1, 2. Πώς μας παρηγορεί ο Ιεχωβά στις δοκιμασίες μας, και ποια διαβεβαίωση παρέχει ο Λόγος του;

ΕΝΑΣ νεαρός άγαμος αδελφός, τον οποίο θα ονομάσουμε Εντουάρντο, μίλησε για κάτι που τον απασχολούσε σε έναν μεγαλύτερο παντρεμένο πρεσβύτερο, τον Στίβεν. Ο Εντουάρντο είχε κάνει κάποιες σκέψεις γύρω από το εδάφιο 1 Κορινθίους 7:28, το οποίο λέει: «Εκείνοι που παντρεύονται θα έχουν θλίψη στη σάρκα τους». Ρώτησε λοιπόν: «Τι είναι αυτή η “θλίψη”, και πώς θα μπορούσα να τη χειριστώ αν παντρευτώ;» Προτού ασχοληθεί με την ερώτησή του, ο Στίβεν τού ζήτησε να σκεφτεί κάτι άλλο που έγραψε ο απόστολος Παύλος, συγκεκριμένα ότι ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη [«δοκιμασία», ΜΝΚ]».​—2 Κορ. 1:3, 4.

² Ο Ιεχωβά είναι όντως ένας στοργικός Πατέρας, και μας παρηγορεί όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Ίσως εσείς προσωπικά να έχετε ζήσει καταστάσεις στις οποίες ο Θεός σάς παρείχε υποστήριξη και καθοδηγία, πολλές φορές μέσω του Λόγου του. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εκείνος θέλει το καλύτερο για εμάς, όπως έκανε και με τους υπηρέτες του στο παρελθόν.​—Διαβάστε Ιερεμίας 29:11, 12.

3. Ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε;

³ Όπως είναι λογικό, είμαστε σε καλύτερη θέση να τα βγάζουμε πέρα αν μπορούμε να προσδιορίζουμε τις αιτίες των προβλημάτων ή των θλίψεών μας. Το ίδιο ισχύει και για τις θλίψεις που σχετίζονται με την έγγαμη ή την οικογενειακή ζωή. Ποιες είναι λοιπόν μερικές πραγματικότητες που μπορεί να προκαλούν τη «θλίψη στη σάρκα» για την οποία μίλησε ο Παύλος; Ποια παραδείγματα τόσο από τους Βιβλικούς όσο και από τους δικούς μας καιρούς μάς βοηθούν να βρούμε την παρηγοριά που χρειαζόμαστε; Γνωρίζοντάς το αυτό, θα βοηθηθούμε να τα βγάζουμε πέρα.

4, 5. Ποιες είναι μερικές αιτίες “θλίψης στη σάρκα”;

⁴ Ας διαβάσουμε τι είπε ο Θεός κατά το ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας: «Ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του και θα γίνουν μία σάρκα». (Γέν. 2:24) Ο Ιεχωβά είπε αυτά τα λόγια όταν τέλεσε τον πρώτο ανθρώπινο γάμο. Ωστόσο, υπό ατελείς συνθήκες, ο γάμος και η δημιουργία ενός καινούριου σπιτικού μπορούν να προκαλέσουν τριβές στις οικογενειακές σχέσεις. (Ρωμ. 3:23) Συνήθως, η γονική εξουσία αντικαθίσταται από την εξουσία του συζύγου. Ο Θεός εξουσιοδοτεί εκείνον να ασκεί ηγεσία στη σύζυγό του. (1 Κορ. 11:3) Μερικά καινούρια ζευγάρια δεν το βρίσκουν εύκολο αυτό. Σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, η σύζυγος πρέπει να αποδεχτεί το γεγονός ότι θα λαβαίνει κατεύθυνση από τον σύζυγό της και όχι από τους γονείς της. Οι σχέσεις με τα πεθερικά μπορεί να γίνουν τεταμένες και να προκαλούν θλίψη στους νιόπαντρους.

