1, 2. (α) Γιατί μας ενθαρρύνει το παράδειγμα όσων κηρύττουν πιστά σε τομείς όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Τι είπε ο Ιησούς για το έργο κηρύγματος «στον τόπο του»; (Βλέπε υποσημείωση.)

Ο ΣΕΡΤΖΙΟ ΚΑΙ Η ΟΛΙΝΤΑ είναι ένα ζευγάρι σκαπανέων άνω των 80 που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα τελευταία, τα πόδια τους πονάνε πολύ, κάτι που έχει δυσκολέψει τις μετακινήσεις τους. Ωστόσο, όπως κάνουν επί δεκαετίες, κάθε πρωί στις εφτά πηγαίνουν με τα πόδια σε μια πλατεία σε πολυσύχναστο μέρος της πόλης. Εκεί παίρνουν θέση στη συνηθισμένη τους γωνιά κοντά σε μια στάση λεωφορείου και προσφέρουν τα Γραφικά μας έντυπα στους περαστικούς. Οι περισσότεροι τους αγνοούν, αλλά εκείνοι παραμένουν στη θέση τους, χαμογελώντας σε όσους τους κοιτάζουν. Το μεσημέρι, παίρνουν σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής. Το επόμενο πρωί στις εφτά είναι ξανά στην πλατεία. Στην πραγματικότητα, αυτό το πιστό ζευγάρι κηρύττει δραστήρια το άγγελμα της Βασιλείας εκεί έξι πρωινά την εβδομάδα, σε όλη τη διάρκεια του έτους.

² Όπως ο Σέρτζιο και η Ολίντα, έτσι και πολλοί πιστοί αδελφοί και αδελφές σε όλο τον κόσμο κηρύττουν επί δεκαετίες σε τομείς στον τόπο τους όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση. Αν αντιμετωπίζετε και εσείς αυτή την πρόκληση, σας επαινούμε θερμά για την υπομονή σας. * Η σταθερότητά σας στην υπηρεσία του Ιεχωβά είναι πηγή ενθάρρυνσης για πολλούς​—ακόμα και για έμπειρους ομοπίστους σας. Προσέξτε πώς εκφράστηκαν κάποιοι επίσκοποι περιοχής: «Όταν συνεργάζομαι με τέτοιους πιστούς αδελφούς και αδελφές στη διακονία, το παράδειγμά τους με εμπνέει». «Η πιστότητά τους με ενθαρρύνει ώστε να δείχνω εγκαρτέρηση και θάρρος στη δική μου διακονία». «Το παράδειγμά τους με συγκινεί».

3. Ποια τρία ερωτήματα θα εξετάσουμε, και γιατί;

³ Για να εμμείνουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο έργο κηρύγματος που μας ανέθεσε ο Ιησούς και να το ολοκληρώσουμε, ας εξετάσουμε την απάντηση σε τρία ερωτήματα: Γιατί μπορεί κατά καιρούς να νιώθουμε αποθαρρυμένοι; Πώς μπορούμε να καρποφορούμε; Τι θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να καρποφορούμε με υπομονή;

4. (α) Πώς επηρέασε τον Παύλο η αρνητική αντίδραση των περισσότερων Ιουδαίων; (β) Γιατί ένιωθε έτσι ο Παύλος;

⁴ Αν έχετε νιώσει ποτέ αποθαρρυμένοι κηρύττοντας σε τομείς όπου δεν υπάρχει πολλή ανταπόκριση, τότε μπορείτε να ταυτιστείτε με τον απόστολο Παύλο. Στα σχεδόν 30 χρόνια της διακονίας του, βοήθησε πάρα πολλά άτομα να γίνουν μαθητές του Χριστού. (Πράξ. 14:21· 2 Κορ. 3:2, 3) Εντούτοις, δεν κατάφερε να ωθήσει πολλούς Ιουδαίους να μεταστραφούν στην αληθινή λατρεία. Αντίθετα, οι περισσότεροι τον απέρριπταν και μερικοί μάλιστα τον δίωκαν. (Πράξ. 14:19· 17:1, 4, 5, 13) Πώς επηρέασε τον Παύλο αυτή η εχθρική αντίδραση των Ιουδαίων; Ο ίδιος παραδέχτηκε ευθέως: «Λέω την αλήθεια σύμφωνα με τον Χριστό . . . ότι έχω μεγάλη λύπη και ακατάπαυστο πόνο στην καρδιά μου». (Ρωμ. 9:1-3) Γιατί ένιωθε έτσι ο Παύλος; Διότι η καρδιά του ήταν στο έργο κηρύγματος. Κήρυττε στους Ιουδαίους επειδή νοιαζόταν βαθιά για αυτούς. Επομένως, πονούσε όταν τους έβλεπε να απορρίπτουν το έλεος του Θεού.

