1, 2. (α) Ποιο μεγάλο ζήτημα αντιμετωπίζει όλη η ανθρωπότητα; (β) Πόσο σημαντική είναι η εκτίμηση για αυτό το ζήτημα;

ΓΙΑ πολλούς ανθρώπους σήμερα, τα χρήματα είναι το μεγάλο ζήτημα. Εστιάζουν στη συσσώρευση πλούτου ή στη διατήρηση των όσων ήδη έχουν. Για άλλους, το μεγάλο ζήτημα είναι η οικογένεια, η υγεία ή τα προσωπικά επιτεύγματα.

² Αλλά ένα πολύ μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίζουμε όλοι είναι η δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Χρειάζεται να προσέχουμε να μη χάσουμε από τα μάτια μας αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα. Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Θα μπορούσαμε να απορροφηθούμε τόσο πολύ από τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής ώστε να ξεχάσουμε πόσο σημαντική είναι στην πραγματικότητα η δικαίωση της κυριαρχίας του Θεού. Ή θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε στο βάρος των προσωπικών μας δοκιμασιών να επισκιάσει αυτό το μεγάλο ζήτημα. Από την άλλη μεριά, όσο πιο έντονη είναι η εκτίμησή μας για τη δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά, τόσο καλύτερα εξοπλισμένοι είμαστε για να αντεπεξερχόμαστε στις δυσκολίες της καθημερινής μας ζωής. Και αυτή η εκτίμηση θα μας φέρνει πιο κοντά στον Ιεχωβά.

3. Ποιοι είναι οι ισχυρισμοί του Σατανά σχετικά με τη διακυβέρνηση του Θεού;

³ Η πράξη του Σατανά του Διαβόλου ήγειρε ένα ερώτημα: Κατά πόσον είναι δικαιωματική η κυριαρχία του Ιεχωβά. Εκείνος διατείνεται ότι η διακυβέρνηση του Θεού είναι διεφθαρμένη και ότι ο Ιεχωβά στερεί το καλύτερο από τα πλάσματά του. Σύμφωνα με τον Διάβολο, οι άνθρωποι θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένοι και θα ζούσαν καλύτερα αν αυτοκυβερνιούνταν. (Γέν. 3:1-5) Ο Σατανάς υπαινίχθηκε επίσης ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι όσιος στον Θεό από καρδιάς​—ότι κάτω από την ανάλογη πίεση ο οποιοσδήποτε θα απορρίψει τη διακυβέρνηση του Ιεχωβά. (Ιώβ 2:4, 5) Αναφορικά με την πρόκληση του Διαβόλου, ο Ιεχωβά αφήνει χρόνο ώστε ο άνθρωπος να ανακαλύψει την πικρή αλήθεια για το πώς είναι η ζωή έξω από τη δίκαιη διακυβέρνηση του Θεού.

4. Γιατί πρέπει να τακτοποιηθεί το ζήτημα της κυριαρχίας;

⁴ Φυσικά, ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι οι ισχυρισμοί του Διαβόλου είναι ψευδείς. Γιατί λοιπόν επέλεξε ο Θεός να αφήσει το ζήτημα να συνεχίζεται, δίνοντας στον Σατανά χρόνο ώστε να προσπαθήσει να αποδείξει ότι έχει δίκιο; Η απάντηση περιλαμβάνει όλα τα νοήμονα πλάσματα. (Διαβάστε Ψαλμός 83:18) Άλλωστε, το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι απέρριψε τη διακυβέρνηση του Ιεχωβά, κάτι που έχουν κάνει και πολλοί άλλοι έκτοτε. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει μερικούς να αναρωτηθούν αν είχε κάποια βάση ο ισχυρισμός του Διαβόλου. Όσο αυτό το ερώτημα συνεχίζει να αιωρείται στις διάνοιες ανθρώπων ή αγγέλων, θα υπάρχουν διαμάχες μεταξύ εθνών, φυλών, οικογενειών και ατόμων. Αλλά όταν η κυριαρχία του Ιεχωβά δικαιωθεί, όλοι θα υποτάσσονται αιώνια στη δίκαιη διακυβέρνησή του. Η ειρήνη στο σύμπαν θα αποκατασταθεί.​—Εφεσ. 1:9, 10.

