Ο Ιεχωβά στέλνει πληγές στην Αίγυπτο, και ο Μωυσής οδηγεί τους γιους του Ισραήλ έξω από εκείνη τη γη. Ο Θεός δίνει στον Ισραήλ το Νόμο μέσω του Μωυσή
ΕΠΙ πολλά χρόνια, οι γιοι του Ισραήλ ζούσαν στην Αίγυπτο, όπου ευημερούσαν και πολλαπλασιάζονταν. Ωστόσο, εγέρθηκε ένας καινούριος Φαραώ. Ο συγκεκριμένος ηγεμόνας δεν γνώριζε τον Ιωσήφ. Επειδή αυτός ο στυγνός τύραννος φοβόταν τους Ισραηλίτες που πλήθαιναν, τους υπέβαλε σε δουλεία και διέταξε να θανατώνονται με πνιγμό στον ποταμό Νείλο όλα τα νεογέννητα αγόρια τους. Αλλά μια γενναία μητέρα προστάτεψε το βρέφος της, κρύβοντάς το σε ένα καλάθι ανάμεσα στα καλάμια. Η κόρη του Φαραώ ανακάλυψε το βρέφος, το ονόμασε Μωυσή και το ανέθρεψε ως μέλος της βασιλικής οικογένειας της Αιγύπτου.
Όταν ο Μωυσής έγινε 40 χρονών, βρέθηκε σε άσχημη θέση επειδή γλίτωσε κάποιον Ισραηλίτη δούλο από τα χέρια ενός Αιγύπτιου επιστάτη. Ο Μωυσής τράπηκε σε φυγή και κατέληξε σε μια μακρινή γη, όπου ζούσε εξόριστος. Όταν ο Μωυσής έγινε 80 χρονών, ο Ιεχωβά τον έστειλε πίσω στην Αίγυπτο για να εμφανιστεί ενώπιον του Φαραώ και να απαιτήσει την απελευθέρωση του λαού του Θεού.
Ο Φαραώ αρνήθηκε κατηγορηματικά. Έτσι λοιπόν, ο Θεός πάταξε την Αίγυπτο με δέκα πληγές. Κάθε φορά που ο Μωυσής εμφανιζόταν ενώπιον του Φαραώ για να του προσφέρει μια ευκαιρία να αποφύγει την επόμενη πληγή, ο Φαραώ έδειχνε θράσος, περιφρονώντας τον Μωυσή και τον Θεό του, τον Ιεχωβά. Τελικά, η δέκατη πληγή επέφερε το θάνατο όλων των πρωτοτόκων σε εκείνη τη γη—εκτός από τα πρωτότοκα των οικογενειών που υπάκουσαν στον Ιεχωβά σημαδεύοντας τους παραστάτες των σπιτιών τους με το αίμα ενός θυσιασμένου αρνιού. Ο εξολοθρευτής άγγελος του Θεού παρέτρεξε εκείνα τα σπιτικά. Σε ανάμνηση αυτής της θαυματουργικής διάσωσης, οι Ισραηλίτες τηρούσαν έκτοτε μια ετήσια γιορτή που ονομαζόταν Πάσχα.
Έχοντας χάσει και τον δικό του πρωτότοκο γιο, ο Φαραώ διέταξε τον Μωυσή και όλους τους Ισραηλίτες να φύγουν από την Αίγυπτο. Εκείνοι οργάνωσαν αμέσως την Έξοδο. Ωστόσο ο Φαραώ άλλαξε γνώμη. Τους καταδίωξε με πολλούς πολεμιστές και άρματα. Φάνηκε ότι οι Ισραηλίτες είχαν παγιδευτεί μπροστά στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας. Ο Ιεχωβά χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα στα δύο, επιτρέποντας στους Ισραηλίτες να περάσουν μέσα από το άνοιγμα περπατώντας πάνω στο στεγνό πυθμένα, ανάμεσα σε τείχη νερού! Όταν οι Αιγύπτιοι έσπευσαν να τους ακολουθήσουν, ο Θεός άφησε τα νερά να πέσουν με ορμή, πνίγοντας τον Φαραώ και το στράτευμά του.
Αργότερα, ενόσω οι Ισραηλίτες ήταν στρατοπεδευμένοι κοντά στο Όρος Σινά, ο Ιεχωβά έκανε μια διαθήκη μαζί τους. Χρησιμοποιώντας τον Μωυσή ως μεσίτη, ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ νόμους για να παράσχει καθοδήγηση και προστασία ουσιαστικά σε κάθε τομέα της ζωής. Όσο ο Ισραήλ θα δεχόταν πιστά τη διακυβέρνηση του Θεού, ο Ιεχωβά θα ήταν μαζί τους και θα καθιστούσε αυτό το έθνος ευλογία για άλλους.
Εντούτοις, οι περισσότεροι Ισραηλίτες εκδήλωσαν απογοητευτική απιστία προς τον Θεό. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά έκανε εκείνη τη γενιά να περιπλανιέται στην έρημο επί 40 χρόνια. Στη συνέχεια, ο Μωυσής όρισε ως διάδοχό του έναν ευθύ άνθρωπο, τον Ιησού του Ναυή. Τελικά, ο Ισραήλ ήταν έτοιμος να μπει στη γη την οποία είχε υποσχεθεί ο Θεός στον Αβραάμ.