5. (α) Τι μας ωθεί να κηρύττουμε στους συνανθρώπους μας; (β) Γιατί δεν είναι περίεργο να νιώθουμε κατά καιρούς αποθάρρυνση;

⁵ Όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς κηρύττουμε στους ανθρώπους από εγκάρδιο ενδιαφέρον. (Ματθ. 22:39· 1 Κορ. 11:1) Γιατί; Επειδή γνωρίζουμε εκ πείρας πόσες ευλογίες επιφυλάσσονται για όσους αποφασίζουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Όταν σκεφτόμαστε τα άτομα στον τομέα μας, λέμε στον εαυτό μας: “Μακάρι να μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τι χάνουν!” Γι’ αυτό, συνεχίζουμε να τους παροτρύνουμε να μάθουν την αλήθεια για τον Ιεχωβά και τον σκοπό του για την ανθρωπότητα. Στην ουσία, λέμε σε όσους κηρύττουμε: “Σας φέραμε ένα υπέροχο δώρο. Παρακαλούμε, δεχτείτε το”. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι απορρίπτουν αυτό το δώρο, δεν είναι περίεργο να νιώθουμε «πόνο στην καρδιά» μας. Τέτοια αισθήματα δεν δείχνουν έλλειψη πίστης. Ίσα ίσα φανερώνουν ότι η καρδιά μας είναι στο έργο κηρύγματος. Γι’ αυτό, παρότι κάποιες στιγμές νιώθουμε αποθάρρυνση, υπομένουμε. Η Έλενα, που υπηρετεί ως σκαπάνισσα πάνω από 25 χρόνια, λέει κάτι που εκφράζει πολλούς από εμάς: «Το έργο κηρύγματος μου φαίνεται δύσκολο. Ωστόσο, δεν το αλλάζω με τίποτα».

6. Ποιο ερώτημα θα εξετάσουμε, και πώς θα το κάνουμε αυτό;

⁶ Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, όπου και αν κηρύττουμε, η διακονία μας μπορεί να είναι καρποφόρα; Για να απαντήσουμε σε αυτό το σημαντικό ερώτημα, ας εξετάσουμε δύο παραβολές με τις οποίες ο Ιησούς δείχνει ότι χρειάζεται να καρποφορούμε. (Ματθ. 13:23) Η πρώτη αναφέρεται σε ένα κλήμα.

7. (α) Ποιους αντιπροσωπεύουν «ο καλλιεργητής», «το κλήμα» και «τα κλαδιά»; (β) Ποιο ερώτημα χρειάζεται απάντηση;

⁷ Διαβάστε Ιωάννης 15:1-5, 8. Προσέξτε ότι ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου». Ο Ιησούς είπε ότι ο Ιεχωβά είναι «ο καλλιεργητής», ο ίδιος ο Ιησούς είναι «το αληθινό κλήμα» και οι μαθητές του είναι «τα κλαδιά». * Ποιος είναι λοιπόν ο καρπός που πρέπει να κάνουν οι ακόλουθοι του Χριστού; Σε αυτή την παραβολή, ο Ιησούς δεν είπε ευθέως ποιος είναι αυτός ο καρπός, αλλά ανέφερε μια σημαντική λεπτομέρεια που μας βοηθάει να βρούμε την απάντηση.

