એક યાદગાર પ્રસંગથી આવતા આશીર્વાદો

જ્યારે ઈસુ પૃથ્વી પર હતા, ત્યારે તેમણે એક એવા મહત્ત્વના પ્રસંગની શરૂઆત કરી, જે ઈશ્વરનું નામ રોશન કરે. એ કયો પ્રસંગ હતો? આ પ્રસંગને પ્રભુભોજન, અથવા ખ્રિસ્તના મરણની યાદગીરી કે મેમોરિયલ પણ કહેવાય છે. ઈસુએ તેમના શિષ્યોને ફક્ત આ એક જ પ્રસંગ ઉજવવાનું કહ્યું હતું.

જરા કલ્પના કરો કે એ પ્રસંગની તૈયારી તમારી નજરે થાય છે. યરૂશાલેમના એક ઘરના ઉપરના રૂમમાં ઈસુ પોતાના શિષ્યો સાથે પાસ્ખા પર્વ ઉજવવા માટે ભેગા થયા છે. તેઓ યહૂદી રિવાજ પ્રમાણે એ પર્વમાં શેકેલું હલવાન, કડવી ભાજી, રોટલીમાં તેલ કે મીઠું એવું કશું જ ઉમેર્યા વગર ખાતા. એની સાથે લાલ દ્રાક્ષમાંથી બનાવેલો દ્રાક્ષારસ કે વાઇન હતો. એ ઉજવણી પૂરી કર્યા પછી, દગાખોર યહુદા ઈસકારીઓત ઈસુનો વિશ્વાસઘાત કરવા બહાર નીકળી ગયો. (માત્થી ૨૬:૧૭-૨૫; યોહાન ૧૩:૨૧, ૨૬-૩૦) હવે ઈસુ પોતાના ૧૧ વફાદાર શિષ્યો સાથે એકલા છે. એમાંનો એક માત્થી પણ છે.

હવે ઈસુ બહુ જ મહત્ત્વના પ્રસંગની શરૂઆત કરવાના છે. માત્થી આપણે જણાવે છે: “ઈસુએ રોટલી [તેલ કે મીઠા વગરની રોટલી] લઈને, તથા આશીર્વાદ માગીને ભાંગી; અને શિષ્યોને તે આપીને કહ્યું, કે લો, ખાઓ; એ મારૂં શરીર છે. અને તેણે [વાઇનનો] પ્યાલો લઈને તથા સ્તુતિ કરીને તેઓને આપીને કહ્યું, કે તમે સહુ એમાંનું પીઓ. કેમકે નવા કરારનું એ મારૂં લોહી છે, જે પાપોની માફીને અર્થે ઘણાઓને સારૂ વહેવડાવવામાં આવે છે.”—માત્થી ૨૬:૨૬-૨૮.

તો સવાલ થાય છે, કે ઈસુએ પોતાના મરણ પહેલાં જે છેલ્લું ભોજન કર્યું એનો શું અર્થ થાય? એ પ્રસંગમાં તેમણે તેલ કે મીઠું નાખ્યા વગરની રોટલી કેમ ખાધી? લાલ વાઇન કેમ વાપર્યો? તેમના બધા જ શિષ્યોએ એવી રોટલી ખાવી જોઈએ અને એવો વાઇન પીવો જોઈએ? વર્ષમાં કેટલી વાર એ પ્રસંગ ઉજવવો જોઈએ? એ આપણા માટે કેમ મહત્ત્વનો છે?