Աստվածաշնչում չի ասվում, թե գոյություն ունեն կոնկրետ «յոթ մահացու մեղքեր»։ Սակայն այն սովորեցնում է, որ լուրջ մեղքեր գործող անհատը չի կարող փրկություն ստանալ։ Աստվածաշունչը այնպիսի լուրջ մեղքեր, ինչպիսիք են սեռական անբարոյությունը, կռապաշտությունը, ոգեհարցությունը, զայրույթի պոռթկումներն ու հարբեցողությունը, անվանում է «մարմնի գործեր» և ասում է. «Այսպիսի բաներ անողները Աստծու թագավորությունը չեն ժառանգի» (Գաղատացիներ 5:19–21)։ a

Մի՞թե Աստվածաշունչը չի թվարկում «եօթը [բան, որ] զզուելի են» Տիրոջ հոգու համար

 Այո՛, թվարկում է։ Համաձայն «Արարատ» թարգմանության՝ Առակներ 6:16-ում ասվում է. «Վեց բան կայ որ Տէրն ատում է, եւ եօթը՝ զզուելի են նորա հոգիի առաջին»։ Սակայն դա չի նշանակում, որ հաջորդող համարներում՝ Առակներ 6:17–19-ում, թվարկված են բոլոր մեղքերը։ Իրականում, այդ համարներում նկարագրված են թե՛ մտքում, թե՛ խոսքով և թե՛ գործով արված բոլոր սխալ արարքները։ b

Ի՞նչ է նշանակում «մահացու մեղք» արտահայտությունը

 Որոշ թարգմանություններում 1 Հովհաննես 5:16-ում այս արտահայտությունն է գործածված։ Օրինակ՝ «Արևմտահայերեն» թարգմանությունում գրված է. «Մահացու մեղք մը գործեց»։ «Մահացու մեղք» թարգմանված արտահայտությունը կարող է նաև թարգմանվել «մահվան տանող մեղք»։ Ի՞նչ տարբերություն կա «մահվան տանող մեղքի» և այն մեղքի միջև, որը «մահվան չի տանում» (1 Հովհաննես 5:16)։

 Աստվածաշունչը հստակ ասում է, որ բոլոր մեղքերն են մահվան տանում։ Սակայն մենք կարող ենք փրկվել մեղքից ու մահից Հիսուս Քրիստոսի քավիչ զոհի միջոցով (Հռոմեացիներ 5:12; 6:23)։ Այսպիսով՝ «մահվան տանող մեղքն» այն մեղքն է, որը Քրիստոսի փրկանքը չի ծածկում։ Այդպիսի մեղք գործող անհատն այնքան վճռական է շարունակել իր մեղավոր ընթացքը, որ երբեք չի փոխի իր տրամադրվածությունը կամ վարքը։ Աստվածաշունչն այդպիսի մեղքի մասին նաև ասում է, որ այն «չի ներվի» (Մատթեոս 12:31; Ղուկաս 12:10)։