8. (α) Σε αυτή την παραβολή, γιατί δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει ο καρπός τους καινούριους μαθητές; (β) Τι χαρακτηρίζει τις απαιτήσεις του Ιεχωβά;

⁸ Αναφερόμενος στον Πατέρα του, ο Ιησούς δήλωσε: «Όποιο κλαδί σε εμένα δεν κάνει καρπό το αφαιρεί». Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά μάς θεωρεί υπηρέτες του μόνο αν κάνουμε καρπό. (Ματθ. 13:23· 21:43) Επομένως, στην εν λόγω παραβολή, ο καρπός που πρέπει να παράγει κάθε Χριστιανός δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει τους καινούριους μαθητές που ίσως έχουμε το προνόμιο να κάνουμε. (Ματθ. 28:19) Διαφορετικά, οι πιστοί Μάρτυρες που δεν καταφέρνουν να κάνουν μαθητές επειδή κηρύττουν σε τομέα όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση θα ήταν σαν τα άκαρπα κλαδιά στην παραβολή του Ιησού. Αλλά ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι αδιανόητο! Γιατί; Διότι δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε τους ανθρώπους να γίνουν μαθητές. Θα ήταν αντίθετο με την αγάπη του Ιεχωβά να απορρίπτει τους υπηρέτες του επειδή δεν καταφέρνουν να κάνουν κάτι που δεν είναι στο χέρι τους. Οτιδήποτε μας ζητάει ο Ιεχωβά είναι πάντοτε εφικτό.​—Δευτ. 30:11-14.

9. (α) Με ποια δραστηριότητα κάνουμε καρπό; (β) Ποια παραβολή θα εξετάσουμε, και γιατί;

⁹ Ποιος είναι λοιπόν ο καρπός που πρέπει να κάνουμε; Σαφώς, πρέπει να αντιπροσωπεύει μια δραστηριότητα η οποία είναι μέσα στις δυνατότητες όλων μας. Ποια δραστηριότητα αποτελεί την ουσία της “καρποφορίας”; Το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. * (Ματθ. 24:14) Η παραβολή του Ιησού για τον σπορέα επιβεβαιώνει αυτό το συμπέρασμα. Ας εξετάσουμε αυτή τη δεύτερη παραβολή.

10. (α) Σε αυτή την παραβολή, τι αντιπροσωπεύει ο σπόρος και το χώμα; (β) Τι παράγει ένα στάχυ;

¹⁰ Διαβάστε Λουκάς 8:5-8, 11-15. Στην παραβολή του σπορέα, ο σπόρος είναι «ο λόγος του Θεού», δηλαδή το άγγελμα της Βασιλείας. Το χώμα αντιπροσωπεύει τη συμβολική καρδιά του ανθρώπου. Ο σπόρος που έπεσε στο καλό χώμα ρίζωσε, βλάστησε και έγινε, ας πούμε, στάχυ. Τότε, “παρήγαγε 100 φορές περισσότερο καρπό”. Αλλά τι καρπό παράγει ένα στάχυ; Μήπως μικρά στάχυα; Όχι, παράγει καινούριους σπόρους, οι οποίοι μπορεί τελικά να αναπτυχθούν και να γίνουν στάχυα. Σε αυτή την παραβολή, ένας και μόνο σπόρος απέφερε εκατό. Πώς εφαρμόζεται αυτή η πτυχή της παραβολής στη διακονία μας;

11. (α) Πώς εφαρμόζεται η παραβολή του σπορέα στη διακονία μας; (β) Πώς παράγουμε καινούριους σπόρους της Βασιλείας;

¹¹ Για παράδειγμα, πριν από χρόνια κάποιοι Μάρτυρες ή οι Χριστιανοί γονείς μας μάς μίλησαν για τα νέα της Βασιλείας. Χάρηκαν όταν είδαν ότι η καρδιά μας ήταν δεκτική στο όμοιο με σπόρο άγγελμα της Βασιλείας. Όπως το καλό χώμα στην παραβολή του Ιησού κράτησε τον σπόρο, έτσι και εμείς δεχτήκαμε το άγγελμα και το κρατήσαμε. Ως αποτέλεσμα, το όμοιο με σπόρο άγγελμα της Βασιλείας ρίζωσε, αναπτύχθηκε και έγινε, σαν να λέγαμε, στάχυ το οποίο με τον καιρό ήταν έτοιμο να καρποφορήσει. Και όπως ένα στάχυ παράγει, όχι άλλα στάχυα, αλλά καινούριους σπόρους, έτσι και εμείς παράγουμε, όχι καινούριους μαθητές, αλλά καινούριους σπόρους της Βασιλείας. * Πώς παράγουμε καινούριους σπόρους της Βασιλείας; Κάθε φορά που με τον άλφα ή βήτα τρόπο κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας, αναπαράγουμε και σκορπίζουμε, σαν να λέγαμε, τον σπόρο που φυτεύτηκε στην καρδιά μας. (Λουκ. 6:45· 8:1) Επομένως, αυτή η παραβολή μάς διδάσκει ότι, αν συνεχίζουμε να κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας, “θα καρποφορούμε με υπομονή”.

