KON ipaanggid sa matahom nga sedro sang Lebanon, ang tiko kag nagalubag nga kahoy nga olibo daw indi salapakon. Pero may talalupangdon nga ikasarang ang mga kahoy nga olibo nga mabuhi bisan sa mabudlay nga kahimtangan. Ang pila ginabulubanta nga mga 1,000 na ka tuig. Bangod sang masangkad nga gamot sini, mahimo pa ini mabuhi bisan pa tapson ang puno. Samtang buhi pa ang gamot sini, matubo pa ini liwat.

Kumbinsido ang patriarka nga si Job nga bisan pa mapatay sia, mabuhi sia liwat. (Job 14:13-15) Gingamit niya ang kahoy—mahimo ang kahoy nga olibo—para ilaragway ang iya pagsalig sa ikasarang sang Dios sa pagbanhaw sa iya. “Bisan ang kahoy may paglaum,” siling ni Job. “Bisan tapson, magatubo ini liwat.” Kon mag-ulan pagkatapos sang grabe nga tig-ilinit, ang laya nga tuod mabuhi liwat kon manalingsing ang ugat sini kag “magapananga kaangay sang bag-o nga tanom.”—Job 14:7-9.

Kaangay sang mangunguma nga gusto gid makita ang pagpanalingsing sang ugat sang gintapas nga kahoy nga olibo, ginahandum man ni Jehova nga Dios nga buhion liwat ang napatay niya nga mga alagad kag madamo nga iban pa. (Mat. 22:31, 32; Juan 5:28, 29; Binu. 24:15) Makalilipay gid ang pag-abiabi sa mga ginbanhaw kag makita sila nga buhi liwat!