SUNO sa Ebanghelyo ni Mateo, “nagsulod si Jesus sa templo kag gintabog ang tanan nga nagabaligya kag nagabakal sa templo, kag ginbaliskad niya ang mga lamesa sang mga manugbaylo sing kuarta kag ang pulungkuan sang mga nagabaligya sang mga salampati. Nagsiling sia sa ila: ‘Nasulat na, “Ang akon balay tawgon nga balay nga palangamuyuan,” apang ginahimo ninyo ini nga kueba sang mga kawatan.’”—Mat. 21:12, 13.

Suno sa mga rekord sang kasaysayan sang mga Judiyo, ang mga negosyante sa templo nagapamentaha paagi sa pagbaligya sing sobra kamahal. Halimbawa, mabasa sa Mishnah (Keritot 1:7) nga sang unang siglo C.E., ang duha ka pating nga inughalad nagabili sing isa ka denar nga bulawan. Katumbas ini sang 25 ka adlaw nga sueldo sang ordinaryo nga trabahador. Kon imol ang nagahalad, ginabaton ang pating ukon salampati; pero, ang bili sini nga mga pispis indi na rasonable. (Lev. 1:14; 5:7; 12:6-8) Naakig gid sa sini si Rabbi Simeon ben Gamaliel, gani ginbuhinan niya ang kadamuon sang dapat ihalad. Bangod sini, nagnubo gulpi ang bili sang duha ka pating nga katumbas na lang sang isa ka porsiento sang bili sini sang una.

Base sa sini, husto si Jesus sa pagtawag sa mga negosyante sa templo nga “mga kawatan” bangod sang ila pagpamentaha kag kakagod.