12. (α) Ποιο δίδαγμα μπορούμε να αντλήσουμε από τις παραβολές του Ιησού για το κλήμα και για τον σπορέα; (β) Πώς σας επηρεάζει αυτό το δίδαγμα;

¹² Ποιο δίδαγμα μπορούμε να αντλήσουμε από τις παραβολές του Ιησού για το κλήμα και για τον σπορέα; Μας βοηθούν να κατανοήσουμε ότι η ικανότητά μας να καρποφορούμε δεν εξαρτάται από την ανταπόκριση των ανθρώπων στον τομέα μας. Απεναντίας, εξαρτάται από τη δική μας πιστότητα. Ο Παύλος ανέφερε την ίδια αλήθεια όταν είπε: «Ο καθένας θα λάβει την ανταμοιβή του σύμφωνα με τον κόπο του». (1 Κορ. 3:8) Η ανταμοιβή δίνεται σύμφωνα με τον κόπο που κάνουμε στο έργο, όχι σύμφωνα με τα αποτελέσματα του κόπου μας. Η Ματίλντα, που είναι σκαπάνισσα 20 χρόνια, λέει: «Χαίρομαι γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά ανταμείβει τις προσπάθειές μας».

13, 14. Σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 10:1, 2, για ποιους λόγους δεν θεωρούσε ο Παύλος χαμένη υπόθεση όσους αντιδρούσαν αρνητικά στο άγγελμα της Βασιλείας;

¹³ Τι θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να καρποφορούμε με υπομονή; Όπως είδαμε, ο Παύλος είχε αποθαρρυνθεί από την αρνητική αντίδραση των Ιουδαίων στο άγγελμα της Βασιλείας. Παρ’ όλα αυτά, δεν τους θεωρούσε χαμένη υπόθεση. Προσέξτε τι είπε παρακάτω στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς της Ρώμης σε σχέση με τα αισθήματά του για εκείνους τους Ιουδαίους: «Αυτό που επιθυμώ ολόκαρδα και για το οποίο ικετεύω τον Θεό είναι η σωτηρία τους. Διότι μαρτυρώ ότι έχουν ζήλο για τον Θεό, αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση». (Ρωμ. 10:1, 2) Για ποιους λόγους ανέφερε ο Παύλος ότι άξιζε να συνεχίσει τη διακονία του;

¹⁴ Πρώτον, ο Παύλος εξήγησε γιατί συνέχιζε να κηρύττει στους Ιουδαίους. “Επιθυμούσε ολόκαρδα” να βρουν κάποιοι Ιουδαίοι τη σωτηρία. (Ρωμ. 11:13, 14) Δεύτερον, είπε ότι “ικέτευε τον Θεό” για αυτούς. Εκλιπαρούσε τον Θεό μέσω προσευχής να βοηθήσει κάποιους μεμονωμένους Ιουδαίους να δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας. Τρίτον, πρόσθεσε: «Έχουν ζήλο για τον Θεό». Έβλεπε στους ανθρώπους τις δυνατότητες που είχαν να κάνουν το καλό. Ο ζήλος, αν διοχετευτεί στη σωστή κατεύθυνση, μπορεί να μεταμορφώσει ειλικρινή άτομα σε ζηλωτές μαθητές του Χριστού, όπως ήξερε καλά ο Παύλος.

15. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Παύλο; Δώστε παραδείγματα.

