GIN-USISA sang nagatuon sang tiempo ang nakita niya sa radar. Isa ka mabaskog nga bagyo ang madasig nga nagapakadto sa lugar nga madamo sing pumuluyo. Nabalaka gid sia sa mga tawo, gani ginhimo niya ang tanan para paandaman sila antes pa mag-abot ang bagyo.

Subong, ginapaandaman man ni Jehova ang mga pumuluyo sang duta parte sa isa ka “bagyo” nga mas makahaladlok pa sangsa mabatian nila sa balita. Paano niya ini ginahimo? Kag ngaa makasigurado kita nga nagahatag sia sang bastante nga tion para paandaman ang mga tawo? Para masabat ini, binagbinagon anay naton ang pila ka paandam nga ginhatag ni Jehova sang una.

Sang panahon sang Biblia, nagpaandam si Jehova parte sa mga “bagyo,” ukon paghukom, sa hungod nga nagalapas sa iya mga sugo. (Hulu. 10:25; Jer. 30:23) Madugay pa antes niya pahanabuon ang kada paghukom, ginapaandaman na niya ang mga tawo kag ginasugiran sila kon ano ang dapat nila himuon para matuman nila sia. (2 Hari 17:12-15; Neh. 9:29, 30) Masami nga ginasugo niya ang iya matutom nga mga alagad sa duta para ipahibalo sa mga tawo ang iya mga paghukom kag ipahangop sa ila nga dapat sila gilayon maghimo sang mga pagbag-o.—Amos 3:7.

Si Noe isa sa sining matutom nga mga alagad. Sa malawig nga panahon, maisog niya nga ginpaandaman ang malain kag masingki nga mga tawo parte sa maabot nga Baha sa bilog nga kalibutan. (Gen. 6:9-13, 17) Ginsugiran man niya sila sang dapat nila himuon para maluwas. Mapisan gid sa pagbantala si Noe amo nga gintawag sia sang ulihi nga “isa ka manugbantala sang pagkamatarong.”—2 Ped. 2:5.

Pero wala ginsapak sang mga tawo sadto ang mensahe sang Dios nga ginbantala ni Noe. Wala gid sila sing pagtuo. Gani napatay sila sang “nag-abot ang Baha kag nag-anod sa ila tanan.” (Mat. 24:39; Heb. 11:7) Indi gid nila masiling nga wala sila ginpaandaman sang Dios.

Kon kaisa, madali na lang mahanabo ang paghukom ni Jehova antes sia nagpaandam sa mga tawo. Pero ginsigurado niya nga may bastante sila nga tion nga magbag-o. Halimbawa, abanse sia nga nagpaandam parte sa Napulo ka Kalalat-an nga natabo sa Egipto. Parte sa ikapito nga kalalat-an, ginsugo ni Jehova si Moises kag si Aaron nga paandaman ang Paraon kag ang iya mga alagad nga magaulan sang tuman kadamo nga yelo. Bangod matabo ini sa masunod nga adlaw, bastante bala nga tion ang ginhatag sang Dios para makapangita sila sang palasilungan kag indi mahalitan? Ang Biblia nagsiling: “Ang mga alagad sang Paraon nga nahadlok sa ginsiling ni Jehova nagpasulod gilayon sang ila mga alagad kag sang ila kasapatan sa mga palasilungan, apang ang wala magsapak sa ginsiling ni Jehova nagbilin sang ila mga alagad kag sang ila kasapatan sa latagon.” (Ex. 9:18-21) Maathag nga bastante nga tion ang ginhatag ni Jehova kay ang mga nagpamati gilayon wala mahalitan sini nga kalalat-an.

Ginpaandaman man ang Paraon kag ang iya mga alagad antes sang ikanapulo nga kalalat-an. Pero wala gid nila ini ginpamatian. (Ex. 4:22, 23) Gani napatay ang ila panganay nga mga anak. Masubo gid ini nga hitabo! (Ex. 11:4-10; 12:29) May tion ayhan sila para pamatian ini nga paandam? Huo! Ginpaandaman dayon ni Moises ang mga Israelinhon parte sa maabot nga ikanapulo nga kalalat-an kag ginhatagan sila sing instruksion kon paano maluwas ang ila pamilya. (Ex. 12:21-28) Pila ang nagtuman sa instruksion ni Moises? Ginabulubanta  nga tatlo ka milyon ka tawo ang naluwas sa paghukom sang Dios kag naghalin sa Egipto. Lakip sa sini ang mga Israelinhon kag ang “madamo nga dumuluong” nga mga indi Israelinhon kag mga Egiptohanon.—Ex. 12:38; footnote.

Ginapakita sini nga mga halimbawa nga ginasigurado gid ni Jehova nga may bastante nga tion ang mga tawo para pamatian ang iya paandam. (Deut. 32:4) Ngaa ginahimo ini sang Dios? Ginpaathag ni apostol Pedro nga “indi [luyag ni Jehova] nga ang bisan sin-o malaglag kundi luyag niya nga ang tanan mahatagan sang kahigayunan nga maghinulsol.” (2 Ped. 3:9) Nagaulikid gid ang Dios sa mga tawo. Gusto niya nga maghinulsol sila kag magbag-o antes mag-abot ang iya paghukom.—Isa. 48:17, 18; Roma 2:4.

Dapat man pamatian sang tanan nga tawo sa bilog nga kalibutan ang isa ka importante nga paandam subong. Sang ari pa si Jesus sa duta, nagpaandam sia nga ang sistema sang mga butang subong pagalaglagon sa “dakung kapipit-an.” (Mat. 24:21) Detalyado niya nga gintagna ang makita kag maeksperiensiahan sang iya mga sumulunod antes mag-abot ini nga paghukom. Ginlaragway ni Jesus ang importante nga mga hitabo sa bilog nga kalibutan nga makita naton subong.—Mat. 24:3-12; Luc. 21:10-13.

Nahisuno sa sini nga tagna, ginapalig-on ni Jehova ang tanan nga mag-alagad kag magtuman sa iya. Gusto niya nga mabuhi sing malipayon subong ang matinumanon nga mga tawo kag mabaton nila ang mga pagpakamaayo sa iya matarong nga bag-o nga kalibutan sa palaabuton. (2 Ped. 3:13) Para mabuligan sila nga magtuo sa iya mga promisa, naghatag sia sang mensahe nga magaluwas sang ila kabuhi. Amo ini ang “maayong balita sang Ginharian,” nga gintagna ni Jesus nga “ibantala sa bug-os nga duta subong panaksi sa tanan nga pungsod.” (Mat. 24:14) Gin-organisar sang Dios ang mga nagasimba sa iya para ‘magpanaksi,’ ukon magbantala sini nga mensahe halin sa iya, sa mga 240 ka pungsod. Gusto ni Jehova nga madamo gid nga tawo ang mamati sa sini nga paandam kag maluwas sa maabot nga “bagyo” sang iya matarong nga paghukom.—Sof. 1:14, 15; 2:2, 3.

Gani ang importante nga pamangkot indi kon bala nagahatag si Jehova sang bastante nga tion sa mga tawo para pamatian ang iya mga paandam. Sigurado gid ini. Ang importante nga pamangkot amo ini: Pamatian bala sang mga tawo ang paandam sang Dios samtang may tion pa? Bilang mga mensahero sang Dios, kabay pa nga padayon naton nga buligan ang madamo gid nga tawo nga maluwas sa katapusan sini nga sistema.