⁵ Συχνά, καινούριες ανησυχίες έρχονται στην επιφάνεια όταν μια γυναίκα ανακοινώνει στον σύζυγό της: «Περιμένουμε παιδί». Συνήθως, η χαρά του ζευγαριού για το παιδί που έρχεται συνοδεύεται σε κάποιον βαθμό και από τον φόβο για ιατρικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή αργότερα. Και φυσικά πρέπει να λάβουν υπόψη τους και τις οικονομικές επιπτώσεις, τόσο τις άμεσες όσο και τις μακροπρόθεσμες. Ο ερχομός του μωρού επιβάλλει περαιτέρω προσαρμογές. Ο χρόνος και η προσοχή της καινούριας μητέρας ίσως επικεντρώνονται στη φροντίδα του παιδιού της. Πολλοί σύζυγοι νιώθουν παραγκωνισμένοι επειδή η γυναίκα τους είναι απασχολημένη με τα καθήκοντά της απέναντι στο μωρό τους. Από την άλλη μεριά, ο καινούριος πατέρας έχει να επωμιστεί νέες ευθύνες. Τα καθήκοντά του αυξάνονται επειδή τώρα έχει να φροντίζει άλλο ένα μέλος στην οικογένεια και να του παρέχει τα αναγκαία.

6-8. Πώς μπορεί μια ανεκπλήρωτη επιθυμία σε σχέση με την απόκτηση παιδιών να προκαλεί πόνο;

⁶ Μερικά ζευγάρια αντιμετωπίζουν ένα διαφορετικό είδος θλίψης. Αν και επιθυμούν απεγνωσμένα να κάνουν παιδιά, παραμένουν άτεκνα. Όσο η σύζυγος δεν μένει έγκυος, μπορεί να νιώθει έντονο συναισθηματικό πόνο. Ούτε ο γάμος ούτε η τεκνοποίηση εγγυώνται απαλλαγή από έγνοιες, ωστόσο μια ανεκπλήρωτη επιθυμία για παιδιά αποτελεί με τον δικό της τρόπο «θλίψη στη σάρκα». (Παρ. 13:12) Στους Βιβλικούς χρόνους, η στειρότητα συχνά στιγμάτιζε τη γυναίκα. Η Ραχήλ, η σύζυγος του Ιακώβ, εξέφρασε την οδύνη της βλέποντας την αδελφή της να έχει παιδιά. (Γέν. 30:1, 2) Οι ιεραπόστολοι που υπηρετούν σε χώρες όπου συνηθίζονται οι μεγάλες οικογένειες χρειάζεται πολλές φορές να εξηγούν γιατί δεν έχουν παιδιά. Παρά τη λογική και διακριτική τους εξήγηση, η αντίδραση ίσως είναι: «Τι κρίμα! Θα προσευχηθούμε για εσάς!»

⁷ Ή σκεφτείτε την περίπτωση μιας αδελφής στην Αγγλία η οποία ήθελε πάρα πολύ ένα παιδί αλλά οι ελπίδες της δεν είχαν πραγματοποιηθεί. Μετά μπήκε στην εμμηνόπαυση. Όπως παραδέχεται η ίδια, ένιωσε καταρρακωμένη καθώς συνειδητοποίησε ότι η επιθυμία της δεν θα εκπληρωνόταν σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Αποφάσισαν με τον σύζυγό της να υιοθετήσουν ένα παιδί. Εντούτοις, είπε: «Παρ’ όλα αυτά, πέρασα κατά κάποιον τρόπο μια περίοδο πένθους. Ήξερα ότι η υιοθεσία δεν θα ήταν ακριβώς το ίδιο με το να γεννήσω το δικό μου παιδί».

⁸ Η Γραφή όντως κάνει λόγο για τη Χριστιανή γυναίκα που «θα διατηρηθεί ασφαλής μέσω της τεκνοποίησης». (1 Τιμ. 2:15) Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η γέννα ή η απόκτηση παιδιών έχει ως αποτέλεσμα την αιώνια ζωή. Αντίθετα, αναφέρεται στο ότι εφόσον η γυναίκα θα έχει να φροντίζει τα παιδιά της, καθώς και να ασχολείται με τη φροντίδα του σπιτικού της, ίσως αυτό να την αποτρέπει από το κουτσομπολιό και από το να ανακατεύεται στις υποθέσεις των άλλων. (1 Τιμ. 5:13) Και πάλι όμως, μπορεί να αντιμετωπίζει θλίψεις που συνδέονται με τον γάμο και την οικογενειακή ζωή.

