Natawo ako sang 1934 sa Pescara, isa ka siudad sa central east coast sang Italy nga nagaatubang sa Adriatic Sea. Ako ang kamanghuran sa apat ka mag-utod nga babayi. Ginngalanan kami ni Tatay sing alphabetical order, gani letter “A” ang puno sang ngalan sang amon subang. Kag siempre letter “D” ang puno sang akon ngalan.

 Interesado gid si Tatay nga magtuon parte sa Dios. Nakilala niya ang mga Saksi ni Jehova sang 1943, sang naistorya niya si Liberato Ricci, nga naga-Bible study upod sa mga Saksi. Ginsugiran sia ni Liberato parte sa Biblia kag ginpahulam sang isa ka kopya sang The Watchtower. Wala madugay, ginsugid man ni Tatay sa iban ang mga butang nga iya natun-an. Ginbaton man ni Nanay ang kamatuoran. Bisan pa indi sia kabalo magbasa, ginsugiran niya gihapon ang iban parte sa iya bag-o nga paglaum kag sang mga teksto sa Biblia nga iya nasaulo.

 Masako gid pirme sa amon gamay nga balay. Ginahiwat namon diri ang Cristianong mga miting. Kag bisan pa duha lang ang amon kuarto, ginapadayon namon sa amon balay ang mga nagalakbay nga manugtatap kag mga payunir.

 Ang amon subang kag ikaduha nga utod, indi interesado sa Biblia kag sang ulihi nagpalamana na sila kag naghalin sa balay. Pero, kami sang akon ikatlo nga utod nga si Cesira nanamian magpamati kon nagabasa si Tatay sang Biblia. Nanamian man kami sang makapalig-on nga mga talk sang mga brother nga nagabisita sa amon gamay nga grupo.

 Pirme ako nagaupod kay Tatay kag sa iban pa sa pagministeryo. Galing, grabe gid sa akon ka mahuluy-on amo nga pila ka bulan pa antes ako nakahambal sa mga tagbalay. Pero nagtubo gid ang akon gugma kay Jehova, kag nabawtismuhan ako sang Hulyo 1950. May isa ka brother nga naghatag sang talk para sa bawtismo sa amon balay kag dayon nagkadto kami sa dagat para mabawtismuhan ako. Pagkasunod nga tuig, may gin-asayn nga espesyal payunir nga mag-asawa sa amon lugar, kag pirme ako nagaupod sa ila sa pag-preaching. Bangod pirme ako nagaupod, nangin mas mahapos na ini para sa akon. Nanamian gid ako sa sining makalilipay nga paagi sa pag-alagad kay Jehova.

 Ang una namon nga manugtatap sang sirkito amo si Piero Gatti. a Ginpalig-on niya ako nga magpayunir kag magsaylo sa lugar nga kinahanglan ang mas madamo nga manugbantala sang Ginharian. Bag-o gid ini para sa akon, kay sa amon lugar kinaandan nga ang mga babayi wala nagahalin sa ila balay asta makapamana sila. Sang Marso 1952, nagpayunir ako samtang ara pa ako sa amon balay. Wala ko gid ginpensar sadto nga ini nga desisyon may daku gid nga epekto sa bilog ko nga kabuhi.

 Sina man nga tion, may isa ka pamatan-on nga sister nga si Anna nga gusto man magpayunir. Nag-istar sia sa balay namon para makaupdanay kami sa pag-preaching. Sang 1954, gin-asayn kami nga mangin espesyal payunir sa Perugia, isa ka siudad nga wala pa sing Saksi kag mga 250 kilometros ang kalayuon halin sa amon.

 Pamatyag ko daw adventure lang ini kay 20 anyos pa lang ako kag nakahalin lang ako sa amon banwa sang nag-upod ako sa akon mga ginikanan para mag-attend sa kombension. Gani pamatyag ko daw makadto ako sa pihak nga bahin sang kalibutan. Nabalaka si Tatay sa amon ni Anna kay kami na lang nga duha ang mangabuhi, gani ginbuligan niya kami nga makapangita sang dalayunan. Nag-arkila kami sang isa ka kuarto nga puede man himuon nga Kingdom Hall. Sa umpisa, kami lang ang naga-attend sa miting. Pero, nanamian gid kami mag-preaching sa Perugia kag sa malapit nga mga banwa kag baryo, kag amat-amat kami nga nakakita sang mga tawo nga gusto mag-Bible study. Pagligad sang mga isa ka tuig, may brother nga nagsaylo sa Perugia kag sia na ang nagdumala sang mga miting upod sa amon. Sang 1957, sang masaylo na kami sa amon bag-o nga asaynment may gamay na nga kongregasyon sa Perugia.

 Ang amon masunod nga asaynment amo ang gamay nga siudad sang Terni, sa central Italy. Eksayted gid kami mag-preaching sa Terni kay madamo sing interesado sa sini nga lugar. Pero, may mga kabudlayan man kami nga naatubang. Kay bisan pa natapos na ang Fascist nga panggobierno sang 1943, ginatinguhaan gihapon sang pila ka awtoridad nga pauntaton ang mga Saksi ni Jehova sa pagsugid sang mensahe sang Biblia. Kag gusto pa nila nga magkuha kami sang permit antes kami makapamalaybalay.

