Ang Katahom nga Wala Nagataliwan

“ANG katahom nagakawala; ang katahom nagakadula,” siling sang mamalaybay nga si Walter De la Mare. Amo gid sini ang nagakatabo sa makadalayaw nga mga bulak sang cactus nga ginlaragway diri. Ang ila katahom madali nga nagataliwan.

Ang Cristianong disipulo nga si Santiago nagsulat: “Kaangay sang bulak sang hilamon magataliwan sia [ang manggaranon nga tawo]. Kay ang adlaw nagasaka nga may masingkal nga init kag nagalaya sang hilamon, kag ang iya bulak nagakapulak kag ang iya katahom nagakawala. Gani, man, ang manggaranon magataliwan sa iya mga dalanon sang pagkabuhi.”​—⁠Santiago 1:​10, 11.

Sa sining walay kalig-unan nga kalibutan, ang manggad mahimo madula sa isa lang ka gab-i. Dugang pa, ang manggaranon nga tawo​—⁠kaangay ni bisan sin-o⁠—​‘malip-ot sing mga adlaw, kaangay sang bulak.’ (Job 14:​1, 2) Nagsugid si Jesus sing parabola tuhoy sa isa ka tawo nga nangin masako sa pagtipon sing manggad agod nga makapahunayhunay sia kag magkalipay sa kabuhi. Apang sang pagdumdom niya nga may yara na sia sang tanan nga butang nga kinahanglanon para sa paglipaylipay sa kabuhi, napatay sia. Si Jesus nagpaandam: “Amo man ang matabo sa tawo nga nagatigana sing bahandi sa iya kaugalingon apang indi manggaranon sa Dios.”​—⁠Lucas 12:​16-21.

“Manggaranon sa Dios.” Ano ang buot silingon ni Jesus sa sina? Ang manggaranon nga tawo sa sining paagi may “mga bahandi sa langit”​—⁠isa ka maayong ngalan sa Dios. Ina nga bahandi indi gid magtaliwan. (Mateo 6:20; Hebreo 6:10) Sa baylo nga mangin kaangay sang bulak nga nagakalayong, ina nga tawo ginapaanggid sang Biblia sa isa ka kahoy, nga ang mga dahon sini wala nagakalayong. Kag, ginapasalig kita nga, “ang tanan nga himuon niya magamadinalag-on.”​—⁠Salmo 1:​1-3.