9. Πώς αποτελεί ιδιαίτερη δοκιμασία ο θάνατος του γαμήλιου συντρόφου;

⁹ Όταν αναφερόμαστε σε θλίψεις που συνδέονται με τον γάμο, υπάρχει και μία που ίσως να μη μας έρχεται αμέσως στο μυαλό. Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου. Ναι, μια ιδιαίτερη δοκιμασία που έχουν αντιμετωπίσει πολλοί είναι η απώλεια του αγαπημένου τους γαμήλιου συντρόφου. Πρόκειται για μια δοκιμασία που ίσως ο εν ζωή σύντροφος να μην περίμενε να αντιμετωπίσει σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Οι Χριστιανοί πιστεύουν ακράδαντα στην υπόσχεση του Ιησού για την επερχόμενη ανάσταση. (Ιωάν. 5:28, 29) Πώς βοηθάει αυτή η προοπτική τον εν ζωή σύντροφο; Του προσφέρει μεγάλη παρηγοριά. Αυτός είναι ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο ο στοργικός μας Πατέρας, μέσω του Λόγου του, προσφέρει υποστήριξη και παρηγοριά σε εκείνους που βιώνουν θλίψη. Ας δούμε τώρα πώς μερικοί υπηρέτες του Θεού έχουν νιώσει την παρηγοριά που παρέχει ο Ιεχωβά και πώς έχουν ωφεληθεί.

10. Πώς βρήκε ανακούφιση η Άννα από την οδύνη που ένιωθε; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

¹⁰ Η Άννα, η αγαπημένη σύζυγος του Ελκανά, αντιμετώπιζε μια ιδιαίτερη δοκιμασία. Παρέμενε στείρα ενώ η άλλη σύζυγος του Ελκανά, η Φενίννα, γεννούσε παιδιά. (Διαβάστε 1 Σαμουήλ 1:4-7) Η Φενίννα παρόξυνε την Άννα «κάθε χρόνο». Αυτό της προξενούσε μεγάλη ανησυχία και οδύνη. Προσπάθησε να βρει ανακούφιση θέτοντας το ζήτημα στον Ιεχωβά με προσευχή. Μάλιστα, «προσευχόταν πολλή ώρα ενώπιον του Ιεχωβά». Ανέμενε άραγε ότι ο Ιεχωβά θα ικανοποιούσε το αίτημά της; Η Άννα πρέπει να το έλπιζε αυτό. Όπως και να έχει, «το πρόσωπό της δεν έδειχνε πια ανησυχία». (1 Σαμ. 1:12, 17, 18) Είχε την πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά είτε θα έβαζε τέλος στη στειρότητά της είτε θα κάλυπτε την έλλειψη με κάποιον άλλον τρόπο.

11. Πώς μπορεί η προσευχή να μας παράσχει παρηγοριά;

¹¹ Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις θα συνεχίζονται όσο είμαστε ατελείς και βρισκόμαστε σε αυτό το σύστημα υπό τον έλεγχο του Σατανά. (1 Ιωάν. 5:19) Πόσο καλό είναι όμως να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός κάθε παρηγοριάς»! Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να λαβαίνουμε βοήθεια για να χειριζόμαστε τις προσωπικές μας δοκιμασίες ή θλίψεις είναι μέσω της προσευχής. Η Άννα άνοιξε την καρδιά της στον Ιεχωβά. Παρόμοια, όταν περνάμε κάποια θλίψη, χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα από το να αναφέρουμε απλώς στον Ιεχωβά πώς νιώθουμε. Χρειάζεται να κάνουμε δέηση σε αυτόν, ναι, να εκφράζουμε τα αισθήματά μας προσευχόμενοι έντονα από καρδιάς.​—Φιλιπ. 4:6, 7.