 Pirme ginasundan sang mga pulis ang mga Saksi ni Jehova. Kon kaisa, indi nila kami madakpan kon magsimpon kami sa madamo nga tawo, pero indi pirme amo sina ang nagakatabo. Duha ka beses ako nga gin-aresto. Ang una nga tion, sang naga-preaching ako upod sa manugtatap sang sirkito. Gin-aresto kami sang pulis kag gindala sa presinto. Gin-akusar nila kami nga ilegal nga naga-preaching kag ginsilingan nga dapat kami magbayad sang multa. Wala kami nagbayad, kay wala man kami sang ginlapas nga kasuguan. Grabe gid ang kulba ko nga daw mabatian ko na ang kubakuba sang akon dughan. Nagapasalamat gid ako kay Jehova nga upod ko ang amon manugtatap sang sirkito. Nadumduman ko ang pasalig sa Isaias 41:13 nga nagasiling: “Indi ka mahadlok. Buligan ko ikaw.” Ginpagua kami, kag sang gin-hearing na ang amon kaso, gin-dismiss ini sang judge kag nagsiling sia nga wala kami sang ilegal nga ginahimo. Mga anom ka bulan sang ulihi, gin-aresto ako sa ikaduha nga tion. Pero sa sini nga tion, wala na ako sing upod. Sa liwat, gin-acquit ako sang judge bangod wala ako sing nahimo nga sala.

 Nadumduman ko pa nga eksayted gid ako nga mag-attend sa kombension sa Naples, sa southern Italy sang 1954. Pag-abot ko gid didto, nagboluntaryo ako sa pagpaninlo sang venue. Gin-asayn ako nga maninlo malapit sa stage. Didto ko nakita ang isa ka guapo kag bataon nga attendant nga si Antonio Caparelli, nga isa ka payunir halin sa Libya. Sa Italy man naghalin ang iya pamilya, pero nagsaylo sila sa Libya sang dekada ’30.

 Mapisan kag maisog gid si Antonio. Nagakadto sia sa Libyan Desert sakay sa iya nga motor para mag-preaching sa mga Italiano nga nagaistar didto. Kon kaisa nagasulatay kami. Pero sang una nga mga binulan sang 1959, nagbalik sia sa Italy. Nagtener sia sa Bethel sa Rome sing mga pila ka bulan kag dayon gin-asayn sia bilang espesyal payunir sa siudad sang Viterbo, sa central Italy. Nagdalom pa gid ang amon gugma sa isa kag isa, gani sang Septiembre 29, 1959, nagpakasal kami. Nag-upod ako kay Antonio sa Viterbo.

 Kinahanglan namon sang lugar nga maistaran kag mahiwatan sang mga miting. Sang ulihi, nakaarkila kami sang isa ka kuarto nga daw isa lang ka gamay nga shop nga may CR sa likod. Ginplastar namon ang amon katre sa isa ka kilid kag ginbutangan sang divider para indi kitaon ang amon tululugan. Ang pihak nga bahin sang amon kuarto amo ang amon nga salas kag kon adlaw sang miting ginahimo namon ini nga Kingdom Hall. Mabudlay gid ang amon sitwasyon, kag kon ako lang isa indi gid ako didto mag-istar. Pero, malipayon ako kay updanay kami ni Antonio.

 Sang 1961, gin-asayn si Antonio nga mangin manugtatap sang sirkito. Pero antes sina, kinahanglan niya anay mag-eskwela sing isa ka bulan sa eskwelahan para sa mga alagad ukon manugtatap sang kongregasyon. Buot silingon indi kami makaupdanay sing isa ka bulan. Sa tuod lang, nasubuan ako labi na kon gab-i nga ako lang isa sa amon gamay nga kuarto. Pero, nalipay man ako kay ginagamit ni Jehova si Antonio. Madamo man ako sang dapat himuon gani madasig lang nga nagligad ang mga inadlaw.

 Kinahanglan gid magsige biyahe sa sirkito nga hilikuton. Nagbiyahe kami halin sa Veneto, nga isa ka rehiyon sa northern Italy, pakadto sa Sicily, sa south. Sang primero, wala kami sing salakyan gani nagasakay lang kami sa de-pasahero nga mga salakyan. Isa ka bes, nagsakay kami sa bus pakadto sa Sicily, nga malayo na sa siudad kag puerte ka undag sang biyahe. Pag-abot namon nagahulat na ang mga kauturan sa bus stop. May dala sila nga asno para kargahan namon sang amon mga bagahe. Nakaamerikana kag nakakurbata si Antonio kag ako naman nakabestida. Daw kaladlawan kami tan-awon samtang nagalakat upod sa mga mangunguma kag sa asno nga ginkargahan sang amon mga maleta kag typewriter.

