«Ես Եհովան եմ։ Սա է իմ անունը։ Ես իմ փառքը ոչ ոքի չեմ տա, ոչ էլ ինձ պատկանող գովքը՝ կուռքերին» (Եսայիա 42։8, «Նոր աշխարհ թարգմանություն»)։

 «Ես եմ Տերը. սա է իմ անունը. ես իմ փառքը ուրիշին չեմ տա, ոչ էլ իմ գովաբանությունը՝ կուռքերին» (Եսայիա 42։8, «Արարատ» թարգմանություն (Նոր)):

 Աստված մեզ հայտնում է իր անունը և ասում է, որ նա իր փառքը և պատիվը չի տա կուռքերին։

 Աստված է որոշել իր անունը։ Հայերենում այդ անվան ընդունված ձևն է՝ «Եհովա» a (Ելք 3։14, 15)։ Թեև Աստծու անունը Հին Կտակարանում (եբրայերեն և արամերեն գրություններում) հանդիպում է մոտավորապես 7 000 անգամ, սակայն շատ թարգմանիչներ այն փոխարինել են «Տեր» տիտղոսով։ Օրինակ՝ «Արարատ» թարգմանության մեջ Սաղմոս 110։1-ում, որտեղ մարգարեաբար խոսվում է Եհովայի և Հիսուսի մասին, գրված է. «Տէրն ասեց իմ Տիրոջը, իմ աջ կողմը նստիր մինչեւ քո թշնամիները քո ոտների կոխելիք դնեմ» (համեմատիր Գործեր 2։34–36)։ Իսկ «Նոր աշխարհ թարգմանության» մեջ Աստծու սուրբ անունը վերականգնվել է ըստ բնագրային տեքստի, ինչի շնորհիվ երկու «Տեր» բառերի միջև խառնաշփոթը վերացել է։ Այնտեղ ասվում է. «Եհովան ասաց իմ Տիրոջը. «Նստի՛ր իմ աջ կողմը, մինչև քո թշնամիներին ոտքերիդ համար պատվանդան դնեմ»»։

 Մի շարք գիտնականների կարծիքով՝ այդ անունը նշանակում է «նա դարձնում է»։ Միմիայն ճշմարիտ Աստված իրավունք ունի կրելու այդ անունը, քանի որ նա կարող է դառնալ կամ իր ստեղծագործություններին դարձնել այն, ինչ անհրաժեշտ է իր նպատակներն իրագործելու համար։

 Որպես Արարիչ և միակ ճշմարիտ Աստված՝ նա արժանի է բացարձակ նվիրվածության։ Ուրիշ ոչ ոք և ոչ մի բան, այդ թվում՝ պատկերներն ու կուռքերը իրավունք չունեն ընդունելու մեր երկրպագությունը (Ելք 20։2–6; 34։14; 1 Հովհաննես 5։21)։

 Եսայիա 42-րդ գլխի բացման խոսքերում Եհովան կանխագուշակում է, թե ինչ գործեր է անելու իր «ընտրյալը»։ Աստված ասում է, որ այդ ընտրյալ ծառան արդարություն է հաստատելու ազգերի համար (Եսայիա 42։1)։ Իր խոստման վերաբերյալ Աստված ասում է. «Հիմա ես նոր բաների մասին եմ պատմում։ Մինչ կատարվելը ձեզ լսել եմ տալիս դրանց մասին» (Եսայիա 42։9)։ «Ընտրյալի» մասին մարգարեությունը իրագործվեց դարեր անց, երբ Մեսիան, կամ՝ Քրիստոսը հայտնվեց և կատարեց իր երկրային ծառայությունը (Մատթեոս 3։16, 17; 12։15–21)։

 «Ես եմ Եհովան, սա է իմ անունը. եւ ես իմ պատիւը ուրիշին չեմ տալ. եւ ոչ իմ փառքը՝ կուռքերին» («Արարատ» թարգմանություն)։

 «Ես Եհովան եմ. իմ անունս այս է. իմ փառքս ուրիշին չեմ տար, ո՛չ ալ իմ պատիւս՝ կուռքերուն» (Արևմտահայերեն Աստվածաշունչ)։