“Dis-ebol Ako Subong, Apang Indi Tubtob San-o!”

panugiron ni Sara van der Monde

Pirme ako ginasilingan sang mga tawo, “Sara, kanami bala sa imo magyuhum. Ngaa pirme ka malipayon?” Ginsilingan ko sila nga may espesyal ako nga paglaum. Amo ini, “Dis-ebol ako subong, apang indi tubtob san-o!”

NATAWO ako sang 1974 sa Paris, Pransia. Mabudlay ang pagbata sa akon, kag sang ulihi natukiban nga may cerebral palsy ako. Indi ako makalakat maayo, kag indi maintiendihan ang akon ginahambal. May kuyap man ako kag masakiton.

Sang duha ka tuig ako, nagsaylo ang amon pamilya sa Melbourne, Australia. Duha ka tuig sang ulihi, ginbayaan kami ni Tatay. Ini ang una nga tion nga nabatyagan ko nga suod ako sa Dios. Pirme ako ginadala ni Nanay sa mga miting kay Saksi ni Jehova sia, kag natun-an ko nga ang Dios gugma kag nagaulikid sa akon. Ini nga ihibalo upod ang gugma kag pagpasalig ni Nanay, nagbulig sa akon nga mangin malig-on bisan nagbag-o ang amon kahimtangan.

Gintudluan man ako ni Nanay kon paano mangamuyo kay Jehova. Ang matuod, mas nahapusan ako mangamuyo sangsa maghambal kay man indi ko na kinahanglan sambiton ang mga tinaga. Maathag ko nga “mabatian” ini sa akon hunahuna. Kag bisan indi mahangpan sang iban ang akon ginahambal, makalilipay gid mahibaluan nga mahangpan ini ni Jehova—ginahunahuna ko man ini ukon ginapilit nga ihambal.—Sal. 65:2.

Pag-atubang sa mga Kabudlayan

Sang lima ka tuig ako, naglala ang akon cerebral palsy amo nga kinahanglan butangan sing lakilaki ang akon mga tiil tubtob sa balikawang. Bisan pa sini, nabudlayan gihapon ako maglakat sing tadlong! Sang 11 anyos ako, indi na gid ako makalakat. Sang ulihi, indi na ako makahalin sa akon hiligdaan kon wala sing de-koryente nga inughakwat nga magsaylo sa akon sa de-motor nga wheelchair, nga ako ang nagadrayb.

Ginaaku ko nga kon kaisa nasubuan ako bangod sang akon kasablagan. Apang nagakadumduman ko dayon ang hurubaton sang amon pamilya: “Indi pagkabalak-i ang mga butang nga indi mo mahimo. Himua lang ang masarangan mo.” Bangod sini, nakatuon ako mangabayo, magmaneho sang baruto nga de-layag kag de-bugsay, magkamping, kag magdrayb sa mga kalsada nga wala pirme ginaagyan sang salakyan! Maayo man ako magdrowing, manahi, magburda, kag maghimo sing mga seramik.

Bangod sang akon grabe nga kasablagan, ginaduhaduhaan sang iban ang akon ikasarang sa pag-alagad sa Dios. Sang 18 anyos na ako, ginpalig-on ako sang akon manunudlo nga magbiya sa balay agod “makapalagyo” sa relihion ni  Nanay. Nagtanyag pa gani sia nga pangitaan niya ako sing dalayunan. Apang ginsilingan ko sia nga indi ko pagbiyaan ang akon relihion kag mahalin lang ako sa balay kon handa na ako mag-isahanon.

Wala madugay pagkatapos sini, ginbawtismuhan ako subong isa sa mga Saksi ni Jehova. Duha ka tuig sang ulihi, nagsaylo ako sa gamay nga apartment. Diri ko nabatyagan ang kalipay kay natigayon ko ang kahilwayan nga akon ginahandum kag ang bulig nga kinahanglan ko.

Ang Tanyag nga Wala Ko Ginapaabot

Pagligad sang mga tinuig, madamo sing pagtilaw sa akon. Isa ka adlaw nakibot ako sang ginhagad ako sang dis-ebol ko nga klasmeyt nga magpakasal. Sang primero daw nanamian ako. Kay pareho sang kalabanan nga mga babayi, gusto ko man makapamana. Apang indi buot silingon nga kon pareho kamo nga may kasablagan, magmalipayon na ang inyo pag-asawahay. Isa pa, ini nga lalaki indi Saksi. Indi pareho ang amon mga pagpati, hilikuton, kag mga tulumuron. Gani, paano mangin kami? Dugang pa, determinado ako nga sundon ang maathag nga panuytoy nga magminyo lamang sang pareho ko nga alagad ni Jehova. (1 Cor. 7:39) Gani, mainayuhon ko nga gindis-ayrihan ini nga lalaki.

Subong pa lang, nahibaluan ko nga husto ang akon desisyon. Kag wala sing duhaduha nga mangin malipayon ako sa ginsaad nga bag-ong kalibutan sang Dios. (Sal. 145:16; 2 Ped. 3:13) Sa karon, determinado ako nga magpabilin nga matutom kay Jehova kag mangin kontento sa akon kahimtangan.

Ginahandum ko ang adlaw nga makalumpat ako sa wheelchair kag makadalagan sing madasig. Nian magasinggit ako, “Dis-ebol ako sadto, apang subong maayo na—tubtob san-o!”