5. Στο ζήτημα της κυριαρχίας, ποιος είναι ο ρόλος μας σε ό,τι αφορά την υποστήριξη της πλευράς του Ιεχωβά;

⁵ Η κυριαρχία του Θεού θα αποδειχτεί ότι είναι δικαιωματική, η δε διακυβέρνηση από τον Σατανά και τους ανθρώπους θα αποτύχει οικτρά και θα εξαλειφθεί. Η διακυβέρνηση από τον Θεό μέσω της Μεσσιανικής Βασιλείας του θα θριαμβεύσει, και οι τηρητές ακεραιότητας θα έχουν αποδείξει ότι οι άνθρωποι μπορούν να ταχθούν υπέρ της διακυβέρνησης του Θεού. (Ησ. 45:23, 24) Θέλετε να είστε και εσείς ανάμεσα σε εκείνους που δηλώνουν δημόσια ως τηρητές ακεραιότητας ότι υποστηρίζουν την κυριαρχία του Ιεχωβά; Αναμφίβολα θέλετε. Για να είμαστε τηρητές ακεραιότητας, χρειάζεται να προσηλώνουμε τα μάτια μας στο μεγάλο ζήτημα και να αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι πραγματικά.

6. Πόσο σημαντική είναι η δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά;

⁶ Όπως αναφέρθηκε, η δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά είναι ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που περιλαμβάνει την ανθρωπότητα. Είναι πιο σημαντικό από την προσωπική ευτυχία οποιουδήποτε ατόμου. Μήπως αυτό το γεγονός μειώνει την αξία της σωτηρίας μας ή υποδηλώνει ότι ο Ιεχωβά δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς; Ούτε κατά διάνοια. Γιατί το λέμε αυτό;

7, 8. Γιατί περιλαμβάνει η δικαίωση της κυριαρχίας του Θεού την εκπλήρωση των υποσχέσεών του;

⁷ Ο Ιεχωβά αγαπάει βαθιά την ανθρωπότητα και τη θεωρεί πολύτιμη. Ήταν πρόθυμος να χρησιμοποιήσει το αίμα του Γιου του για να κάνει εφικτή την αιώνια σωτηρία μας. (Ιωάν. 3:16· 1 Ιωάν. 4:9) Αν ο Ιεχωβά δεν εκπλήρωνε τις υποσχέσεις του, ο Διάβολος θα είχε μια δικαιολογία για το ότι αποκάλεσε τον Θεό ψεύτη που στερεί καλά πράγματα και συνεπώς κυβερνάει με άδικο τρόπο. Αυτό θα δικαίωνε και τους εναντίους οι οποίοι ρωτούν χλευαστικά: «Πού είναι αυτή η υποσχεμένη παρουσία του; Διότι από την ημέρα που οι προπάτορές μας κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου, τα πάντα παραμένουν ακριβώς όπως ήταν από την αρχή της δημιουργίας». (2 Πέτρ. 3:3, 4) Επομένως, ο Ιεχωβά θα φροντίσει ώστε η δικαίωση της κυριαρχίας του να συμπεριλάβει τη σωτηρία των υπάκουων ανθρώπων! (Διαβάστε Ησαΐας 55:10, 11) Επιπλέον, η αγάπη του Ιεχωβά χαρακτηρίζει την κυριαρχία του. Άρα λοιπόν, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εκείνος πάντοτε θα αγαπάει, θα θεωρεί πολύτιμους και θα εκτιμάει τους όσιους υπηρέτες του.​—Έξοδ. 34:6.

⁸ Αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της κυριαρχίας του Ιεχωβά, δεν υποτιμούμε τη σωτηρία μας ή την αξία που έχουμε στα μάτια του. Απλώς βλέπουμε υπό το κατάλληλο πρίσμα την κυριαρχία και τη σωτηρία. Αυτό το σωστό πρίσμα είναι σημαντικό προκειμένου να κρατάμε τα μάτια μας στο μεγάλο ζήτημα και να ταχθούμε υπέρ της δίκαιης διακυβέρνησης του Ιεχωβά.

