Sa una nga tinuig sang akon kabuhi, nagapuyo ang amon pamilya malapit sa Leipzig, East Germany, indi malayo sa dulunan sang Czech kag Poland. Sang seis anyos ako, nagsaylo kami sa iban nga pungsod bangod sa obra ni Tatay, sang primero sa Brazil kag sang ulihi sa Ecuador.

Sang 14 anyos ako, ginpaeskwela ako sa Germany. Bangod malayo ang akon mga ginikanan kay sa South America sila, dapat magmatumato ako. Nangin independiente gid ako. Wala ako labot sa reaksion sang iban sa akon ginahimo.

Sang 17 anyos ako, nagbalik sa Germany ang akon mga ginikanan. Sang primero, nag-istar ako upod sa ila. Pero indi na puede ini kay puerte na sa akon ka independiente. Sang 18 anyos ako, wala na ako mag-istar sa balay.

Indi na ako mapahamtang kag nagapangita sang katuyuan sang kabuhi. Sang naobserbahan ko ang pila ka estilo sang pagkabuhi kag mga organisasyon, nangin kumbinsido ako nga ang pinakamaayo ko nga himuon amo ang pagtan-aw sining matahom nga planeta antes ini maguba sang katawhan.

Nagbiya ako sa Germany, nagbakal sang motorsiklo, kag nagkadto sa Africa. Pero dapat magbalik ako dayon sa Europa para kay-uhon ang akon motorsiklo. Pagkatapos sini, nagkadto ako sa baybayon sang Portugal. Namat-od ako nga ibilin ang akon motorsiklo kag maglakbay paagi sa sakayan.

Nag-upod ako sa isa ka grupo sang mga pamatan-on nga nagahanda para maglayag pakadto sa Atlantic Ocean. Isa sa ila amo si Laurie, nga nangin akon asawa. Sang primero, nagkadto kami sa mga isla sang Caribbean. Pero pagkatapos sang dali lang nga pagtener sa Puerto Rico, nagbalik kami sa Europa. Nangita kami sang de-layag nga sakayan nga puede namon mabutangan sang motor kag maistaran. Pero pagkatapos sang tatlo ka bulan nga pagpangita, nauntat ini dayon. Ginpilit ako nga mag-entra sa militar sang Germany.

Kinse ka bulan ako sa German navy. Sa sini nga tion, ginpangasawa ko si Laurie kag nagplano kami nga padayunon ang amon ginahimo sadto nga paglakbay. Wala madugay antes ako magsulod sa militar, nakabakal kami sang kasko. Samtang sa  militar ako, gin-amat-amat namon himo ini nga sakayan. Nagaplano kami nga maistar diri kag padayunon ang paglibot sa sining matahom nga planeta. Sa sini nga kahimtangan​—pagkatapos sang akon pag-alagad sa militar pero antes pa matapos ang sakayan—​nga nakilala namon ang mga Saksi ni Jehova kag nagsugod sa pagtuon sa Biblia.

Sang primero, wala ko mahangpan nga dapat gid ako magbag-o. Nakasal man kami sang akon asawa, kag nag-untat naman ako sa pagpanigarilyo. (Efeso 5:5) Parte naman sa amon plano nga maglakbay sa kalibutan, abi ko ang paghinguyang sang amon kabuhi sa pagtan-aw sang dalayawon nga mga tinuga sang Dios mapuslanon gid.

Pero ang matuod, kinahanglan ko gid magbag-o​—ilabi na ang akon personalidad. Bangod kahambog gid sa akon kag may tuman nga kompiansa, nakapokus lang ako sa akon abilidad kag hinimuan. Kaugalingon ko lang ang akon ginapensar.

Isa ka adlaw, nabasa ko ang bantog nga Sermon sa Bukid ni Jesus. (Mateo, kapitulo 5-7) Sang primero, nagpalibog ako parte sa kalipay nga ginsambit ni Jesus. Halimbawa, nagsiling sia nga malipayon ang mga ginagutom kag ginauhaw. (Mateo 5:6) Nagpalibog ako kon paano nga ang mga nagakinahanglan mangin malipayon. Samtang padayon kami nga nagatuon, narealisar ko nga tanan kita may espirituwal nga kinahanglanon. Pero dapat mapainubuson nga batunon naton ini antes mapaayawan. Suno ini sa ginsiling ni Jesus: “Malipayon ang mga mahunahunaon sang ila espirituwal nga kinahanglanon.”​—Mateo 5:3.

Pagkatapos nga magsugod kami sa pagtuon sa Germany, nagsaylo kami ni Laurie sa France, kag sang ulihi, sa Italy. Bisan diin kami magkadto, may mga Saksi ni Jehova gid. Nagdayaw gid ako sa ila matuod nga gugma sa isa kag isa kag sa ila paghiusa. Nakita ko nga ang mga Saksi may bug-os kalibutan nga paghiliutod. (Juan 13:34, 35) Sang ulihi, ginbawtismuhan kami ni Laurie subong mga Saksi ni Jehova.

Sang nabawtismuhan na ako, padayon ko gihapon nga ginabag-o ang akon personalidad. Namat-od kami ni Laurie nga magpanakayon sa baybayon sang Africa kag magtabok sa Atlantic Ocean pakadto sa Estados Unidos. Sang didto kami sa tunga sang lawod nga duha lang kami sa isa ka gamay nga sakayan, narealisar ko nga wala gid ako sa kamalingkingan sang aton daku kag dalayawon nga Manunuga. Bangod didto kami sa tunga sang lawod kag wala ako sing iban nga mahimo, ginbasa ko ang Biblia. Natandog gid ako sa istorya sang kabuhi ni Jesus sa duta. Himpit sia nga tawo kag may ikasarang nga indi ko gid mahunahuna, pero wala gid niya ginpakataas ang iya kaugalingon. Ang importante sa iya kabuhi amo ang iya langitnon nga Amay.

Samtang ginabinagbinag ko ang halimbawa ni Jesus, narealisar ko nga dapat ko unahon sa akon kabuhi ang Ginharian sang Dios sangsa mga butang nga luyag ko himuon. (Mateo 6:33) Sang makalab-ot na kami sa Estados Unidos, namat-od kami nga didto mag-istar kag unahon ang amon pagsimba.

Sang primero, sang nagasalig lang ako sa akon kaugalingon, pirme ko ginaduhaduhaan ang akon mga desisyon. Pero subong, may makuhaan na ako sing masaligan gid nga kaalam nga makatuytoy sa akon. (Isaias 48:17, 18) Kag may katuyuan na subong ang akon kabuhi nga amo ang pagsimba sa Dios kag pagbulig sa iban nga makilala sia.

Bangod ginaaplikar namon ni Laurie ang mga prinsipio sang Biblia, nagbakod gid ang amon pag-asawahay. Ginhatagan man kami sang Dios sing isa ka matahom nga bata nga babayi. Nakilala man niya si Jehova kag ginhigugma niya sia.

May mga problema man kami. Pero sa bulig ni Jehova, determinado kami nga indi gid mag-untat sa pagsalig sa iya.​—Hulubaton 3:5, 6.