12. Αν και ήταν χήρα, τι βοηθούσε την Άννα να βρίσκει χαρά;

¹² Ακόμα και αν νιώθουμε ένα βαθύ κενό στη ζωή μας​—είτε επειδή δεν έχουμε παιδιά είτε εξαιτίας του θανάτου κάποιου αγαπημένου μας προσώπου—​μπορούμε και πάλι να βρούμε παρηγοριά. Την εποχή του Ιησού, η προφήτισσα Άννα έχασε τον σύζυγό της έπειτα από μόλις εφτά χρόνια γάμου. Η Γραφική αφήγηση δεν αναφέρει τίποτα για παιδιά. Τι εξακολουθούσε να κάνει η Άννα σε ηλικία 84 χρονών; Το εδάφιο Λουκάς 2:37 λέει: «Δεν έλειπε ποτέ από το ναό, αποδίδοντας ιερή υπηρεσία νύχτα και ημέρα με νηστείες και δεήσεις». Ναι, η Άννα έβρισκε παρηγοριά αλλά και χαρά λατρεύοντας τον Ιεχωβά.

13. Δείξτε με παράδειγμα πώς οι αληθινοί φίλοι μπορούν να δώσουν παρηγοριά ακόμα και όταν οι στενοί συγγενείς αποτυγχάνουν να το κάνουν αυτό.

¹³ Όταν συναναστρεφόμαστε στενά με τους αδελφούς και τις αδελφές μας, βρίσκουμε αληθινούς φίλους και στενούς συντρόφους. (Παρ. 18:24) Η Πόλα θυμάται πόση λύπη ένιωσε όταν σε ηλικία πέντε χρονών είδε τη μητέρα της να φεύγει από την αλήθεια. Δεν ήταν εύκολο να ξεπεράσει μια τέτοια δοκιμασία. Αλλά ενθαρρύνθηκε απίστευτα όταν η Αν, μια σκαπάνισσα στην εκκλησία, έδειξε θερμό προσωπικό ενδιαφέρον για την πνευματική της ευημερία. «Παρότι η Αν δεν ήταν συγγενής μου, η στοργική της φροντίδα αποδείχτηκε τεράστια βοήθεια για εμένα», εξηγεί η Πόλα. «Αυτό με βοήθησε να συνεχίσω να υπηρετώ τον Ιεχωβά». Η Πόλα εξακολουθεί να υπηρετεί πιστά. Επίσης είναι πανευτυχής που τώρα υπηρετεί και πάλι μαζί με τη μητέρα της στην εκκλησία. Αλλά και η Αν είναι ευτυχισμένη, γιατί στάθηκε στην Πόλα σαν πνευματική της μητέρα.

14. Ποιες ευλογίες βιώνουν εκείνοι που δίνουν παρηγοριά;

¹⁴ Αξίζει να σημειωθεί ότι, όταν δείχνουμε στοργικό προσωπικό ενδιαφέρον στους άλλους, στην πραγματικότητα ίσως αποβάλλουμε μερικά από τα δικά μας αρνητικά αισθήματα. Οι αδελφές, παντρεμένες ή άγαμες, γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι βρίσκουν μεγάλη χαρά όταν μεταδίδουν τα καλά νέα ως συνεργάτες του Θεού. Στόχος τους είναι να τιμούν τον Θεό κάνοντας το θέλημά του. Μερικές μάλιστα θεωρούν τη συμμετοχή τους στη διακονία θεραπεία. Οπωσδήποτε, όλοι μας συμβάλλουμε ώστε να υπάρχει στενός δεσμός στην εκκλησία όταν δείχνουμε ενδιαφέρον για τους άλλους, τόσο στον τομέα μας όσο και στην εκκλησία. (Φιλιπ. 2:4) Ο απόστολος Παύλος ήταν θαυμάσιο παράδειγμα. Έγινε σαν «μητέρα που θηλάζει» για την εκκλησία στη Θεσσαλονίκη. Αλλά ήταν και σαν πνευματικός πατέρας.​—Διαβάστε 1 Θεσσαλονικείς 2:7, 11, 12.

15. Ποιοι έχουν την κύρια ευθύνη να διδάσκουν στα παιδιά την αλήθεια;

¹⁵ Ένας τομέας που αξίζει προσοχή είναι η παρηγοριά και η βοήθεια που προσφέρουμε σε οικογένειες. Ενίοτε, καινούρια άτομα ζητούν από ώριμους ευαγγελιζομένους να τους βοηθήσουν να διδάξουν στα παιδιά τους την αλήθεια, ακόμα και να διεξάγουν Γραφική μελέτη μαζί τους. Από Γραφική άποψη, η κύρια ευθύνη για τη διδασκαλία και την εκπαίδευση των παιδιών ανήκει στους γονείς. (Παρ. 23:22· Εφεσ. 6:1-4) Σε μερικές περιπτώσεις, η βοήθεια από τρίτους είναι κάτι που χρειάζεται και εκτιμάται πολύ. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί την ευθύνη των γονέων. Η τακτική επικοινωνία με την οικογένειά τους είναι απαραίτητη.

