Ang Pagkabanhaw ni Jesus Ginakasaba

“Masiling ko sa inyo sing tampad nga samtang sigurado gid kita nga si Jesus nagkabuhi . . . , indi naton masiling sing amo man ka sigurado nga nahibaluan naton nga ginbanhaw Sia sang Dios gikan sa minatay.” Amo sini ang ginsiling sang panguna nga obispo sang Simbahan sang Inglaterra, ang Arsobispo sang Canterbury.

WALA gid sing pangduhaduha ang Cristianong si apostol Pablo sa pagkabanhaw. Sa kapitulo 15 sang iya nahaunang inspirado nga sulat sa mga masigka-Cristiano sa dumaan nga Corinto, si Pablo nagsulat: “Ginpaalinton ko sa inyo, lakip sa nahaunang mga butang, nga akon man nabaton, nga si Cristo napatay tungod sa aton mga sala suno sa Kasulatan; kag nga ginlubong sia, huo, ginbanhaw sia sa ikatlong adlaw suno sa Kasulatan.”​—⁠1 Corinto 15:​3, 4.

Bangod sang pagtuo sa pagkabanhaw ni Jesucristo amo nga ginbantala sang iya mga disipulo ang ebanghelyo sa bug-os nga kalibutan sang Gresya kag Roma​—⁠“sa tanan nga tinuga sa idalom sang langit.” (Colosas 1:23) Sa katunayan, ang pagkabanhaw ni Jesus amo ang sadsaran mismo sang Cristianong pagtuo.

Apang, sugod sa umpisa gid, ang pagbanhaw kay Jesus ginduhaduhaan kag wala ginpatihan sang madamo. Para sa mga Judiyo sa kabilugan, pagtampalas para sa mga sumulunod ni Jesus ang magsiling nga ang ginlansang nga lalaki amo ang Mesias. Kag para sa kalabanan nga edukado nga mga Griego, bangod sang ila pagtuo sa pagkadi-mamalatyon sang kalag, ang ideya mismo tuhoy sa pagkabanhaw makangilil-ad.​—⁠Binuhatan 17:​32-34.

Modernong mga Maduhaduhaon

Sining ulihi nga tinuig, ang pila ka iskolar nga nagapangangkon nga mga Cristiano nagbalhag sing mga libro kag mga artikulo nga nagasikway sang pagkabanhaw ni Jesus subong isa lamang ka sinadto nga sugilanon kag ginsugdan nila ang isa ka mainit nga binais tuhoy sini nga butang. Sa ila pagpangita sa “maragtason nga si Jesus,” ang nanuhaytuhay nga iskolar nagapangatarungan nga ang mga kasaysayan sang Ebanghelyo tuhoy sa walay unod nga lulubngan kag sa mga pagpakita ni Jesus pagkatapos sang pagbanhaw sa iya puro sugidsugid lamang, nga ginhimohimo madugay na nga patay sia agod suportahan ang mga ginasiling tuhoy sa iya langitnon nga gahom.

Halimbawa, binagbinaga ang pagtamod sang Aleman nga iskolar nga si Gerd Lüdemann, propesor sang Bag-ong Testamento kag awtor sang libro nga What Really Happened to Jesus​—⁠A Historical Approach to the Resurrection. Nangatarungan sia nga ang pagkabanhaw ni Jesus “isa ka wala sing basihan nga pinamulong” nga dapat sikwayon sang bisan sin-o nga may “sientipiko nga pagtamod sang kalibutan.”

 Si Propesor Lüdemann nagsiling nga ang ginbanhaw nga Cristo nga nagpakita kay apostol Pedro isa ka palanan-awon nga resulta sang daku nga kasubo ni Pedro kag pagbatyag nga nakasala bangod sang pagpanghiwala kay Jesus. Kag suno kay Lüdemann, ang pagpakita ni Jesus sa kapin sa 500 ka sumulunod sa isa ka okasyon isa ka halimbawa sang “daku gid nga kalipay.” (1 Corinto 15:​5, 6) Sing malip-ot, gintingob sang madamong iskolar ang mga kasaysayan sang Biblia tuhoy sa ginbanhaw nga si Jesus subong isa ka serye sang nahunahuna lamang nga mga inagihan nga nagresulta sa isa ka napasag-uli nga pagbatyag sing espirituwal nga pagsalig sa kaugalingon kag kakugi sa pagmisyonero sa mga disipulo.

Sa pagkamatuod, ang madamo indi tanto interesado sa intelektuwal nga mga binais. Apang, dapat kita tanan mangin interesado sa paghinun-anon sa pagkabanhaw ni Jesus. Ngaa? Bangod, kon wala sia ginbanhaw, ang Cristianismo ginapasad sa butig nga sadsaran. Sa pihak nga bahin, kon ang pagkabanhaw ni Jesus isa gid ka katunayan sang maragtas, ang Cristianismo ginapasad sa kamatuoran. Sa sini nga mga kahimtangan, indi lamang ang pinamulong ni Cristo mabindikar kundi ang iya man mga saad. Dugang pa, kon may pagkabanhaw, ang kamatayon indi daku nga mandadaug kundi kaaway nga mahimo malutos.​—⁠1 Corinto 15:⁠55.

[Picture Credit Line sa pahina 3]

Gikan sa Self-Pronouncing Edition of the Holy Bible, nga nagaunod sang King James kag Revised nga mga bersion