Γιατί παρέθεσε ο Ιησούς λίγο πριν από τον θάνατό του τα λόγια του Δαβίδ που βρίσκονται στο εδάφιο Ψαλμός 22:1;

Ανάμεσα στα τελευταία λόγια που είπε ο Ιησούς πριν από τον θάνατό του ήταν και αυτά που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 27:46: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» Λέγοντας αυτή τη φράση, ο Ιησούς εκπλήρωσε τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ψαλμός 22:1. (Μάρκ. 15:34) Θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι ο Ιησούς παρέθεσε αυτά τα λόγια επειδή απογοητεύτηκε ή επειδή προς στιγμήν έχασε την πίστη του. Ο Ιησούς κατανοούσε πλήρως τον λόγο για τον οποίο χρειαζόταν να πεθάνει και ήταν πρόθυμος να το κάνει αυτό. (Ματθ. 16:21· 20:28) Ήξερε επίσης ότι, την ώρα του θανάτου του, ο Ιεχωβά θα χρειαζόταν να αφαιρέσει κάθε «προστατευτική περίφραξη» από αυτόν. (Ιώβ 1:10) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Ιησού να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι θα παρέμενε πιστός όποιες και αν ήταν οι συνθήκες του θανάτου του.​—Μάρκ. 14:35, 36.

Γιατί λοιπόν παρέθεσε ο Ιησούς από αυτόν τον ψαλμό; Αν και δεν μπορούμε να είμαστε δογματικοί, ας εξετάσουμε μερικές πιθανότητες. *

Λέγοντας αυτά τα λόγια, ο Ιησούς ίσως τόνιζε ότι ο Ιεχωβά δεν θα παρενέβαινε στον θάνατό του. Ο Ιησούς χρειαζόταν να καταβάλει το λύτρο χωρίς τη βοήθεια του Ιεχωβά. Ήταν από όλες τις απόψεις άνθρωπος και χρειαζόταν να πεθάνει ώστε «να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο».​—Εβρ. 2:9.

Παραθέτοντας λίγα λόγια από εκείνον τον ψαλμό, ο Ιησούς ίσως έστρεφε την προσοχή σε ολόκληρο τον ψαλμό. Εκείνη την εποχή, οι Ιουδαίοι συνήθιζαν να απομνημονεύουν πολλούς από τους ψαλμούς. Αν κάποιος τους υπενθύμιζε ένα εδάφιο κάποιου ψαλμού, αυτομάτως θα τους ερχόταν στον νου ολόκληρος ο ψαλμός. Αν ο Ιησούς είχε κάτι τέτοιο υπόψη του, τότε κάνοντάς το αυτό θα βοηθούσε τους Ιουδαίους ακολούθους του να θυμηθούν τις πολλές προφητείες του συγκεκριμένου ψαλμού αναφορικά με τα γεγονότα που σχετίζονταν με τον θάνατό του. (Ψαλμ. 22:7, 8, 15, 16, 18, 24) Επίσης, προς το τέλος του ψαλμού, τονίζεται ότι ο θρίαμβος της βασιλείας του Ιεχωβά θα φτάσει ως τα πέρατα της γης.​—Ψαλμ. 22:27-31.

Παραθέτοντας αυτά τα λόγια του Δαβίδ, ο Ιησούς ίσως τόνιζε την αθωότητά του. Πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς δικάστηκε παράνομα και κρίθηκε ένοχος βλασφημίας. (Ματθ. 26:65, 66) Το δικαστήριο συγκλήθηκε βιαστικά αργά τη νύχτα και η δίκη παραβίασε κατάφωρα τους αποδεκτούς νομικούς κανόνες. (Ματθ. 26:59· Μάρκ. 14:56-59) Παραθέτοντας αυτά τα λόγια ως ρητορικό ερώτημα, ο Ιησούς ίσως έστρεφε την προσοχή στο γεγονός ότι δεν είχε κάνει τίποτα που να αξίζει τέτοιου είδους τιμωρία.

