:1-16
7 Εφόσον λοιπόν έχουμε αυτές τις υποσχέσεις,+ αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε μόλυσμα σάρκας και πνεύματος,+ τελειοποιώντας αγιότητα με φόβο Θεού.
2 Κάντε χώρο για εμάς στην καρδιά σας.+ Δεν αδικήσαμε κανέναν, δεν διαφθείραμε κανέναν, δεν εκμεταλλευτήκαμε κανέναν.+
3 Δεν το λέω αυτό για να σας καταδικάσω. Διότι είπα προηγουμένως ότι είστε στην καρδιά μας είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε.
4 Έχω μεγάλη παρρησία απέναντί σας. Έχω μεγάλη καύχηση αναφορικά με εσάς. Είμαι γεμάτος παρηγοριά· ξεχειλίζω από χαρά σε όλη μας την ταλαιπωρία.+
5 Όταν φτάσαμε στη Μακεδονία,+ το σώμα* μας δεν βρήκε ανακούφιση, αλλά ταλαιπωρούμασταν με κάθε τρόπο—έξω υπήρχαν διαμάχες και μέσα φόβοι.
6 Αλλά ο Θεός, ο οποίος παρηγορεί τους αποκαρδιωμένους,+ μας παρηγόρησε με την παρουσία του Τίτου·
7 και όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγοριά την οποία έλαβε χάρη σε εσάς, καθώς μας ανέφερε τη λαχτάρα σας για εμένα, τη βαθιά θλίψη σας και την έντονη ανησυχία* σας για εμένα· χάρηκα λοιπόν ακόμη περισσότερο.
8 Ακόμη και αν σας λύπησα με την επιστολή μου,+ δεν μεταμελούμαι. Έστω και αν μεταμελήθηκα αρχικά (βλέποντας ότι η επιστολή σάς λύπησε, αν και μόνο για λίγο),
9 τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε απλώς, αλλά επειδή η λύπη σας σάς οδήγησε σε μετάνοια. Διότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, και έτσι δεν ζημιωθήκατε εξαιτίας μας.
10 Διότι η λύπη με θεοσεβή τρόπο παράγει μετάνοια που οδηγεί σε σωτηρία για την οποία κανείς δεν μεταμελείται·+ η λύπη όμως του κόσμου παράγει θάνατο.
11 Δείτε πόσο μεγάλη θέρμη παρήγαγε σε εσάς το ότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, ναι, ώθηση για να καθαριστείτε, ναι, αγανάκτηση, ναι, φόβο, ναι, ένθερμη επιθυμία, ναι, ζήλο, ναι, διόρθωση της αδικίας!+ Από κάθε άποψη δείξατε ότι είστε αγνοί* σε αυτό το ζήτημα.
12 Μολονότι σας έγραψα, δεν το έκανα για αυτόν που αδίκησε ούτε για αυτόν που αδικήθηκε,+ αλλά για να φανεί ανάμεσά σας η θέρμη σας για εμάς ενώπιον του Θεού.
13 Να γιατί παρηγορηθήκαμε.
Αλλά εκτός από την παρηγοριά που νιώσαμε, χαρήκαμε ακόμη περισσότερο με τη χαρά του Τίτου, επειδή όλοι σας αναζωογονήσατε το πνεύμα του.
14 Διότι αν καυχήθηκα σε αυτόν σχετικά με εσάς, δεν ντροπιάστηκα· αλλά όπως ήταν αλήθεια όλα όσα είπαμε σε εσάς, έτσι αποδείχτηκε αληθινή και η καύχησή μας στον Τίτο.
15 Επίσης, εκείνος νιώθει περισσότερη τρυφερή στοργή για εσάς καθώς θυμάται την υπακοή όλων σας,+ πώς τον δεχτήκατε με φόβο και τρόμο.
16 Χαίρομαι που με κάθε τρόπο μπορώ να έχω εμπιστοσύνη σε εσάς.*
