Sang nagdulhog sa bukid sanday Jesus, Pedro, Santiago, kag Juan, nakita nila ang dakung kadam-an. Daw may problema. Ang mga escriba nagalibot sa mga disipulo kag nagabais sa ila. Nakibot ang katawhan nga makita si Jesus, kag nagdalagan sila para tamyawon sia. “Ano ang inyo ginabaisan?” pamangkot niya.—Marcos 9:16.

May tawo halin sa kadam-an nga nagluhod sa atubangan ni Jesus kag nagpaathag: “Manunudlo, gindala ko sa imo ang akon anak nga lalaki bangod ginsudlan sia sang demonyo amo nga nangin apa sia. Kon magsulod ini sa iya, ginalampos sia sini sa duta. Nagabura ang iya baba kag nagabagrot ang iya mga ngipon kag nagapalangluya sia. Ginpangabay ko ang imo mga disipulo nga tabugon ini, apang indi sila makasarang.”—Marcos 9:17, 18.

Mahimo nga ginapakalain sang mga escriba ang panikasog sang mga disipulo kay indi nila mapaayo ang bata. Gani sa baylo nga sabton ang nasubuan nga amay, ginsilingan ni Jesus ang kadam-an: “Wala sing pagtuo kag balingag nga kaliwatan, tubtob san-o ako magaupod sa inyo? Tubtob san-o ako magabatas sa inyo?” Ining masakit nga mga pinamulong ginapatuhoy sa mga escriba nga nagagamo sa iya mga disipulo sang wala sia. Nagsiling si Jesus sa nasubuan nga amay: “Dalha ninyo sia diri sa akon.”—Mateo 17:17.

Samtang nagapalapit ang bata kay Jesus, ang demonyo nga nagsulod sa bata nagtumba sa sini kag nagpakombulsion sa iya. Nagligidligid ang bata sa duta nga nagabura ang baba. “San-o pa ini natabo sa iya?” pamangkot ni Jesus sa amay. Nagsabat sia: “Halin sang gamay pa sia. Pirme lang sia ginahaboy sini sa kalayo kag sa tubig agod patyon sia.” Nagpakiluoy ang amay: “Kon may mahimo ka, kaluy-i kami kag buligi kami.”—Marcos 9:21, 22.

 Desperado na ang amay, kay bisan ang mga disipulo ni Jesus indi makabulig. Sa pagsabat sa pakiluoy sang tawo, ginpalig-on sia ni Jesus: “Ngaa nagasiling ka ‘Kon may mahimo ka’? Kay sa isa nga may pagtuo, ang tanan posible.” Sa gilayon nagsinggit ang amay: “May pagtuo ako! Buligi ako nga magbakod pa ang akon pagtuo!”—Marcos 9:23, 24.

Nakita ni Jesus nga ang mga tawo nagadinalagan pakadto sa iya. Samtang nagatulok sila tanan, ginsaway ni Jesus ang demonyo: “Ikaw nga apa kag bungol nga espiritu, ginamanduan ko ikaw, gua ka sa iya kag indi na magbalik liwat sa iya!” Sa paggua sang demonyo, ginpasinggit sini kag ginpakombulsion ang bata. Sang ulihi, nagahigda na lang ang bata nga daw patay na. Sang makita ini, madamo ang nagsiling: “Patay na sia!” (Marcos 9:25, 26) Pero sang gin-uyatan ni Jesus sa kamot ang bata, nagbangon ini kag “nag-ayo sa amo nga tion.” (Mateo 17:18) Natingala gid ang katawhan sa ginhimo ni Jesus.

Sang ginsugo ni Jesus ang mga disipulo nga magbantala sadto, matabog nila ang mga demonyo. Gani sang nakasulod na sila sa balay, ginpamangkot nila sia nga silahanon lang: “Ngaa indi namon matabog ini?” Ginsiling ni Jesus nga bangod ini sa ila kakulang sang pagtuo: “Ini nga sahi sang demonyo matabog lamang paagi sa pangamuyo.” (Marcos 9:28, 29) Kinahanglan ang mabakod nga pagtuo kag pangamuyo para sa pagpangayo sing bulig sa Dios agod matabog ang gamhanan nga demonyo.

Si Jesus naghinakop: “Sa pagkamatuod nagasiling ako sa inyo, kon may pagtuo kamo nga subong kadaku sang binhi sang mustasa, makasiling kamo sa sini nga bukid, ‘Saylo didto,’ kag magasaylo ini, kag ang tanan mahimo ninyo.” (Mateo 17:20) Gamhanan gid ang pagtuo!

Ang mga balagbag kag mga kabudlayan nga nagapugong sa pag-alagad kay Jehova mahimo nga daw indi mataklad kag mawahig pareho sang bukid. Pero kon palambuon naton ang pagtuo, malandas naton ining daw bukid nga mga balagbag kag mga kabudlayan.