Επίσης, ο Ιησούς ίσως υπενθύμιζε στους άλλους ότι, αν και ο Δαβίδ, ο συγγραφέας του συγκεκριμένου ψαλμού, επιτράπηκε να υποφέρει, αυτό δεν σήμαινε ότι είχε χάσει την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Το ερώτημα του Δαβίδ δεν φανέρωνε έλλειψη πίστης. Αφού έθεσε το ερώτημα, στη συνέχεια εξέφρασε την πεποίθησή του στη σωτήρια δύναμη του Ιεχωβά, και ο Ιεχωβά συνέχισε να τον ευλογεί. (Ψαλμ. 22:23, 24, 27) Παρόμοια, αν και ο Ιησούς, “ο Γιος του Δαβίδ”, υπέφερε πάνω στο ξύλο του βασανισμού, αυτό δεν σήμαινε ότι ο Ιεχωβά δεν τον επιδοκίμαζε πλέον.​—Ματθ. 21:9.

Ο Ιησούς ίσως εξέφραζε την έντονη λύπη του για το γεγονός ότι ο Ιεχωβά χρειάστηκε να αποσύρει την προστασία Του από αυτόν ώστε να αποδείξει πλήρως την ακεραιότητά του. Αρχικά, δεν ήταν σκοπός του Ιεχωβά να υποφέρει και να πεθάνει ο Γιος του. Αυτό έγινε απαραίτητο μόνο μετά τον πρώτο στασιασμό. Ο Ιησούς δεν είχε κάνει τίποτα κακό, αλλά χρειαζόταν να υποφέρει και να πεθάνει για να δώσει απάντηση στα ζητήματα που είχε εγείρει ο Σατανάς και για να προμηθεύσει το λυτρωτικό αντίτιμο που ήταν αναγκαίο για να εξαγοραστεί αυτό που είχε χάσει ο άνθρωπος. (Μάρκ. 8:31· 1 Πέτρ. 2:21-24) Αυτό θα μπορούσε να επιτελεστεί μόνο αν ο Ιεχωβά στιγμιαία αφαιρούσε την προστασία του από τον Ιησού για πρώτη φορά στη ζωή του.

Ο Ιησούς ίσως προσπαθούσε να βοηθήσει τους ακολούθους του να εστιάσουν στον λόγο για τον οποίο ο Ιεχωβά επέτρεψε να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο. * Ο Ιησούς ήξερε πως το γεγονός ότι θα πέθαινε σε ξύλο βασανισμού ως εγκληματίας θα σκανδάλιζε πολλούς. (1 Κορ. 1:23) Αν οι ακόλουθοί του εστίαζαν στον πραγματικό λόγο του θανάτου του, θα κατανοούσαν την αληθινή του σημασία. (Γαλ. 3:13, 14) Τότε θα τον έβλεπαν ως Σωτήρα και όχι ως εγκληματία.

Για όποιον λόγο και αν παρέθεσε ο Ιησούς αυτά τα λόγια, αντιλαμβανόταν ότι αυτό που περνούσε ήταν μέρος του θελήματος του Ιεχωβά για εκείνον. Λίγο αφότου παρέθεσε από αυτόν τον ψαλμό, ο Ιησούς είπε: «Έχει επιτελεστεί!» (Ιωάν. 19:30· Λουκ. 22:37) Ναι, η στιγμιαία απόσυρση της προστασίας του Ιεχωβά επέτρεψε στον Ιησού να επιτελέσει πλήρως όλα αυτά για τα οποία στάλθηκε στη γη. Του επέτρεψε επίσης να εκπληρώσει όλα όσα γράφτηκαν σχετικά με εκείνον «στον Νόμο του Μωυσή και στους Προφήτες και στους Ψαλμούς».​—Λουκ. 24:44.