ગીતશાસ્ત્ર ૩૯:૧-૧૩

  • જીવન કેટલું ટૂંકું

    • માણસનું જીવન પળ બે પળનું (, ૧૧)

    • “મારાં આંસુ જોઈને મોં ન ફેરવો” (૧૨)

સંગીત સંચાલક માટે સૂચન: યદૂથૂન*+ પ્રમાણે ગાવું. દાઉદનું ગીત. ૩૯  મેં કહ્યું: “મારી જીભ પાપ ન કરે+ એ માટે,હું ડગલે ને પગલે સાવચેત રહીશ. કોઈ દુષ્ટ હાજર હોય ત્યારેહું મારા મોં પર લગામ* રાખીશ.”+  ૨  હું મૂંગો રહ્યો, હું ચૂપ રહ્યો.+ અરે, કંઈ સારું હોય એ વિશે પણ ન બોલ્યો. પણ મારી પીડા વધતી ને વધતી ગઈ.  ૩  મારા અંતરમાં આગ સળગતી હતી. હું વિચારતો ગયો* તેમ આગ બળતી હતી. હું બોલી ઊઠ્યો:  ૪  “હે યહોવા, મને જણાવો કે મારો અંત ક્યારે આવશે,મારા દિવસો કેટલા હશે,+જેથી મને ખબર પડે કે મારું જીવન કેટલું ટૂંકું છે.  ૫  સાચે જ, તમે મને થોડા દિવસો આપ્યા છે.+ તમારી આગળ મારું આયુષ્ય કંઈ જ નથી.+ ભલે દરેક માણસને લાગે કે પોતે સલામત છે, પણ હકીકતમાં તો તેનું જીવન પળ બે પળનું છે.+ (સેલાહ)  ૬  ખરેખર, દરેક માણસ હાલતાં-ચાલતાં પડછાયા જેવો છે,તે આમતેમ નકામી દોડાદોડ* કરે છે. તે ધનદોલતનો ઢગલો કરે છે, પણ જાણતો નથી કે એને કોણ વાપરશે.+  ૭  હે યહોવા, તો પછી હું શાની આશા રાખું? ફક્ત તમે જ મારી આશા છો.  ૮  મારાં બધાં પાપમાંથી મને છોડાવો.+ કોઈ મૂર્ખ મારી હાંસી ઉડાવે એવું ન થવા દો.  ૯  હું એકદમ ચૂપ રહ્યો. મેં મારું મોં ખોલ્યું નહિ,+કારણ કે તમારા તરફથી એ થયું હતું.+ ૧૦  તમે મોકલેલી આફત મારાથી દૂર લઈ જાઓ. તમારા હાથનો માર ખાઈને હું અધમૂઓ થઈ ગયો છું. ૧૧  તમે માણસને તેના અપરાધની સજા કરીને સુધારો છો.+ જેમ જીવડું કપડાંને ખાઈ જાય, તેમ માણસે સંઘરેલી ચીજવસ્તુઓનો તમે વિનાશ કરો છો. સાચે જ, દરેક માણસનું જીવન ફક્ત પળ બે પળનું છે.+ (સેલાહ) ૧૨  હે યહોવા, મારી પ્રાર્થનાને કાન ધરો,મદદ માટેનો મારો પોકાર સાંભળો.+ મારાં આંસુ જોઈને મોં ન ફેરવો,કેમ કે તમારી આગળ હું એક પરદેશી છું.+ મારા બધા બાપદાદાઓની જેમ, હું એક મુસાફર છું.+ ૧૩  હું ગુજરી જાઉં એ પહેલાં,મારા પરથી તમારી કઠોર નજર હટાવો, જેથી હું ફરીથી આનંદ કરું.”

ફૂટનોટ

અથવા, “શીકલી,” બળદના મોઢે બાંધવાની જાળી.
અથવા, “મેં નિસાસો નાખ્યો.”
મૂળ, “નકામો ઘોંઘાટ.”