‘Mangin Maalam sa Imo Palaabuton’

“Ang kalabanan nga tawo nagakabuhi sa una nga mga tuig sang ila kabuhi sa paagi nga ginahimo nila ang katapusan nga bahin nga miserable.” Amo ini ang siling ni Jean de La Bruyère, isa ka Pranses nga manunulat sang mga salaysay sang ika-17 nga siglo. Sa pagkamatuod, ang isa ka pamatan-on nga indi makadesisyon mahimo mag-alang-alang, kag mangin di-kontento kag malugaw-an. Sa pihak nga bahin, ang matig-a sing ulo nga pamatan-on mahimo nga desidido sa di-maalamon nga dalanon, nga magadula sang iya kalipay sa ulihi. Diin man sini, ang indi paghimo sing husto kag nagakaigo nga butang ukon ang paghimo sing krimen ukon kasaypanan mahimo magdul-ong sa daku nga kalisdanan.

Paano malikawan ining posible nga madangatan? Sa pagpaandam batok sa di-makadesisyon nga mga pamatan-on, ang Pulong sang Dios nagalaygay: “Dumduma, karon, ang imo Dakung Manunuga sa mga adlaw sang imo pagkapamatan-on, sa wala pa magkari ang malaut nga mga adlaw, ukon mag-abot ang mga tuig nga magasiling ka: ‘Wala ako sing kalipay sa ila.’ ” (Manugwali 12:⁠1) Kon ikaw isa ka pamatan-on, maghimo sing positibo nga mga tikang sa pagtuon tuhoy sa “imo Dakung Manunuga” samtang lanubo pa ikaw.

Paano, nian nagabulig ang Biblia sa mga pamatan-on agod malikawan nila ang binuang nga mga buhat? Ini nagasiling: “Pamatii ang laygay kag batuna ang disiplina, agod nga mangin maalam ka sa imo palaabuton.” (Hulubaton 19:20) Maathag man nga ginapakita sang Biblia nga ang pagsikway sa diosnon nga kaalam subong resulta sang pagpatumbaya ukon pagrebelde sa tion sang pagkapamatan-on, ukon sa bisan ano nga pangidaron, may mapait nga mga bunga. (Hulubaton 13:18) Sa kabaliskaran, ang pagtuman sa mga sugo sang Dios nagaresulta sa “kalawigon sang mga adlaw kag mga tuig sang kabuhi kag paghidait,” isa ka makaalayaw kag makalilipay nga kabuhi.​—⁠Hulubaton 3:2.