¹⁵ Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Παύλο; Πρώτον, αγωνιζόμαστε να διατηρούμε ολόκαρδη επιθυμία να βρούμε οποιουσδήποτε ίσως έχουν «τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή». Δεύτερον, ικετεύουμε μέσω προσευχής τον Ιεχωβά να ανοίξει την καρδιά των ειλικρινών ατόμων. (Πράξ. 13:48· 16:14) Η Σιλβάνα, η οποία είναι σκαπάνισσα σχεδόν 30 χρόνια, λέει: «Προτού πάω σε ένα σπίτι στον τομέα μου, προσεύχομαι στον Ιεχωβά και του ζητάω να μου δώσει θετική στάση». Προσευχόμαστε επίσης στον Θεό να μας κατευθύνουν οι άγγελοι να βρούμε τα ειλικρινή άτομα. (Ματθ. 10:11-13· Αποκ. 14:6) Ο Ρόμπερτ, που είναι σκαπανέας πάνω από 30 χρόνια, παρατηρεί: «Είναι συναρπαστικό να συνεργαζόμαστε με τους αγγέλους, οι οποίοι ξέρουν τι συμβαίνει στη ζωή του κάθε οικοδεσπότη». Τρίτον, προσπαθούμε να βλέπουμε στους ανθρώπους τις δυνατότητες που έχουν να κάνουν το καλό. Όπως λέει ο Καρλ, ένας πρεσβύτερος που βαφτίστηκε πριν από 50 και πλέον χρόνια: «Ψάχνω για το παραμικρό σημάδι που θα μπορούσε να φανερώσει ότι ένα άτομο είναι ειλικρινές​—ίσως ένα χαμόγελο, ένα ευγενικό βλέμμα ή μια ερώτηση που γίνεται με καλό κίνητρο». Ναι, όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς μπορούμε να καρποφορούμε με υπομονή.

16, 17. (α) Τι μας διδάσκει η οδηγία που υπάρχει στο εδάφιο Εκκλησιαστής 11:6; (β) Δείξτε με παράδειγμα πώς μπορεί το έργο σποράς να επηρεάσει τους ανθρώπους που μας παρατηρούν.

¹⁶ Ακόμα και αν φαίνεται ότι το άγγελμα της Βασιλείας που κηρύττουμε δεν αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων, δεν πρέπει να υποτιμούμε τον αντίκτυπο του έργου σποράς που επιτελούμε. (Διαβάστε Εκκλησιαστής 11:6) Ομολογουμένως, πολλοί άνθρωποι δεν μας ακούν, αλλά δεν παύουν να μας παρατηρούν. Προσέχουν την ευπρεπή μας εμφάνιση, την ευγενική μας συμπεριφορά και το θερμό μας χαμόγελο. Με τον καιρό, η διαγωγή μας μπορεί να βοηθήσει κάποιους να καταλάβουν ότι η αρνητική άποψη που έχουν για εμάς ίσως τελικά να μην είναι σωστή. Ο Σέρτζιο και η Ολίντα αντιλήφθηκαν μια τέτοια αλλαγή.

¹⁷ Ο Σέρτζιο αφηγείται: «Κάποιο διάστημα δεν πηγαίναμε στην πλατεία επειδή ήμασταν άρρωστοι. Όταν ξαναπήγαμε, οι περαστικοί μάς ρωτούσαν: “Τι γίνατε; Μας λείψατε”». Η Ολίντα προσθέτει χαμογελώντας: «Οι οδηγοί των λεωφορείων μάς χαιρετούσαν και μερικοί μας φώναζαν: “Μπράβο σας!” Ζητούσαν μάλιστα και τα περιοδικά μας». Και προς έκπληξη του ζευγαριού, ένας κύριος τους πλησίασε στο σταντ, τους πρόσφερε μια ανθοδέσμη και τους ευχαρίστησε για το έργο τους.

18. Γιατί είστε αποφασισμένοι να “καρποφορείτε με υπομονή”;

¹⁸ Πράγματι, όσο δεν “αναπαύεται το χέρι μας” από το να σπέρνουμε τον σπόρο της Βασιλείας, έχουμε και εμείς πολύτιμη συμμετοχή στην επίδοση “μαρτυρίας σε όλα τα έθνη”. (Ματθ. 24:14) Πάνω από όλα, γευόμαστε βαθιά χαρά γνωρίζοντας ότι έχουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά, επειδή εκείνος αγαπάει όλους όσους «καρποφορούν με υπομονή»!