Աստվածաշնչում օգտագործվող «հոգևոր մարդ» արտահայտությունը վերաբերում է այն անձնավորությանը, որ խորապես ցանկանում է հաճեցնել Աստծուն և որդեգրել նրա մտածելակերպը։ Հոգևոր մարդը ձգտում է ապրել Աստծու չափանիշների համաձայն և հետևել նրա սուրբ ոգու a առաջնորդությանը (Հռոմեացիներ 8։5; Եփեսացիներ 5։1)։

 Աստվածաշունչը հաճախ հակադրությունների միջոցով է ցույց տալիս, թե ինչ է նշանակում լինել հոգևոր մարդ։ Օրինակ՝ ի տարբերություն հոգևոր մարդու՝ «մարմնավոր մարդը չի ընդունում այն ամենը, ինչ Աստծու ոգուց է գալիս», այսինքն՝ Աստծու սովորեցրած բաները (1 Կորնթացիներ 2։14–16)։ Ի հակադրություն հոգևոր մարդկանց՝ մարմնավոր մարդիկ հակված են նախանձելու ու պառակտումներ առաջացնելու, այլ ոչ թե առատաձեռնություն և խաղաղասիրություն դրսևորելու (1 Կորնթացիներ 3։1–3)։ Իսկ այն մարդկանց, որոնք իրենց խոսքերով զրպարտում և մտերիմներին բաժանում են իրարից, Աստվածաշունչը կոչում է «անասնացած մարդիկ, որ զուրկ են հոգևորից» (Հուդա 19; Առակներ 16։28)։ b

Այս հոդվածում՝

•  Ի՞նչն է մարդուն հոգևոր դարձնում

•  Ինչո՞ւ է հոգևոր լինելը կարևոր

•  Ինչպե՞ս կարելի է դառնալ հոգևոր անձնավորություն

•  Պե՞տք է հարեմ որևէ կրոնի, որպեսզի դառնամ հոգևոր մարդ

•  Սխալ պատկերացումներ հոգևոր լինելու մասին

•  Աստվածաշնչյան համարներ հոգևոր լինելու մասին

 Մենք կարող ենք հոգևոր մարդ լինել, քանի որ ստեղծված ենք Աստծու պատկերով (Ծննդոց 1։27)։ Այդ իսկ պատճառով զարմանալի չէ, որ մարդկանց մեծամասնության մեջ ձգտում ու գնահատանք կա ոչ նյութական բաների հանդեպ։

 Մենք ի ծնե ունենք Եհովա c Աստծու հատկությունները արտացոլելու ունակություն, օրինակ՝ խաղաղությունը, ողորմությունը և անկողմնակալությունը (Հակոբոս 3։17)։ Ավելին՝ Աստված իր զորությունն է տալիս նրանց, ովքեր ցանկանում են հնազանդվել իր պատվերներին (Գործեր 5։32)։

 Հոգևոր մտածելակերպը «տանում է դեպի կյանք և խաղաղություն» (Հռոմեացիներ 8։6)։ Սրանք անգին պարգևներ են Աստծուց։

•   Կյանք։ Աստված խոստանում է հոգևոր մարդկանց տալ հավիտենական կյանք (Հովհաննես 17։3; Գաղատացիներ 6։8)։

•   Խաղաղություն։ Խոսքը Աստծու հետ ունեցած խաղաղության մասին է։ Այն մարդիկ, որոնք կենտրոնանում են միայն իրենց ֆիզիկական կարիքների վրա, դառնում են Աստծու թշնամին (Հռոմեացիներ 8։7)։ Իսկ նրանք, ովքեր ջանքեր են գործադրում, որպեսզի հոգևոր մարդ դառնան, ստանում են «Աստծու խաղաղությունը, որ գերազանցում է ամեն միտք» (Փիլիպպեցիներ 4։6, 7)։ Այս ներքին խաղաղությունը օգնում է նրանց երջանիկ կյանքով ապրել (Մատթեոս 5։3)։

•   Սովորիր Աստծու պատվիրանները և հնազանդվիր դրանց։ Դա կարող ես անել՝ ընթերցելով Աստծու Խոսքը՝ Աստվածաշունչը, որը գրել են մարդիկ՝ «սուրբ ոգուց մղված» (2 Պետրոս 1։21)։ Սովորածիդ շնորհիվ Աստծուն կերկրպագես «ոգով ու ճշմարտությամբ», այսինքն՝ նրա ոգու առաջնորդությամբ ու նրա կամքին ներդաշնակ կերպով (Հովհաննես 4։24)։

•   Աղոթքով Աստծուց օգնություն խնդրիր (Ղուկաս 11։13)։ Աստված կօգնի քեզ, որ հոգևոր անձնավորությանը բնորոշ հատկություններ զարգացնես (Գաղատացիներ 5։22, 23)։ Նա նաև քեզ կտա իմաստություն, որպեսզի հաղթահարես կյանքի դժվարությունները (Հակոբոս 1։5)։

•   Շփվիր հոգևոր մարդկանց հետ։ Նրանք կօգնեն քեզ, որ հոգևորապես ամրանաս (Հռոմեացիներ 1։11, 12)։ Եվ հակառակը, եթե մտերմություն անես այնպիսի մարդկանց հետ, որոնց մտածելակերպը տարբերվում է Աստծու մտածելակերպից, ապա հոգևորապես կթուլանաս (Հակոբոս 4։4)։

 Պարզապես որևէ կրոնի անդամ լինելը մեզ հոգևոր մարդ չի դարձնում։ Աստվածաշնչում ասվում է. «Եթե որևէ մեկը կարծում է, թե ճիշտ է երկրպագում Աստծուն, բայց չի սանձում իր լեզուն, այլ խաբում է իր սիրտը, այդ մարդու երկրպագությունը ունայն է» (Հակոբոս 1։26)։

 Բայց միևնույն ժամանակ Աստվածաշնչից իմանում ենք, որ պետք է երկրպագել Աստծուն նրան հաճելի կերպով։ Հոգևոր մարդիկ գիտակցում են, որ կա «մեկ ոգի», և դա Աստծու սուրբ ոգին է։ Այդ ոգին մղում է նրանց երկրպագել Աստծուն միասին հավաքված՝ որպես «մեկ մարմին», և պահպանել «ոգու տված միասնությունը խաղաղության միավորող կապի մեջ» (Եփեսացիներ 4։1–4)։

 Սխալ պատկերացում: Բոլոր արարածները ի ծնե հոգևոր են։

 Փաստ: Աստծու յուրաքանչյուր ստեղծագործություն փառք է բերում նրան (Սաղմոս 145։10; Հռոմեացիներ 1։20)։ Սակայն միայն բանական էակները կարող են հոգևոր մտածելակերպ զարգացնել։ Կենդանիները առաջնորդվում են բնազդներով և չեն կարող մտերմանալ Աստծու հետ։ Նրանք միայն հոգում են իրենց ֆիզիկական կարիքների մասին (2 Պետրոս 2։12)։ Իսկ Աստվածաշունչը հակադրում է հոգևոր և անասնական մտածելակերպն ու ապրելակերպը (Հակոբոս 3։15; Հուդա 19)։