16. Όταν βοηθάμε παιδιά, τι πρέπει να θυμόμαστε;

¹⁶ Αν ο γονέας αποφασίσει να ζητήσει από κάποιον να μελετάει με τα παιδιά του, αυτό το άτομο δεν πρέπει να προσπαθήσει να αναλάβει τον ρόλο των γονέων. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις στις οποίες ζητήθηκε από κάποιον Μάρτυρα να μελετήσει με παιδιά των οποίων οι γονείς δεν ενδιαφέρονταν για την αλήθεια. Ο Μάρτυρας χρειάζεται να θυμάται όμως ότι, καθώς παρέχει πνευματική βοήθεια, εκείνος ή εκείνη δεν γίνεται ο γονέας των παιδιών. Και αν διεξάγεται μια τέτοια μελέτη, θα ήταν σοφό να γίνεται είτε στο σπίτι των παιδιών ενώ βρίσκονται εκεί και οι γονείς τους ή κάποιος άλλος ώριμος Μάρτυρας είτε σε κάποιον κατάλληλο δημόσιο χώρο. Τότε κανείς δεν θα έχει βάση να παρερμηνεύσει αυτό που συμβαίνει. Ελπίζουμε δε ότι κάποια μέρα οι γονείς θα εκπληρώσουν τη θεόδοτη ευθύνη τους να φροντίζουν πνευματικά τα παιδιά τους.

17. Πώς μπορούν τα παιδιά να γίνουν πηγή παρηγοριάς;

¹⁷ Οι νεαροί που μαθαίνουν να αγαπούν τον αληθινό Θεό και να ακολουθούν τις συμβουλές του μπορούν να γίνουν πηγή παρηγοριάς σε μια οικογένεια. Μπορούν να το κάνουν αυτό δείχνοντας σεβασμό για τους γονείς τους και βοηθώντας τους από υλική άποψη. Μπορούν επίσης να προσφέρουν πολύτιμη πνευματική βοήθεια. Πριν από τον Κατακλυσμό, ο Λάμεχ, απόγονος του Σηθ, λάτρευε τον Ιεχωβά. Εκείνος ο οικογενειάρχης είπε για τον γιο του τον Νώε: «Αυτός θα μας φέρει παρηγοριά όσον αφορά την εργασία μας και τον πόνο των χεριών μας που έχουμε εξαιτίας της γης, την οποία καταράστηκε ο Ιεχωβά». Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε όταν άρθηκε η κατάρα που είχε επιβληθεί στη γη. (Γέν. 5:29· 8:21) Σε πιο προσωπικό επίπεδο, τα παιδιά που ασκούν την αληθινή λατρεία μπορούν να αποδειχτούν πηγή παρηγοριάς για τις οικογένειές τους, βοηθώντας τους όλους να υπομείνουν τις τωρινές δοκιμασίες και κατόπιν να επιζήσουν από κάτι μεγαλύτερο από τον Κατακλυσμό.

18. Τι θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε με θάρρος παρά τις όποιες θλίψεις ή δοκιμασίες;

¹⁸ Η προσευχή, ο στοχασμός γύρω από Γραφικά παραδείγματα και η στενή συναναστροφή με τον λαό του Ιεχωβά βοηθούν τώρα εκατομμύρια άτομα να βρουν παρηγοριά σε κάθε τους δοκιμασία. (Διαβάστε Ψαλμός 145:18, 19) Το ότι γνωρίζουμε πως ο Ιεχωβά είναι η Πηγή της διαρκούς παρηγοριάς θα μας βοηθήσει ασφαλώς να υπομείνουμε με θάρρος οποιεσδήποτε θλίψεις αντιμετωπίσουμε​—τώρα και στο μέλλον.