Ըստ ամենայնի, ո՛չ։ Սատանան Եվային չասաց, որ եթե նա ուտի արգելված պտղից, նրա մարմինը կմահանա, իսկ հոգին ինչ-որ տեղ կշարունակի ապրել։ Օձի միջոցով Բանսարկուն ասաց, որ եթե Եվան ուտի այդ պտղից, բնա՛վ չի մեռնի։ Նա ակնարկեց, որ Եվան կշարունակի ապրել, այն էլ ավելի լավ կյանքով՝ Աստծուց անկախ կյանքով (Ծննդ. 2։17; 3։3–5)։

Եթե հոգու անմահության սուտ ուսմունքը այդ ժամանակ չի առաջացել, ապա ե՞րբ։ Որևէ բան հստակ ասել հնարավոր չէ։ Մի բան հաստատ է. Նոյի օրերում տեղի ունեցած Ջրհեղեղը սրբել է կեղծ երկրպագության բոլոր ձևերը։ Կրոնական ոչ մի սխալ գաղափար չէր կարող «վերապրել» Ջրհեղեղից, քանի որ միայն Նոյն ու իր ընտանիքն են կենդանի մնացել, իսկ նրանք բոլորը ճշմարիտ Աստծու երկրպագուներ էին։

Հետևաբար հոգու անմահության ուսմունքը, ամենայն հավանականությամբ, սկիզբ է առել Ջրհեղեղից հետո։ Երբ Աստված Բաբելոնում խառնեց մարդկանց լեզուն, նրանք ցրվեցին «ողջ երկրի երեսով»՝ իրենց հետ տանելով այն գաղափարը, թե մարդն անմահ հոգի ունի (Ծննդ. 11։8, 9)։ Անկախ նրանից, թե այդ սխալ գաղափարը երբ է սկիզբ առել, կարող ենք վստահ լինել, որ այն Բանսարկու Սատանայից՝ «ստության հորից» է ծագել, և նա գերագույն հաճույք է ստացել՝ տեսնելով, թե այդ սուտը ինչպես է տարածվում (Հովհ. 8։44)։