9. Τι ισχυρίστηκε ο Σατανάς σχετικά με τον Ιώβ; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁹ Η ανάγκη να βλέπουμε τα πράγματα υπό το κατάλληλο πρίσμα γίνεται έκδηλη στο βιβλίο του Ιώβ, ένα από τα παλιότερα βιβλία της Αγίας Γραφής. Εκεί μαθαίνουμε για τον ισχυρισμό του Σατανά ότι, αν ο Ιώβ υφίστατο φοβερά δεινά, θα απέρριπτε τον Θεό. Ο Σατανάς πρότεινε να πλήξει τον Ιώβ ο Θεός προσωπικά. Ο Ιεχωβά δεν το έκανε αυτό, αλλά επέτρεψε στον Σατανά να δοκιμάσει τον Ιώβ, λέγοντας: «Όλα όσα έχει είναι στο χέρι σου». (Διαβάστε Ιώβ 1:7-12) Έπειτα από λίγο καιρό, ο Ιώβ έχασε τους υπηρέτες του, το βιος του και τα δέκα αγαπημένα του παιδιά. Ο Σατανάς το επιτέλεσε αυτό με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο ίδιος ο Θεός ήταν η αιτία των προβλημάτων του Ιώβ. (Ιώβ 1:13-19) Ο Σατανάς κατόπιν έπληξε τον Ιώβ με μια οδυνηρή και αποκρουστική ασθένεια. (Ιώβ 2:7) Η απόγνωση του Ιώβ έγινε ακόμα πιο βαθιά με τα αποκαρδιωτικά λόγια της γυναίκας του και των τριών συντρόφων που παρίσταναν τους φίλους του.​—Ιώβ 2:9· 3:11· 16:2.

10. (α) Πώς έδειξε ο Ιώβ την ακεραιότητά του στον Θεό; (β) Με ποιον τρόπο αστόχησε;

¹⁰ Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο ισχυρισμός του Σατανά αποδείχτηκε ολότελα ψευδής. Ο Ιώβ αρνήθηκε να στρέψει τα νώτα του στον Θεό. (Ιώβ 27:5) Ωστόσο, προσωρινά έπαψε να βλέπει τα πράγματα υπό το κατάλληλο πρίσμα. Απορροφήθηκε στο να αποδείξει τη δική του δικαιοσύνη, απαιτώντας μάλιστα έναν λόγο για τα βάσανά του. (Ιώβ 7:20· 13:24) Ίσως σκεφτόμαστε ότι κάτι τέτοιο είναι κατανοητό αν λάβουμε υπόψη τα όσα είχε περάσει. Αλλά ο Θεός διέκρινε ότι υπήρχε ανάγκη να διορθώσει τον τρόπο σκέψης του Ιώβ. Τι του είπε ο Ιεχωβά;

11, 12. Τι βοήθησε ο Ιεχωβά τον Ιώβ να αντιληφθεί, και πώς ανταποκρίθηκε εκείνος;

¹¹ Τα λόγια του Θεού προς τον Ιώβ καλύπτουν τέσσερα κεφάλαια στο ομώνυμο βιβλίο​—τα κεφάλαια 38 έως 41. Πουθενά δεν διαβάζουμε να του λέει ο Θεός συγκεκριμένα τον λόγο για τα βάσανά του. Το κύριο σημείο στα λόγια του Ιεχωβά δεν ήταν να εξηγήσει στον Ιώβ γιατί υπέφερε, λες και ο Θεός έπρεπε να δικαιολογηθεί. Απεναντίας, ο Ιεχωβά ήθελε να τον βοηθήσει να αναγνωρίσει την ασημαντότητά του σε σύγκριση με τη μεγαλοσύνη του Θεού. Και τον βοήθησε να διακρίνει ότι υπήρχαν μεγαλύτερα ζητήματα τα οποία έπρεπε να τον απασχολούν. (Διαβάστε Ιώβ 38:18-21) Αυτό βοήθησε τον Ιώβ να ξαναδεί τα πράγματα υπό το κατάλληλο πρίσμα.

¹² Μήπως ήταν σκληρός ο Ιεχωβά που έδωσε στον Ιώβ τόσο άμεση συμβουλή έπειτα από μια τέτοια σφοδρή δοκιμασία; Ο Θεός δεν ήταν σκληρός, και ο Ιώβ δεν σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Παρά το μαρτύριό του, ο Ιώβ τελικά άρχισε να μιλάει με εκτίμηση. Μάλιστα δήλωσε: «Ανακαλώ και μετανοώ με χώμα και στάχτη». Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της έντονης αλλά αναζωογονητικής συμβουλής του Ιεχωβά. (Ιώβ 42:1-6) Νωρίτερα, ο Ιώβ είχε επίσης λάβει διορθωτική συμβουλή από τον νεαρό Ελιού. (Ιώβ 32:5-10) Όταν ο Ιώβ ανταποκρίθηκε στον έλεγχο του Θεού και διόρθωσε την άποψή του, ο Ιεχωβά εξέφρασε στους άλλους την επιδοκιμασία του για την πιστότητα του Ιώβ υπό δοκιμασία.​—Ιώβ 42:7, 8.

