Kapitulo 90

Ang Pagkabanhaw nga Paglaum

NAG-ABOT sang ulihi si Jesus sa guwaan sang Betania, isa ka minuro nga mga 3 kilometros gikan sa Jerusalem. Mga pila pa lang ka adlaw sadto sugod sang mapatay kag malubong si Lazaro. Ang iya mga utod nga si Maria kag si Marta nagalalaw pa, kag madamo ang nagkadto sa ila puluy-an agod lipayon sila.

Samtang nagalalaw sila, may isa nga nagpahibalo kay Marta nga nagapakari si Jesus. Gani naglakat sia kag nagdalidali sa pagsugata sa iya, mahimo nga wala niya pagsugiri ang iya utod. Pagpalapit niya kay Jesus, ginsulit ni Marta ang mahimo madamong beses nga ginhambal nila nga mag-utod sa sulod sang nagligad nga apat ka adlaw: “Kon yari ka, wala kuntani mapatay ang akon utod.”

Apang, nagpabutyag si Marta sing paglaum, nagapahangop nga basi may himuon pa si Jesus sa iya utod. “Nahibaluan ko nga bisan ano ang pangayuon mo sa Dios, ihatag sang Dios sa imo,” siling niya.

“Ang imo utod mabanhaw,” saad ni Jesus.

Nahangpan ni Marta nga si Jesus nagahambal tuhoy sa palaabuton nga pagkabanhaw sa duta, nga ginpaabot man ni Abraham kag sang iban pa nga mga alagad sang Dios. Gani nagsabat sia: “Nakahibalo ako nga mabanhaw sia sa pagkabanhaw sa katapusan nga adlaw.”

Apang, naghatag si Jesus sing paglaum para sa malapit nga paumpaw, sa pagsabat: “Ako ang pagkabanhaw kag ang kabuhi.” Ginpahanumdom niya si Marta nga ginhatagan sia sang Dios sing gahom sa ibabaw sang kamatayon, nga nagasiling: “Ang nagatuo sa akon, bisan mapatay sia, magakabuhi; kag ang bisan sin-o nga nagakabuhi kag nagatuo sa akon indi na gid mapatay.”

Wala ginpahangop ni Jesus kay Marta nga ang mga matutom nga nagakabuhi sadto indi na gid mapatay. Wala, kundi ang iya punto amo nga ang pagtuo sa iya makadul-ong sa kabuhi nga wala sing katapusan. Ina nga kabuhi matigayon sang kalabanan nga katawhan subong resulta sang ila pagkabanhaw sa katapusan nga adlaw. Ang iban nga matutom makalampuwas sa katapusan sining sistema sang mga butang sa duta, kag para sa ila sini ang mga pulong ni Jesus magamatuod sa literal nga kahulugan. Indi na gid sila mapatay! Sa tapos sining talalupangdon nga pinamulong, ginpamangkot ni Jesus si Marta, “Nagatuo ka bala sa sini?”

“Huo, Ginuo,” sabat niya. “Nagatuo ako nga ikaw ang Cristo nga Anak sang Dios, ang Isa nga nagakari sa kalibutan.”

Nian nagdalidali pauli si Marta agod tawgon ang iya utod, kag ginsugiran sia sing tago: “Ang Manunudlo yari diri kag ginpatawag ka niya.” Sa gilayon naglakat si Maria. Sang makita sang iban nga naglakat sia, nagsunod sila, sa pagdumdom nga makadto sia sa lulubngan.

Sang pagpalapit ni Maria kay Jesus, nagyaub sia sa tiilan niya nga nagahibi. “Ginuo, kon yari ka diri, wala kuntani mapatay ang akon utod,” siling niya. Natandog gid si Jesus sang makita niya si Maria kag ang kadam-an sang mga tawo nga nagasunod sa iya nga nagahibi. “Diin ninyo sia ginbutang?” pamangkot niya.

“Ginuo, kari kag tan-awa,” sabat nila.

Naghibi man si Jesus, amo kon ngaa nakasiling ang mga Judiyo: “Tan-awa, daw ano ang paghigugma niya sa iya!”

Nadumduman sang iban nga sang nagligad nga pila ka bulan sa tion sang Piesta sang mga Payagpayag, gin-ayo ni Jesus ang isa ka pamatan-on nga lalaki nga bulag sa pagkabun-ag, kag namangkot sila: “Indi bala sia nga nagpamuklat sang mga mata sang bulag makapugong sining tawo nga indi mapatay?” Juan 5:​21; 6:​40; 9:​1-7; 11:​17-37.

▪ San-o sang ulihi nag-abot si Jesus malapit sa Betania, kag ano ang kahimtangan didto?

▪ Ano ang sadsaran ni Marta sa pagtuo sa pagkabanhaw?

▪ Paano naapektohan si Jesus sang pagkapatay ni Lazaro?