 Maalwan gid ang mga kauturan bisan pa nga pigado sila. Ang iban gani nga mga balay wala sang CR ukon gripo. Isa ka bes, nagdayon kami sa isa ka kuarto nga pila ka tuig na nga wala nagamit. Sang gab-i wala untat ang akon bulubaliswa gani ginpukaw ako ni Antonio. Sang gin-alsa namon ang tabon sang kama, nakibot gid kami kay kadamo sang mga sapatsapat nga nagakamang sa kutson. Wala man kami sing mahimo kay tungang-gab-i na. Gani, ginpaspas na lang namon ang mga sapatsapat kag nagtulog liwat.

 Pero para sa akon, may mas mabudlay pa sangsa sini nga mga sitwasyon. Ang nabudlayan ko gid kay mahuluy-on ako. Kon magbisita kami sa isa ka kongregasyon sa una nga tion, nabudlayan gid ako magpangilala kag makig-abyan. Pero, gusto ko gid nga mapalig-on kag mabuligan ang mga sister. Gani grabe gid ang akon nga pagpanikasog. Sa bulig ni Jehova, pagkatapos sang isa ka semana mas komportable na ako sa mga kauturan. Isa gid ka pribilehiyo nga makaupod ang mga kauturan kag makita ang ila kaalwan, katutom, kag pagpalangga kay Jehova.

 Sang 1977, pagkatapos sang pila ka tuig nga pag-alagad sa sirkito kag distrito nga hilikuton, b gin-imbitar kami sa Bethel sa Rome para magbulig sa paghanda para sa 1978 nga “Victorious Faith” nga Internasyonal nga Kombension. Pagligad sang pila ka bulan, nangin miembro kami sang pamilya Bethel. Wala madugay, gin-asayn si Antonio bilang miembro sang Branch Committee.

 Bag-o gid para sa akon ang pag-alagad sa Bethel, kag indi ini mahapos kay mahuluy-on ako gihapon. Sa bulig ni Jehova kag sang iban nga mga Bethelite, nabatyagan ko gid man nga bahin ako sang pamilya Bethel kag amo gid ini ang akon puluy-an.

 Sa masunod nga mga tinuig, nakaatubang kami sang bag-o nga problema. Amo ini ang balatian. Sang 1984, gin-operahan sa tagipusuon si Antonio, kag mga pulo ka tuig sang ulihi nadugangan pa gid ang iya balatian. Dayon, sang 1999, nabal-an nga may malignant sia nga tumor. Mapagsik nga tawo si Antonio pero nadaug gid sia sining mapintas nga balatian. Masakit gid para sa akon nga makita nga amat-amat sia nga nagaluya. Nagpangamuyo ako sing hanuot kay Jehova, kag nangabay nga hatagan ako sing kusog para masuportahan ko ang akon pinalangga nga bana. Pirme ko man ginabasa ang mga Salmo. Nakahatag ini sa akon sing paumpaw sa tion nga nagalalain gid ako. Napatay si Antonio sang Marso 18, 1999. Mga 40 ka tuig kami nga nag-updanay bilang mag-asawa.

 Daw indi mapatihan nga makabatyag ka gihapon nga nagaisahanon bisan pa napalibutan ka sang mga tawo. Kay sa tuod lang, palangga gid ako kag ginapaumpawan sang kaupod ko nga mga Bethelite kag sang mga kauturan nga nakilala namon sang ara pa kami sa nagalakbay nga hilikuton. Pero bisan pa sa sini, nabatyagan ko gihapon nga may kulang kon magpauli ako sa akon kuarto sa Bethel kada hapon. Indi ko mapaathag ang kasakit nga akon ginabatyag. Ang pangamuyo, pagtuon, kag ang pagligad sang tion nakabulig sa akon nga maumpawan. Sang ulihi, nabatyagan ko na liwat ang kalipay kon madumduman ko ang amon pag-updanay ni Antonio. Ginadumdom ko ang mga butang nga ginhimo namon sing magkaupod. Nagasalig ako nga ara sia sa memorya ni Jehova kag makita ko sia liwat kon banhawon na sia.

 Madamo ako sing asaynment sa Bethel, kag subong nagaobra ako sa sewing department. Nalipay gid ako nga may maobra ako nga makabulig sa akon daku nga pamilya. Ginatinguhaan ko man nga mangin masako sa ministeryo. Siempre, indi na pareho sadto ang mahimo ko subong, pero nanamian gihapon ako nga magsugid sang maayong balita sang Ginharian. Kay amo gid ini ang gusto ko nga himuon halin sang bata pa ako. Amo gani nga ginapalig-on ko gid ang mga pamatan-on nga magpayunir man. Kay bal-an ko nga makalilipay gid ini.

 Kon balikan ko ang halos 70 ka tuig nga pag-alagad, nakita ko gid kon paano ako ginbuligan kag ginpakamaayo ni Jehova. Mahuluy-on gihapon ako, gani bal-an ko nga kon sa akon lang, wala ko gid mahimo ang mga butang nga nahimo ko. Nakakadto ako sa malayo nga mga lugar, madamo ako sing makapalig-on nga mga eksperiensia, kag nakilala ko ang mga tawo nga nagtudlo sa akon sang importante nga mga butang. Sigurado ako nga amo gihapon nga mga desisyon ang himuon ko.