ગીતશાસ્ત્ર ૧૩૭:૧-૯
૧૩૭ અમે બાબેલોનની નદીઓને કાંઠે+ બેઠા.
સિયોન યાદ આવ્યું ત્યારે, અમે ખૂબ રડ્યા.+
૨ ત્યાં* આવેલાં વૃક્ષો* પરઅમે અમારી વીણાઓ લટકાવી દીધી.+
૩ અમને પકડી જનારાઓએ ગીત ગાવા કહ્યું,+અમારી મશ્કરી કરનારાઓને ગમ્મત થાય, એ માટે તેઓએ કહ્યું:
“અમારા માટે સિયોનનું કોઈ ગીત ગાઓ.”
૪ પારકી ભૂમિ પરઅમે યહોવાનું ગીત કેવી રીતે ગાઈએ?
૫ હે યરૂશાલેમ, જો હું તને ભૂલી જાઉં,તો મારો જમણો હાથ નકામો થઈ જાઓ.*+
૬ હે યરૂશાલેમ, જો હું તને યાદ ન કરુંઅને તારાથી જ મને સૌથી વધુ ખુશી મળે છે+એવું ન માનું,તો મારી જીભ તાળવે ચોંટી જાઓ.
૭ હે યહોવા, યાદ કરો!
યરૂશાલેમનું પતન થયું ત્યારે, અદોમીઓએ કહ્યું હતું:
“એને પાડી નાખો! એના પાયા તોડીને એને જમીનદોસ્ત કરી નાખો!”+
૮ હે બાબેલોનની દીકરી, તારો જલદી જ વિનાશ થશે!+
ધન્ય છે એ માણસને, જે તારા એવા જ હાલ કરશે,જેવા તેં અમારા કર્યા હતા.+
૯ ધન્ય છે એ માણસને,જે તારાં બાળકોને પકડીને પથ્થરો પર પછાડશે.+
ફૂટનોટ
^ અહીં બાબેલોનની વાત થાય છે.
^ અંગ્રેજી, પોપ્લર. હિબ્રૂમાં વપરાયેલો શબ્દ મધ્ય પૂર્વમાં નદી કિનારે ઊગતાં વૃક્ષોને બતાવે છે.
^ અથવા કદાચ, “સુકાઈ જાઓ.”