13. Πώς θα ωφελούσε τον Ιώβ η συμβουλή του Ιεχωβά για πολύ καιρό μετά τις δοκιμασίες του;

¹³ Η συμβουλή του Ιεχωβά θα συνέχιζε να ωφελεί τον Ιώβ ακόμα και όταν θα είχαν τελειώσει οι δοκιμασίες του. Με ποιον τρόπο; Μολονότι ο Ιεχωβά «ευλόγησε ύστερα το τέλος του Ιώβ περισσότερο από την αρχή του», η αποκατάσταση και η ανάκαμψη πρέπει να πήραν χρόνο. Αργότερα «απέκτησε . . . εφτά γιους και τρεις κόρες». (Ιώβ 42:12-14) Σίγουρα ο Ιώβ θα νοσταλγούσε τα παιδιά του που είχαν πεθάνει από το χέρι του Σατανά. Για κάποιο διάστημα, πιθανότατα θα τον βασάνιζαν έντονες μνήμες από τα όσα είχε περάσει. Ακόμα και αν τελικά κατανόησε καλύτερα τον λόγο για τις δοκιμασίες του, πού και πού ίσως σκεφτόταν γιατί ήταν απαραίτητο να υποφέρει σε τέτοιον βαθμό. Όποιες σκέψεις και αν περνούσαν από το μυαλό του, θα μπορούσε να αναλογίζεται τη συμβουλή του Θεού. Αυτό θα τον βοηθούσε να συνεχίζει να βλέπει τα πράγματα υπό το κατάλληλο πρίσμα και έτσι να βρίσκει παρηγοριά.​—Ψαλμ. 94:19.

14. Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία του Ιώβ;

¹⁴ Μέσα από την αφήγηση σχετικά με τον Ιώβ, μαθαίνουμε και εμείς να βλέπουμε τα πράγματα υπό το κατάλληλο πρίσμα και επίσης βρίσκουμε παρηγοριά. Άλλωστε, ο Ιεχωβά διατήρησε αυτή την αφήγηση «για τη διδασκαλία μας, ώστε, μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα». (Ρωμ. 15:4) Ποιο είναι το μάθημα για εμάς; Κυρίως το εξής: Ας μην απορροφηθούμε τόσο πολύ από τη δική μας ζωή ώστε να χάσουμε από τα μάτια μας αυτό το μεγάλο ζήτημα​—τη δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Και ας αντιλαμβανόμαστε ότι ο ρόλος μας σε αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα υπαγορεύει το να παραμείνουμε πιστοί ακόμα και κάτω από δύσκολες καταστάσεις, όπως ο Ιώβ.

15. Τι επιτελεί η πιστότητά μας υπό δοκιμασία;

¹⁵ Γιατί είναι παρηγορητικό να συλλογιζόμαστε την αξία της πιστότητάς μας; Επειδή αυτή αποκαλύπτει ότι οι δοκιμασίες μας εξυπηρετούν κάποιον σκοπό. Οι δοκιμασίες δεν υποδηλώνουν σε καμιά περίπτωση τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά αλλά, απεναντίας, μας παρέχουν έναν τρόπο για να δείχνουμε ότι υποστηρίζουμε την κυριαρχία του Θεού. (Παρ. 27:11) Η υπομονή μας παράγει «επιδοκιμασμένη κατάσταση» και ισχυροποιεί την ελπίδα μας. (Διαβάστε Ρωμαίους 5:3-5) Το υπόμνημα του Ιώβ καταδεικνύει ότι «ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων». (Ιακ. 5:11) Επομένως, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εκείνος θα ανταμείψει εμάς και όλους όσους υποστηρίζουν την κυριαρχία του. Αυτό μας βοηθάει “να υπομένουμε πλήρως και να είμαστε μακρόθυμοι με χαρά”.​—Κολ. 1:11.

