ΥΣΤΕΡΑ από τις ημέρες του Σαμψών, ο Σαμουήλ υπηρέτησε ως προφήτης και κριτής στον Ισραήλ. Οι Ισραηλίτες τού έλεγαν συνεχώς ότι ήθελαν να είναι όπως τα άλλα έθνη και να έχουν ανθρώπινο βασιλιά. Μολονότι αυτό το αίτημα ήταν προσβλητικό για τον Ιεχωβά, εκείνος είπε στον Σαμουήλ να συναινέσει. Ο Θεός επέλεξε ως βασιλιά έναν ταπεινό άνθρωπο ονόματι Σαούλ. Αργότερα, όμως, ο Βασιλιάς Σαούλ έγινε υπερόπτης και ανυπάκουος. Ο Ιεχωβά τον απέρριψε από το να είναι βασιλιάς και είπε στον Σαμουήλ να διορίσει κάποιον άλλον​—έναν νεαρό ονόματι Δαβίδ. Θα περνούσαν χρόνια, όμως, προτού γίνει βασιλιάς ο Δαβίδ.

Πιθανώς ενώ ήταν ακόμη έφηβος, ο Δαβίδ πήγε να δει τους αδελφούς του που υπηρετούσαν στο στρατό του Σαούλ. Ολόκληρος ο στρατός είχε τρομοκρατηθεί από έναν πολεμιστή του εχθρού, έναν γίγαντα ο οποίος ονομαζόταν Γολιάθ και ενέπαιζε τους ίδιους και τον Θεό τους. Αγανακτισμένος, ο Δαβίδ δέχτηκε την πρόκληση του γίγαντα να αναμετρηθεί μαζί του. Με μοναδικά του όπλα μια σφεντόνα και μερικές πέτρες, αυτός ο νεαρός βγήκε να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του, ο οποίος ήταν σχεδόν 3 μέτρα ψηλός. Όταν ο Γολιάθ τον χλεύασε, ο Δαβίδ αποκρίθηκε ότι ήταν καλύτερα οπλισμένος από το γίγαντα, διότι πολεμούσε εν ονόματι του Ιεχωβά Θεού! Ο Δαβίδ έριξε κάτω τον Γολιάθ με μία και μόνο πέτρα και στη συνέχεια αποκεφάλισε το γίγαντα με το ίδιο του το σπαθί. Ο στρατός των Φιλισταίων τράπηκε έντρομος σε φυγή.

Στην αρχή, ο Σαούλ εντυπωσιάστηκε από το θάρρος του Δαβίδ και τοποθέτησε το νεαρό άντρα επικεφαλής του στρατού του. Αλλά οι επιτυχίες του Δαβίδ έκαναν τον Σαούλ να ζηλεύει φοβερά. Ο Δαβίδ αναγκάστηκε να φύγει μακριά για να σωθεί και έζησε ως φυγάς επί χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, ο Δαβίδ παρέμεινε όσιος στο βασιλιά που προσπαθούσε να τον σκοτώσει, με το σκεπτικό ότι ο Βασιλιάς Σαούλ είχε διοριστεί από τον Ιεχωβά Θεό. Τελικά, ο Σαούλ πέθανε σε κάποια μάχη. Λίγο αργότερα, ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς, όπως είχε υποσχεθεί ο Ιεχωβά.

Ως βασιλιάς, ο Δαβίδ είχε τη σφοδρή επιθυμία να χτίσει έναν ναό για τον Ιεχωβά. Ωστόσο, ο Ιεχωβά τού είπε ότι αυτό θα το έκανε ένας από τους απογόνους του. Αυτός αποδείχτηκε ότι ήταν ο γιος του Δαβίδ ο Σολομών. Ο Θεός, όμως, αντάμειψε τον Δαβίδ κάνοντας μαζί του μια συγκλονιστική διαθήκη: Η οικογενειακή του γραμμή θα παρήγε μια βασιλική δυναστεία διαφορετική από κάθε άλλη. Τελικά, αυτή η δυναστεία θα παρήγε τον Ελευθερωτή, ή αλλιώς το Σπέρμα, για τον οποίο είχε δοθεί η υπόσχεση στην Εδέμ. Αυτός θα ήταν ο Μεσσίας, που σημαίνει «Χρισμένος», τον οποίο θα διόριζε ο Θεός. Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι ο Μεσσίας θα ήταν ο Άρχοντας μιας κυβέρνησης, ή αλλιώς μιας Βασιλείας, που θα διαρκούσε για πάντα.

Νιώθοντας βαθιά ευγνωμοσύνη, ο Δαβίδ συγκέντρωσε τεράστιες ποσότητες οικοδομικών υλικών και πολύτιμων μετάλλων για την κατασκευή του ναού. Επίσης, συνέθεσε πολλούς θεόπνευστους ψαλμούς. Προς το τέλος της ζωής του, ο Δαβίδ παραδέχτηκε: «Το πνεύμα του Ιεχωβά μίλησε μέσω εμού και ο λόγος του ήταν στη γλώσσα μου».​—2 Σαμουήλ 23:2.

—Βασίζεται στα βιβλία 1 Σαμουήλ, 2 Σαμουήλ και 1 Χρονικών, καθώς και στα εδάφια Ησαΐας 9:7· Ματθαίος 21:9· Λουκάς 1:32· Ιωάννης 7:42.