16. Γιατί πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πόσο σημαντική είναι η δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά;

¹⁶ Ομολογουμένως, μπορεί να είναι δύσκολο να κρατάμε τα μάτια μας στη δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Κάποιες φορές ίσως φαίνεται ότι τα προβλήματά μας μάς συντρίβουν. Ακόμα και σχετικά μικρά προβλήματα μπορεί να φαντάζουν τεράστια αν βασανίζουμε το μυαλό μας με αυτά. Συνεπώς, πρέπει να υπενθυμίζουμε τακτικά στον εαυτό μας πόσο σημαντικό είναι να υποστηρίζουμε την κυριαρχία του Θεού όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις.

17. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η τακτική συμμετοχή στο έργο του Ιεχωβά να παραμένουμε προσηλωμένοι στο μεγάλο ζήτημα;

¹⁷ Αν εξακολουθούμε να έχουμε τακτική συμμετοχή στο έργο του Ιεχωβά, θα μπορούμε να παραμένουμε προσηλωμένοι στο μεγάλο ζήτημα. Για παράδειγμα, μια αδελφή που λεγόταν Ρενέ έπαθε εγκεφαλικό, υπέφερε από χρόνιο πόνο και πάλευε με τον καρκίνο. Στα διάφορα νοσοκομεία που πήγαινε για θεραπεία, έδινε μαρτυρία στο προσωπικό, σε ασθενείς και σε επισκέπτες. Ενώ βρισκόταν σε κάποιο νοσοκομείο, μέσα σε δυόμισι μόλις εβδομάδες αφιέρωσε 80 ώρες δίνοντας μαρτυρία σε άλλους. Ακόμα και στα τελευταία της, η Ρενέ ποτέ δεν έχασε από τα μάτια της την κυριαρχία του Ιεχωβά. Και αυτό, ως αποτέλεσμα, απάλυνε κάπως την οδύνη της.

18. Πώς έδειξε η εμπειρία μιας αδελφής το όφελος που προκύπτει όταν υποστηρίζουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά;

¹⁸ Φυσικά, θέλουμε να μένουμε προσηλωμένοι στην κυριαρχία του Ιεχωβά ακόμα και στις καθημερινές πιέσεις και ταλαιπωρίες μας. Η Τζένιφερ πέρασε τρεις μέρες σε κάποιο αεροδρόμιο περιμένοντας να βρεθεί μια πτήση για να γυρίσει στο σπίτι της. Οι πτήσεις ακυρώνονταν η μία μετά την άλλη. Νιώθοντας μόνη και εξουθενωμένη, θα μπορούσε εύκολα να παραδοθεί στην αυτολύπηση. Αλλά αντί για αυτό, προσευχήθηκε για να δει πώς μπορούσε να προσφέρει πνευματική βοήθεια σε άλλους που περνούσαν την ίδια ταλαιπωρία. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μίλησε σε πολλούς ανθρώπους και έδωσε μεγάλο αριθμό εντύπων. Η ίδια λέει: «Ένιωσα ότι ο Ιεχωβά με ευλόγησε παρά τη δυσάρεστη εκείνη εμπειρία και μου έδωσε το σθένος να μεγαλύνω το όνομά του με αξιόλογο τρόπο». Όντως, η Τζένιφερ έμεινε προσηλωμένη στον σκοπό του Ιεχωβά.

19. Ποια θέση παίρνει ο λαός του Ιεχωβά σχετικά με την κυριαρχία του;

¹⁹ Η εκτίμηση για την κυριαρχία του Ιεχωβά έχει ξεχωρίσει την αληθινή θρησκεία από την ψεύτικη. Από παλιά, ο λαός του Θεού υποστήριζε την κυριαρχία του. Ως υποστηρικτές της αληθινής λατρείας, πρέπει και εμείς ατομικά να πασχίζουμε να βλέπουμε τα πράγματα από το ίδιο Γραφικό πρίσμα.

20. Πώς νιώθει ο Ιεχωβά για τις προσπάθειες που καταβάλλετε ώστε να υποστηρίζετε την κυριαρχία του;

²⁰ Να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θεωρεί πολύτιμες τις προσπάθειες που καταβάλλετε ώστε να υποστηρίζετε την κυριαρχία του καθώς τον υπηρετείτε πιστά και υπομένετε δοκιμασίες. (Ψαλμ. 18:25) Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει περαιτέρω γιατί η κυριαρχία του Ιεχωβά αξίζει να την υποστηρίζετε ολόκαρδα και πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό.